Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie uznania przedstawicielstwa za zakład na terytorium Polski.

25.9.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania przedstawicielstwa za zakład na terytorium Polski ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania przedstawicielstwa za zakład na terytorium Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność w formie przedstawicielstwa (dalej: Przedstawicielstwo) zarejestrowanego pod numerem Z w dniu 15 października 2012 roku w rejestrze przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, prowadzonym przez ministra właściwego do spraw gospodarki, zgodnie z art. 96 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.2013.672 j.t., dalej ?u.s.d.g.?). Zakres działalności Spółki na terytorium Polski ogranicza się do działalności reklamowej i promocyjnej.

W ramach działalności Przedstawicielstwa Spółka zawarła umowę o pracę (dalej: Umowa o Pracę) i zatrudniła jedną osobę fizyczną na stanowisku Dyrektora Sprzedaży na Europę Wschodnią (dalej: Pracownik). Działalność Pracownika nie ogranicza się wyłącznie do terytorium Polski, lecz obejmuje kilkanaście państw znajdujących się w Europie Wschodniej oraz Azji. Umowa o Pracę została zawarta na czas nieokreślony.

Ponieważ Spółka przewiduje w przyszłości rozszerzenie swojej działalności do zakresu szerszego niż działalność reklamowa i promocyjna. Z tego względu część postanowień Umowy o Pracę reguluje kwestie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w imieniu Spółki przez Pracownika. Jednocześnie Pracownik w chwili obecnej prowadzi jedynie działalność w zakresie reklamy i promocji Spółki, a działania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w imieniu Spółki podejmie dopiero po podjęciu przez nią takiej decyzji. Do zadań Pracownika, zgodnie z opisem stanowiska stanowiącym załącznik do Umowy o Pracę, należy:

Znajomość sytuacji rynkowej otoczenia konkurencyjnego oraz potrzeb właściwych kanałów sprzedażowych, w tym dostarczanie terminowych, dokładnych i konkurencyjnych informacji o rynku, wycen i kierunków rozwoju.
Opracowywanie i wdrażanie strategicznych, regionalnych planów sprzedażowych, obejmujących portfolio dochodowych i trwałych kanałów sprzedaży, klientów oraz stosownych ofert (w zakresie produktów, usług i programów) spójnych z portfolio Spółki i jej procedurami, a także zintegrowanych, w celu zapewnienia realizacji tych planów z funkcjami biznesowymi Spółki.
Identyfikowanie i kierowanie odpowiednią strukturą dystrybucyjną oraz partnerami OEM [niezależni partnerzy], tak aby zapewnić trwały wzrost sprzedaży oraz rozpoznawalności marki w regionie wśród Produktów Profesjonalnych (marka Liftmaster).
Nadzorowanie i kierowanie bazą różnorodnych klientów w celu zapewnienia trwałego wzrostu, zysku i satysfakcji tych klientów używając właściwej klasyfikacji klientów, strategii sprzedażowych ukierunkowanych na wartość obrotu oraz partnerskich programów marketingowych.
Zarządzanie zespołem sprzedawców na przypisanym terytorium sprzedaży.
Prowadzenie intensywnej działalności akwizycyjnej na powierzonym terytorium, regularne składanie wizyt nabywcom, klientom i zainteresowanym osobom oraz pozyskiwanie nowych klientów, upewnienie się, czy posiadają oni odpowiednią kondycję finansową oraz bieżące monitorowanie ich zdolności kredytowej.

Do faktycznie wykonywanych przez Pracownika zadań, spośród wymienionych powyżej, należy:

Znajomość sytuacji rynkowej otoczenia konkurencyjnego oraz potrzeb właściwych kanałów sprzedażowych, w tym dostarczanie terminowych, dokładnych i konkurencyjnych informacji o rynku, wycen i kierunków rozwoju.
Opracowywanie regionalnych planów sprzedażowych, obejmujących portfolio dochodowych i trwałych kanałów sprzedaży, klientów oraz stosownych ofert (w zakresie produktów, usług i programów) spójnych z portfolio Spółki i jej procedurami, a także zintegrowanych, w celu zapewnienia realizacji tych planów z funkcjami biznesowymi Spółki.
Identyfikowanie i kierowanie partnerami OEM, tak aby zapewnić trwały wzrost rozpoznawalności marki w regionie wśród Produktów Profesjonalnych (marka Liftmaster).
Nadzorowanie i kierowanie bazą różnorodnych klientów w celu zapewnienia trwałego wzrostu, zysku i satysfakcji tych klientów używając właściwej klasyfikacji klientów, strategii sprzedażowych ukierunkowanych na wartość obrotu oraz partnerskich programów marketingowych.
Prowadzenie intensywnej działalności akwizycyjnej na powierzonym terytorium, regularne składanie wizyt nabywcom, klientom i zainteresowanym osobom oraz pozyskiwanie nowych klientów, upewnienie się, czy posiadają oni odpowiednią kondycję finansową oraz bieżące monitorowanie ich zdolności kredytowej.

Pracownik nie wykonuje aktualnie następujących zadań wymienionych w opisie stanowiska:

Kierowanie strukturą dystrybucyjną (struktura taka nie została jeszcze stworzona),
Zarządzanie zespołem sprzedawców na terytorium sprzedaży (zespół taki nie został jeszcze powołany).

W przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji w sprawie rozszerzenia działalności Spółki zarejestrowany zostanie oddział Spółki, w rozumieniu art. 85 u.s.d.g., zostanie także utworzona struktura dystrybucyjna na terytorium Polski.

Zgodnie z postanowieniami Umowy o Pracę, Pracownik jest zobowiązany do przystosowania jednego z pomieszczeń w swoim miejscu zamieszkania do świadczenia pracy. Spółka pokrywa koszty związane z przystosowaniem miejsca pracy, włącznie z jego wyposażeniem. Kontakt Pracownika z klientami przebiega w następujący sposób: Pracownik odwiedza potencjalnych kontrahentów i przedstawia im standardową ofertę produktów sprzedawanych przez Spółkę. Działalność ta ma na celu budowanie bazy klientów, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z Umowy o Pracę. Po zapoznaniu się z ofertą, część kontrahentów decyduje się zawrzeć kontrakt ze Spółką na przedstawionych zasadach lub składa kontrofertę. Pracownik, w oparciu o przekazane mu przez Spółkę szczegółowe wytyczne, dokonuje oceny kontroferty. Również na podstawie wytycznych dopuszczalne jest w określonych sytuacjach udzielenie przez Pracownika rabatu potencjalnemu kontrahentowi. Następnie zaakceptowane przez kontrahentów umowy są przesyłane do siedziby Spółki w Niemczech, gdzie osoba upoważniona do reprezentacji Spółki po analizie ustalonych warunków podejmuje decyzję o akceptacji bądź odrzuceniu umowy.

Działalność Pracownika nie obejmuje zawierania umów w imieniu Spółki. Pracownikowi nie zostało udzielone pełnomocnictwo w tym zakresie.

Realizacja umowy jest wykonywana przez Spółkę bez udziału Pracownika, w szczególności towar jest wysyłany przez Spółkę bezpośrednio do zamawiającego, Spółka wystawia fakturę obciążającą klienta, wszelkie płatności są wykonywane na rzecz Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana powyżej działalność podejmowana przez Pracownika powoduje powstanie na terytorium Polski stałego zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (dalej jako ?u.p.o.?)?

Zdaniem Wnioskodawcy działalność Pracownika nie będzie stanowiła zakładu w rozumieniu art. 5 u.p.o.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2011.74.397 j.t., dalej jako ?ustawa o CIT?) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z definicją zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie stałego zakładu oznacza:

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Definicja ta ma zastosowanie w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Niemiec, dlatego też analiza czy Wnioskodawca posiada stały zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie przepisów u.p.o., która stanowi integralną część polskiego systemu podatkowego.

Przedmiotem działalność Spółki jest sprzedaż towarów, ponieważ działalność taka nie mieści się w zakresie przedmiotowym pozostałych artykułów UPO (nie stanowi przychodów z dywidend, odsetek, należności licencyjnych ani innych), to zastosowanie do takich dochodów znajdzie art. 7 UPO ? zyski przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 7 u.p.o. zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzystą) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa z działalności na terytorium Polski, które nie są związane z funkcjonowaniem stałego zakładu.

Definicja zakładu zawarta jest w art. 5 ust. 1 u.p.o., który stanowi, że określenie ?zakład? oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Tak więc, aby można było mówić o zakładzie musi istnieć placówka, która ma stały charakter, i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa. Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu, istnieje szereg wyłączeń.

Stosownie do art. 5 ust. 4 u.p.o. określenie ?zakład? nie obejmuje:

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

W art. 5 ust. 4 u.p.o. wyliczono różne rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1, i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Działalność, która nie może zostać zaliczona do żadnego z ww. przypadków będzie uznawana za powodującą powstanie stałego zakładu, w rozumieniu u.p.o.

Reasumując z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
stały charakter takiej placówki,
wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Pomocnym w interpretacji tej umowy jest tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z komentarzem. Wnioskodawca odwołuje się w dalszej części wniosku do komentarza w tłumaczeniu na język polski (Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku. Wersja skrócona. Lipiec 2010. Kazimierz Bany. ABC Wolters Kluwer, wyd. 2012, dalej jako ?Komentarz?).

Zdaniem Wnioskodawcy składniki majątkowe Spółki, znajdujące się na terytorium Polski, stanowią minimum składników, jakie można uznać za wystarczające, aby Spółka mogła prowadzić Przedstawicielstwo w Polsce. Spółka nie posiada na terytorium Polski żadnej z placówek wymienionych w art. 5 ust. 1 u.p.o. Miejsce pracy Pracownika, jakim jest lokal znajdujący się w jego mieszkaniu nie może zostać uznany za biuro w rozumieniu art. 5 ust. 1 u.p.o. Z tego względu należy przyjąć, że Spółka nie posiada stałej placówki na terytorium Polski, która może zostać uznana jako zakład w rozumieniu art. 5 u.p.o.

Ponadto nawet jeśli przyjąć, że Spółka posiada na terytorium Polski stałą placówkę, którą można określić jako ?zakład? w rozumieniu art. 5 u.p.o., to działalność, jaka jest wykonywana za pośrednictwem tej placówki powinna zostać określona jako działalność o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (w postaci działalności reklamowej lub promocyjnej), jak zostało to przedstawione w stanie faktycznym. Komentarz do art. 5 Modelowej Konwencji wskazuje, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., iż działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznawana za powodującą powstanie stałego zakładu, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie może mieć charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Zdaniem Wnioskodawcy działalność Spółki na terytorium Polski nie spełnia żadnego z powyższych warunków, a więc powinna zostać uznana za działalność pomocniczą i przygotowawczą. W szczególności działalność polskiego Przedstawicielstwa nie stanowi istotnej i znaczącej część działalności przedsiębiorstwa jako całości, jest wykonywana wyłącznie jedynie na rzecz jednostki macierzystej, a także nie ma celu identycznego z celem przedsiębiorstwa jako całości (głównym celem przedsiębiorstwa jest sprzedaż i dystrybucja towarów, podczas gdy celem Przedstawicielstwa jest promocja i reklama). Potwierdzeniem faktu, że Przedstawicielstwo niezależnie od posiadania stałego miejsca wykonywania działalności powinno być uznawane za prowadzące działalność przygotowawczą i pomocniczą, a tym samym nie powinno stanowić stałego zakładu Spółki jest pkt 23 do Komentarza do art. 5, gdzie wyraźnie zaznaczono, że stała placówka wykorzystywana wyłącznie do celów reklamowych, o ile działalność ta ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy, nie będzie statuować zakładu.

Obok opisanej powyżej zasadniczej formy zakładu, w przepisach u.p.o. przewidziano alternatywny sposób ustalania istnienia zakładu, na podstawie którego można uznać, że zagraniczne przedsiębiorstwo posiada zakład, nawet jeśli nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w drugim państwie. Zgodnie z art. 5 ust. 5 u.p.o., jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, wymienionych w ustępie 4 (czynności przygotowawcze i pomocnicze), które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Jak wynika z powyższego, stały zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. podmiotu działającego w drugim Państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa).

Jednocześnie jak wskazuje się w doktrynie międzynarodowego prawa podatkowego ?Przedsiębiorstwo posiada stały zakład w drugim państwie, jeśli spełnione są łącznie następujące kryteria:

osoba, która nie jest maklerem, komisantem albo innym niezależnym przedstawicielem, który działa w ramach swojej zwyklej działalności (ust. 6),
działa w drugim państwie w imieniu przedsiębiorstwa, ponadto
posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa oraz
wykonuje to pełnomocnictwo zwyczajowo (przesłanki pozytywne),
jak również nie wykonuje tzw. czynności pomocniczych, o których mowa w ust. 4 (przesłanka negatywna)? (Marcin Jamroży, Adrian Cloer, ?Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami?. Warszawa 2007, str. 72).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jej przypadku powyższe warunki nie są spełnione, a tym samym również na podstawie tego przepisu nie można uznać, że Spółka posiada zakład na terytorium Polski. Przede wszystkim Pracownikowi nie zostało udzielone pełnomocnictwo do zawierania umów, co wyklucza również zwyczajowe jego wykonywanie.

Co prawda w pkt 33 Komentarza do art. 5 stwierdzono, że ?osoba posiadająca uprawnienia do negocjowania wszelkich elementów i szczegółów kontraktu w sposób wiążący przedsiębiorstwo może być uważana za osobę wykonującą uprawnienia ?w tym państwie?, nawet jeżeli kontrakt jest podpisany przez inną osobę w państwie, w którym położone jest przedsiębiorstwo lub przedstawicielowi nie dano formalnego upoważnienia do reprezentowania?. Jednocześnie ten sam punkt stanowi, że ?Fakt, że osoba była obecna lub nawet uczestniczyła w negocjacjach między przedsiębiorstwem a klientem, nie wystarcza sam w sobie do stwierdzenia, że osoba miała w tym państwie uprawnienia do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa?.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Pracownik nie został wyposażony w prawo do wykonywania uprawnień do zawierania kontraktów na terytorium Polski. Negocjacje ofert, w których bierze udział Pracownik nie mogą bowiem stanowić takiego wykonywania prawa.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że:

Pracownik nie podpisuje umów z kontrahentami, a jedynie przekazuje je do Spółki do dalszej weryfikacji,
Umowy otrzymane za pośrednictwem pracownika są analizowane w Spółce i mogą zostać odrzucone,
Pracownik może dokonywać zmian w umowach jednak jedynie w zakresie szczegółowych i wyraźnie określonych wytycznych otrzymanych od Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wskazuje, że Pracownik nie tylko nie może zawierać kontraktów w imieniu i na rzecz Spółki, ale także nie wykonuje czynności mogących skutkować uznaniem, że posiada on prawo do zawierania lub ustalania jakichkolwiek umów wiążących dla Spółki. Wnioskodawca pragnie także podkreślić, że wszelkie czynności związane z podpisaniem kontraktu, jego wykonaniem oraz uzyskaniem zapłaty są wykonywane przez Spółkę.

Jednocześnie nawet gdyby uznać, że Pracownik wykonuje czynności mające znamiona zwyczajowego wykonywania pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki, to jego działalność nie powinna stanowić zakładu ze względu na fakt, iż faktyczne wykonywanie obowiązków przez Pracownika ogranicza się wyłącznie do działalności promocyjnej i reklamowej, która przekładając ją na terminologię stosowaną w art. 5 u.p.o., powinna zostać zakwalifikowana jako działalność o charakterze pomocniczym lub przygotowawczym względem głównej działalności Spółki na terytorium Niemiec.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż działalność Pracownika na terytorium Polski nie będzie powodowała powstania zakładu w rozumieniu u.p.o.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż analogiczne stanowisko znajduje potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych zawartych w interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawach zbliżonych do przypadku analizowanego w niniejszym wniosku. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2009 r. (sygn. IPPB5/423-475/09-2/PS) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w którym organ stwierdził, że ?W przedmiotowym stanie faktycznym Pracownik nie jest upoważniony do zawierania umów z klientami a jego zadania ograniczają się do czynności wymienionych w art. 5 ust. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W świetle powyższego, jeśli Spółka dokonywałaby sprzedaży swoich produktów z terytorium Niemiec polskim klientom w okresie zatrudnienia Pracownika w Polsce wykonującego zadania w zakresie opisanym w stanie faktycznym, nie ma podstaw do uznania, że Spółka ma zakład na terytorium Polski. Zyski ze sprzedaży produktów polskim klientom będą w całości podlegać opodatkowaniu w miejscu siedziby Spółki (tj. w Niemczech) stosownie do art. 7 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?.

Również w interpretacji z dnia 22 października 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-837/12/BG) organ wskazał, że działalność promocyjna i reklamowa jako działalność pomocnicza nie konstatuje stałego zakładu.

W świetle wskazanych powyżej argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działalność prowadzona przez Spółkę na terytorium Polski za pośrednictwem Przedstawicielstwa nie stanowi zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1 UPO. W związku z powyższym zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO osiągany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu sprzedaży towarów na rzecz klientów, w proces obsługi których zaangażowane jest Przedstawicielstwo nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.