Czy zyski ze świadczonych przez koreańską firmę usług inżynieryjnych należy uznać za zyski przedsiębiorstwa (...)

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zawartą umową na świadczenie usług inżynieryjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, której przedmiotem działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, zamierzała pomyślnie wykonać i zrealizować projekt budowlany na fabryce X. Częścią projektu były usługi inżynieryjne polegające na przygotowaniu dokumentacji niezbędnej dla realizowania projektu budowlanego oraz bieżących ofert.

W celu prawidłowego wykonania usług inżynieryjnych na fabryce X, Spółka zawarła umowę z koreańską spółką Y, której przedmiotem jest świadczenie z największą starannością przez spółkę z Korei usług inżynieryjnych na rzecz Spółki. Spółka koreańska zobowiązała się w umowie do zapewnienia najwyższej jakości usługi za pomocą doświadczonej siły roboczej. Zakres usługi obejmuje doradztwo i nadzór techniczny nad budową oraz przygotowanie standardowych dokumentów niezbędnych do realizacji projektu. Ponadto, w trakcie realizacji projektu spółka z Korei zapewnia zespół managerów.

Spółka posiada certyfikat rezydencji spółki Y wydany przez organ administracji podatkowej Republiki Korei.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zyski ze świadczonych przez koreańską firmę usług inżynieryjnych należy uznać za zyski przedsiębiorstwa w świetle art. 7 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie czy Spółka nie jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zyski osiągnięte ze świadczonych przez koreańską firmę usług inżynieryjnych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie Wnioskodawca nie jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istotą świadczonych w tym przypadku usług inżynieryjnych jest jedynie wykonywanie czynności, takich jak doradztwo i nadzór techniczny nad budową oraz przygotowanie standardowych dokumentów niezbędnych do realizacji projektu. Wobec tego będzie miał zastosowanie art. 7 Konwencji między Rządem RP a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Seulu dnia 21 czerwca 1991 r., zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Wg art. 5 Konwencji, miejsce budowy, montażu lub miejsce prac instalacyjnych stanowi zakład, jeśli trwa dłużej niż dwanaście miesięcy. Realizacja projektu budowlanego na fabryce X trwać będzie natomiast przez cały okres realizacji projektu. tj. od 01/03/2010 do 31/12/2010, czyli krócej niż dwanaście miesięcy.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest twierdzenie zawarte we ?Wprowadzeniu do międzynarodowego prawa podatkowego?, którego autorami są H. Hamaekers, K. Holmes, J. Głuchowski, T. Kardach oraz W. Nykiel, wydanego w 2006 roku w Warszawie przez Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, że: ?należności z tytułu wykonywania usług i udzielania opinii przez inżynierów (...) nie konstytuują należności licencyjnych i są objęte postanowieniami art. 7? (chodzi o art. 7 Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków od dochodu i majątku w wersji z 1992 r., będącej wzorem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Oprócz tego w tej samej literaturze widnieje zapis, że ?jeżeli na przykład umowa obejmuje także pomoc techniczną (...) powinna być traktowana jako należności z tytułu wykonywania usług, do których znajdzie zastosowanie art. 7? (chodzi o art. 7 Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków od dochodu i majątku w wersji z 1992 r., będącej wzorem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Polska ustawa podatkowa nie posługuje się określeniem ?należności licencyjne?, jakkolwiek wymienia prawa, które składają się na to pojęcie. Przez licencję uważa się ogólne zezwolenie na korzystanie z praw na dobrach niematerialnych (np. z utworu, wynalazku). Pojęcie ?licencji? odnosi się w języku prawnym i prawniczym do umów o korzystanie z różnego rodzaju własności przemysłowej lub intelektualnej.

Stosownie natomiast to treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowym z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do ww. przepisu zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie ?oraz świadczeń o podobnym charakterze?, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę z koreańską spółką, której przedmiotem jest świadczenie usług inżynieryjnych na rzecz Spółki. Spółka koreańska zobowiązała się w umowie do zapewnienia najwyższej jakości usługi za pomocą doświadczonej siły roboczej. Zakres usługi obejmuje doradztwo i nadzór techniczny nad budową oraz przygotowanie standardowych dokumentów niezbędnych do realizacji projektu. Ponadto w trakcie realizacji projektu spółka z Korei zapewnia zespół managerów.

Tym samym, przedmiotową umowę inżynieryjną można potraktować jako umowę o świadczenie usług doradczych i kontrolnych, gdyż jej podstawowym przedmiotem jest zapewnienie świadczenia tychże usług. Mieszczą się one zatem w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie jednak do treści art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Dokonując zatem ustalenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego w kraju przez nierezydenta, należy w pierwszej kolejności zweryfikować czy Polska jest stroną zawartej z krajem tego podatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w przypadku istnienia takiej umowy, stwierdzić czy nie przewidziano w niej innych reguł opodatkowania (lub wyłączenia z podatku).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji z dnia 21 czerwca 1991 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 126), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności, m.in. z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż posiada certyfikat rezydencji spółki koreańskiej wydany przez organ administracji podatkowej Republiki Korei.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, zapłata za świadczone przez spółkę koreańską usługi inżynieryjne nie spowoduje obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 7 polsko ? koreańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.