Czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 20 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła należności wypłacanych z tytułu korzystania z oprogramowania ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2012 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17.12.2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła należności wypłacanych z tytułu korzystania z oprogramowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności nabywa oprogramowanie do komputerów, telefonów komórkowych, tabletów i innych urządzeń elektronicznych. Oprogramowanie nabywane jest w zagranicznych sklepach internetowych prowadzonych przez podmioty zagraniczne lub od zagranicznych podmiotów pośredniczących w sprzedaży oprogramowania. Podmioty te są jedynie pośrednikami (dalej: Pośrednik) w sprzedaży oprogramowania, to jest prowadzą działalność gospodarczą w zakresie odsprzedaży oprogramowania. Oprogramowanie nabywane przez Wnioskodawcę od Pośrednika nie zostało przez niego wytworzone, lecz przez inny podmiot, to jest przez producenta oprogramowania (dalej: Producent), Wnioskodawca dokonuje zapłaty za oprogramowanie na rzecz Pośrednika, a nie na rzecz Producenta.

Wnioskodawca nabywa oprogramowanie jako użytkownik końcowy, to jest tzw. end ? user. W konsekwencji, Wnioskodawca nie nabywa prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania. W szczególności, Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich do oprogramowania i w rezultacie nie jest uprawniony do udzielenia licencji innym podmiotom.

W piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17.12.2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

Pytanie nr 1: Wskazanie formy prawnej Producenta i Pośrednika oraz miejsca ich siedziby lub zarządu, tj. czy są osobami prawnymi oraz w jakich krajach podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Opis zdarzenia przyszłego.

Producent i Pośrednik są osobami prawnymi. Zarówno Producent, jak i Pośrednik podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Z uwagi na fakt, iż Spółka będzie nabywała oprogramowanie o zróżnicowanym charakterze, krąg krajów, w których Producent i Pośrednik mogą mieć siedzibę lub miejsce zarządu jest szeroki. Producent może mieć siedzibę w szczególności w Wielkiej Brytanii lub Stanach Zjednoczonych. Natomiast Pośrednik może mieć siedzibę lub miejsce zarządu w szczególności w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Holandii, Stanach Zjednoczonych lub Słowenii.

Pytanie nr 2: Czy właścicielem praw autorskich jest Producent.

Opis zdarzenia przyszłego.

Producentowi jako podmiotowi, który wytworzył oprogramowanie przysługują prawa autorskie do oprogramowania.

Pytanie nr 3: Czy Pośrednik jest niezależnym podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność we własnym imieniu i na własny rachunek, który posiada prawo do dystrybucji oprogramowania. Jeżeli tak, to na jakiej podstawie.

Opis zdarzenia przyszłego.

Pośrednik jest niezależnym od Spółki i Producenta podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Pośrednik posiada prawo do dystrybucji oprogramowania. Podstawą prawa do dystrybucji jest umowa zawarta pomiędzy Pośrednikiem a Producentem. Z uwagi na fakt, iż Spółka nabywa oprogramowanie od Pośrednika, zatem nie jest Jej znana dokładna treść relacji handlowych łączących Pośrednika i Producenta.

Pytanie nr 4: Czy płatność z tytułu nabycia oprogramowania jest dokonywana na rachunek bankowy Pośrednika.

Opis zdarzenia przyszłego.

Spółka dokona zapłaty z tytułu nabytego oprogramowania na rachunek bankowy Pośrednika.

Stanowisko Spółki.

Z uwagi na fakt, iż zapłata jest dokonywana na rachunek bankowy Pośrednika a nie Producenta, Spółka nie jest obowiązana do poboru podatku u źródła.

Pytanie nr 5: Kto fizycznie dostarcza oprogramowanie Spółce?

Opis zdarzenia przyszłego.

Oprogramowanie nie jest dostarczane fizycznie do Spółki, ma bowiem postać niematerialną. Oprogramowanie jest pobierane przez Spółkę poprzez sieć telekomunikacyjną, np. Internet.

Pytanie nr 6: Kto wystawia fakturę za udzielone prawo do korzystania z oprogramowania?

Opis zdarzenia przyszłego.

Z uwagi na fakt, iż płatność jest dokonywana na rzecz Pośrednika fakturę powinien wystawić Pośrednik. Należy mieć jednak na uwadze, iż Pośrednik ma siedzibę poza terytorium Polski. W konsekwencji, przepisy obowiązujące w kraju siedziby mogą odbiegać znacznie od przepisów polskich. W szczególności, Pośrednik może nie być obowiązany do wystawienia faktury w formie papierowej. Może się zdarzyć, iż Spółka otrzyma jedynie wygenerowane elektroniczne potwierdzenie zakupu oprogramowania.

Stanowisko Spółki.

Zdaniem Spółki, okoliczność czy otrzymuje Ona, czy też nie fakturę za oprogramowanie, nie ma znaczenia dla obowiązku pobrania podatku u źródła. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniają pobranie podatku u źródła, m.in. od dokonania płatności na rzecz nierezydenta uzyskującego dochody z praw autorskich, a nie od tego czy faktura została wystawiona, czy też nie. W konsekwencji, niezależnie od tego, czy Spółka otrzyma, czy też nie fakturę od Pośrednika to z uwagi na fakt, iż płatność zostanie dokonana na rzecz Pośrednika, a nie Producenta, to Spółka nie będzie obowiązana do poboru podatku u źródła.

Pytanie nr 7: Czy dokonana przez Spółkę zapłata za oprogramowanie stanowi przychód Pośrednika, czy też jest przekazywana Producentowi.

Opis zdarzenia przyszłego.

Spółka dokonuje zapłaty za oprogramowanie na rachunek Pośrednika. Sposób dokonania rozliczeń pomiędzy Pośrednikiem a Producentem stanowi ich tajemnicę handlową. Spółka nie posiada wiedzy ani nie ma sposobu uzyskania wiedzy jaką kwotę i czy w ogóle Pośrednik przekazuje Producentowi. Spółka nie posiada również wiedzy jak Pośrednik księguje i ujmuje podatkowo otrzymane od Spółki kwoty, to jest czy są jego przychodem, czy też nie. Kwestie takie stanowią wewnętrzną sprawę Pośrednika. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż dokonuje zapłaty jedynie na rachunek i na rzecz Pośrednika i nie dokonuje żadnej zapłaty na rzecz Producenta.

Stanowisko Spółki.

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, iż nie dokonuje zapłaty na rzecz Producenta, który jest właścicielem praw autorskich, a na Spółkę nie są przenoszone prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania, to Spółka nie jest obowiązana do poboru podatku u źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wynagrodzenia wypłaconego Pośrednikowi z tytułu nabycia oprogramowania, a jeśli nie, to czy jest On obowiązany posiadać certyfikat rezydencji zagranicznego Pośrednika lub Producenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On obowiązany do pobrania podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wynagrodzenia wypłaconego Pośrednikowi z tytułu nabycia oprogramowania. Nie będzie On również obowiązany do posiadania certyfikatu rezydencji zagranicznego internetowego Pośrednika lub Producenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, kluczowe znaczenie ma okoliczność, iż wynagrodzenie zostanie uiszczone na rzecz Pośrednika, a nie na rzecz Producenta. W przypadku, gdyby Wnioskodawca uiszczał wynagrodzenie na rzecz Producenta, dochód Producenta mógłby potencjalnie zostać uznany za przychód z praw autorskich, a na Wnioskodawcy, co do zasady ciążyłby obowiązek pobrania od wypłaconego wynagrodzenia podatku dochodowego u źródła. Jednak z uwagi na fakt, iż wynagrodzenie wypłacane jest przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika, który nie wytworzył oprogramowania, przychód przez Niego osiągnięty stanowi zysk z działalności gospodarczej, a nie przychód z należności licencyjnych. Co więcej, Pośrednik dokonując sprzedaży oprogramowania, działa w sposób właściwy dla sprzedaży towaru. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru podatku u źródła od należności licencyjnych.

Po drugie, na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione autorskie prawa majątkowe do oprogramowania. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do udzielenia licencji innym podmiotom. Wnioskodawca nie będzie również uprawniony do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca będzie korzystał z oprogramowania jedynie jako użytkownik końcowy (end - user). W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane wyłącznie za prawo do użytkowania programu komputerowego nie będzie stanowiło wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych, a zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko powyższe znajduje również oparcie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 4 lipca 2012 r. sygn. IPPB5/423-274/12-4/PS uznał, iż: ?na podstawie umowy zawartej pomiędzy dostawcą oprogramowania (Producent Oprogramowania) a Spółką, ta ostatnia nie nabywa prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania, rozpowszechniania oprogramowania komputerowego. W związku z powyższym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania praw do używania praw autorskich Spółce. Zatem płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz kontrahenta z siedzibą w Holandii nie będą objęte dyspozycją art. 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie jest obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego?.

Biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca, w przypadku gdy nabywa oprogramowanie jako użytkownik końcowy nie jest obowiązany do poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to Wnioskodawca nie jest obowiązany do posiadania certyfikatu rezydencji Pośrednika lub Producenta. Certyfikat rezydencji ma bowiem znaczenie, jedynie w przypadku, gdy podatnik ma zamiar zastosować przepisy odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pozwalające na pobranie podatku u źródła według stawki obniżonej, albo pozwalające na niepobranie takiego podatku w ogóle. Natomiast, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma zamiaru stosować przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pozwalających na zastosowanie obniżonej stawki podatku lub niepobranie tego podatku w ogóle, lecz fakt nie pobrania tego podatku wynika z braku takiego obowiązku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zbędnym byłoby pozyskiwanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji Pośrednika lub Producenta. Wnioskodawca, bowiem w każdym przypadku, gdy nabywa oprogramowanie jako użytkownik końcowy nie będzie obowiązany do poboru podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Podatek ten nazywany jest podatkiem ?u źródła? ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 tej ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego stanu sprawy wynika, iż Spółka nabywa od zagranicznych osób prawnych oprogramowanie. Powyższe podmioty działają jako Pośrednicy, mając prawo do dystrybucji oprogramowania na podstawie umowy zawartej z Producentem, a Spółka zapłaty za oprogramowanie dokonuje na ich rzecz. Jednocześnie Spółka wskazała, iż Producent może mieć siedzibę w szczególności w Wielkiej Brytanii lub Stanach Zjednoczonych. Natomiast Pośrednik może mieć siedzibę lub miejsce zarządu w szczególności w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Holandii, Stanach Zjednoczonych lub Słowenii.

Spółka wskazała także, iż nabywa oprogramowanie jako użytkownik końcowy, tzw. end ? user. Tym samym, Spółka nie nabywa prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania. Spółka nie nabywa więc praw autorskich do oprogramowania i w rezultacie nie jest uprawniona do udzielenia licencji innym podmiotom.

W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), który stwierdza, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto, w art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Nie ulega wątpliwości, iż art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawiera ogólną normę opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego. Natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy i dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, iż niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie według przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Wyszczególnienie to nie ma jednak charakteru rozłącznego. W przeciwnym razie, utwory publicystyczne nie mieściłyby się w pojęciu utworu literackiego, czy też utwór kartograficzny nie mógłby być dziełem naukowym. Podobne wnioski wynikają z kolejnych punktów zawartych w art. 1 ust. 2 wskazanej ustawy, mianowicie, inne niż rozłączne traktowanie wymienionych utworów prowadziłoby do wniosku, iż utwór wzornictwa przemysłowego nie może być dziełem plastycznym. Zatem, automatyczne wykluczenie programów komputerowych, jako utworów literackich czy też naukowych, nie znajduje uzasadnienia.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc m.in. w postaci ?programu źródłowego? i ?programu maszynowego?, ?programu wpisanego do pamięci stałej komputera? itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Jednocześnie program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego. Podobnie należy traktować pozostałe oprogramowanie.

Tym samym, skoro oprogramowanie ? co do zasady ? stanowi przedmiot praw autorskich, a należności płacone przez Spółkę dotyczą możliwości korzystania przez Nią z tych praw, podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka bowiem w ten sposób nabędzie prawo do użytkowania oprogramowania na własne potrzeby.

Jednocześnie należy podkreślić fakt, że prawo do użytkowania oprogramowania, zgodnego z prawem autorskim, przekazywane może być na wiele sposobów, z których każdy odmiennie określa kwestie natury praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnych uzgodnień dotyczących programu.

Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę, do odpowiedniej kategorii dochodów w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zależy od istoty praw, jakie Spółka nabywa w ramach umów przewidujących prawo do korzystania z oprogramowania.

W tym miejscu należy wskazać, iż umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę zawierają definicje należności licencyjnych. Umowy te są wzorowane na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji, jak i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 13, 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, skoro nie wymieniono dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji ?należności licencyjnych?, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak ?należność licencyjną?.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, zawartym w punkcie 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Z opisu sprawy wynika, iż co prawda oprogramowanie nabywane przez Spółkę od Pośrednika nie zostało przez niego wytworzone, jednak Pośrednik posiada prawo do jego dystrybucji na podstawie umowy zawartej z Producentem. Zapłaty z tytułu nabytego oprogramowania Spółka dokonuje na rachunek bankowy Pośrednika. Ponadto fakturę, bądź ewentualnie elektroniczne potwierdzenie zakupu oprogramowania wystawiać będzie Pośrednik.

Tym samym, faktycznym odbiorcą wynagrodzenia za nabyte przez Spółkę oprogramowanie jest Pośrednik.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Spółka nabyła oprogramowanie jako użytkownik końcowy, tzw. end ? user, nie nabywając prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania, zapłata za oprogramowanie na rzecz Pośrednika nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednakże niepobranie przez Spółkę podatku u źródła, w myśl umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z krajem, w którym Pośrednik ma siedzibę lub zarząd, może mieć miejsce tylko w sytuacji, gdy Spółka posiada certyfikat rezydencji Pośrednika.

Reasumując, w przypadku zapłaty na rzecz Pośrednika wynagrodzenia z tytułu nabycia oprogramowania na potrzeby własnej działalności, Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanej wypłaty, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji Pośrednika. Natomiast w sytuacji braku tego certyfikatu, Spółka będzie obowiązana ? stosownie do art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? do naliczenia, pobrania i odprowadzenia przedmiotowego podatku.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.