Jeżeli Wnioskodawca wartość nierozliczonych opłat wstępnych od umów leasingu podlegających cesji (...)

Jeżeli Wnioskodawca wartość nierozliczonych opłat wstępnych od umów leasingu podlegających cesji refakturuje dla Spółki jako koszty związane z cesją umów, czy Spółka w tej sytuacji będzie mogła uznać wartość tych opłat za koszt podatkowy w dacie cesji, czy powinna rozliczyć go w stosunku do okresów trwania umów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 02 września 2010 r. (data wpływu 06.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • ustalenia wartości kapitału będącej podstawą kwalifikacji podatkowej ?przeniesionych? na spółkę kapitałową (spółkę z o.o.) umów leasingowych,
  • kwalifikacji podatkowej ?przeniesionych? na spółkę kapitałową (spółkę z o.o.) umów leasingowych,
  • kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą pod nazwą X w zakresie produkcji prefabrykatów budowlanych (w szczególności betonowych), ich dostawy do klientów oraz doradztwa technicznego w zakresie budownictwa, a także sprzedaży materiałów budowlanych. Ponadto prowadzi również działalność deweloperską oraz w zakresie dzierżawy nieruchomości.

W skład prowadzonej działalności wchodzą m.in. następujące składniki majątkowe:

  1. zakłady produkcji prefabrykatów budowlanych (nieruchomości, maszyny i urządzenia),
  2. specjalistyczna baza transportowa służąca dostawom produktów do klientów (np. samochody wyposażone w zestawy rozładunkowe (...)),
  3. znak towarowy zarejestrowany przez Wnioskodawcę w trakcie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, prawo do domeny komputerowej, prawa z umów z klientami i dostawcami, np. umów z bankami, firmami leasingowymi, pracownicy oraz zobowiązania wobec nich wynikające z zawartych umów, baza klientów firmy, należności i zobowiązania oraz środki pieniężne, uzyskane koncesje, licencje i zezwolenia, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tajemnice przedsiębiorstwa - technologia i organizacja produkcji.

Część składników majątku, takie jak: samochody ciężarowe, osobowe, maszyny i urządzenia użytkowane są przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu. Umowy te spełniają warunki zapisane w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opłaty leasingowe miesięczne odnoszone są bezpośrednio w koszty podatkowe. Opłaty wstępne rozliczane są w koszty podatkowe w stosunku do długości okresów umów.

Jako przyszły udziałowiec Wnioskodawca zamierza wnieść wszystkie niezbędne składniki do prowadzenia działalności w zakresie produkcji prefabrykatów budowlanych (w tym związane z nią należności i zobowiązania) tytułem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej (np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) dalej ?Spółka?, z wyłączeniem składników majątkowych Wnioskodawcy służących działalności deweloperskiej - budowie i sprzedaży domów jednorodzinnych oraz pozostałych aktywów Wnioskodawcy (np. innych nieruchomości gruntowych), które są przedmiotem umów dzierżawy lub nie służą obecnie prowadzeniu działalności gospodarczej.

Nowoutworzona Spółka będzie kontynuowała działalność prowadzoną przez Wnioskodawcę w zakresie produkcji prefabrykatów budowlanych.

W ramach planowanej transakcji nastąpi również przejęcie dotychczasowych pracowników w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. - Kodeks Pracy, a także cesja umów prawa cywilnego (w tym umów leasingu), funkcjonalnie związanych z działalnością produkcyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

  1. Czy Spółka po przejęciu umów leasingu za wartość początkową środków trwałych w leasingu uznać powinna wartość kapitału pozostałą do spłaty na dzień zawarcia cesji... Czy też wartość historyczną wynikającą z umów leasingu zawartych pierwotnie przez Wnioskodawcę (przed cesją umów)...
  2. Jeżeli po cesji umów za wartość początkową środków trwałych uznać należy wartość historyczną, to czy Spółka traktować może umowy te nadal jako leasing operacyjny do celów podatkowych, biorąc pod uwagę okres trwania leasingu jako całość (przed cesją oraz po cesji)...
  3. Jeżeli Wnioskodawca wartość nierozliczonych opłat wstępnych od umów leasingu podlegających cesji refakturuje dla Spółki jako koszty związane z cesją umów, czy Spółka w tej sytuacji będzie mogła uznać wartość tych opłat za koszt podatkowy w dacie cesji, czy powinna rozliczyć go w stosunku do okresów trwania umów...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. Jednocześnie wniosek Zainteresowanego w zakresie pytań nr 1 i 2 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami w dniu 06 grudnia 2010 r. odpowiednio nr ILPB4/423-179/10-2/ŁM oraz nr ILPB4/423-179/10-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zostanie obciążona opłatą przez Wnioskodawcę, nie przez Finansującego. Nie jest to opłata wstępna związana z zawarciem umów leasingu. Jest to opłata manipulacyjna związana z cesją umów. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uznać więc może wartość refakturowanych na nią nierozliczonych opłat wstępnych od umów leasingu za koszt podatkowy jednorazowy w dacie zawarcia cesji. Będzie to zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych - art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

  • pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;
  • wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że do uznania poniesionych wydatków za koszty podatkowe niezbędne jest łączne spełnienie obu wymienionych powyżej przesłanek. Sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Konieczne jest też właściwe udokumentowanie wydatku. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Należy podkreślić, że to podatnik prowadzący działalność gospodarczą sam decyduje o rozmiarze, rodzaju i formie ponoszonych wydatków.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (Wnioskodawca) wniesie do spółki kapitałowej (spółki z o.o.) różnego rodzaju składniki majątkowe, w tym m. in. maszyny, urządzenia oraz specjalistyczna baza transportowa. Część wymienionych składników użytkowane są przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingowych spełniających warunki zapisane w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka z o.o. przejmie przedmiotowe umowy na podstawie umowy cesji. Ponadto Wnioskodawca dokona refaktury poniesionej, ale nie rozliczonej przez Niego opłaty wstępnej.

Katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z częścią uiszczonej przez spółkę z o.o. na rzecz Wnioskodawcy opłaty wstępnej.

Zatem kwota z powyższego tytułu związana z przejęciem umów leasingowych może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, o ile przejmowane przedmioty tych umów będą wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą spółki z o.o., a poniesiony wydatek będzie właściwie udokumentowany. Przy czym związek przedmiotowego kosztu z osiąganymi przez spółkę z o.o. przychodami będzie pośredni. Jednocześnie wskazać należy, iż nie będzie to opłata warunkująca zawarcie umów leasingu, ich realizację, czy też wydanie spółce z o.o. przedmiotu leasingu. Tym samym, wydatek spółki z o.o. poniesiony na spłatę nierozliczonych przez Wnioskodawcę opłat wstępnych stanowi koszt podatkowy jednorazowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Oznacza to, iż dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja).

Zapis księgowy powinien natomiast zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest bowiem tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Reasumując, wartość nierozliczonych przez Wnioskodawcę opłat wstępnych od umów leasingu podlegających cesji i refakturowanych na spółkę kapitałową (spółkę z o.o.) stanowić będą ? w myśl art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Zainteresowanego w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi w dniu 06 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1001/10-2/AO oraz nr ILPB1/415-1001/10-3/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB1/415-1001/10-2/AO, interpretacja indywidualna

ILPB1/415-1001/10-3/AO, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-179/10-2/ŁM, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-179/10-3/ŁM, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika