Czy różnice kursowe, które zostały zaksięgowane przez Spółkę przy spłacie pożyczki opisanej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółka) jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W dniu 30 sierpnia 2011 r. Spółka zawarła umowę pożyczki ze swoim jedynym udziałowcem, X b.v. z siedzibą w G. (Holandia) (dalej: ?pożyczkodawca?) na kwotę 1.000.000,00 Euro (słownie: jeden milion euro 00/100). Kwota pożyczki została przekazana Spółce w euro na rachunek walutowy Spółki prowadzony w tej walucie.

Spłata pożyczki przez Spółkę nastąpiła w dniu 30 sierpnia 2012 r. w polskich złotych z rachunku prowadzonego w tej walucie. Przy spłacie Spółka zastosowała kurs euro wynegocjowany z bankiem, w którym prowadzony był ten rachunek. Tym samym, Spółka spłaciła pożyczkę w złotych, a pożyczkodawca otrzymał kwotę spłaty pożyczki w euro.

Spółka ustaliła różnice kursowe metodą podatkową i zaksięgowała dodatnie różnice kursowe powstałe przy spłacie pożyczki w kwocie 240.000,00 złotych (dwieście czterdzieści tysięcy złotych 00/100).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy różnice kursowe, które zostały zaksięgowane przez Spółkę przy spłacie pożyczki opisanej w stanie faktycznym należy uznać za przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe, które zostały zaksięgowane przez Spółkę przy spłacie pożyczki opisanej w stanie faktycznym, nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 oraz ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z dnia 9 marca 2011 r. Dz. U. Nr 74, poz. 397 ze zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z analizy przepisów art. 15a ust. 1 oraz ust. 2 pkt 5 wypływa więc wniosek, iż z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

1. dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej,
2. realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej.
   
   

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie polskiej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w walucie obcej lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w walucie obcej, a zapłata dokonywana jest w złotówkach.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zaciągnęła pożyczkę w euro, a dokonała spłaty tej pożyczki z rachunku prowadzonego w polskich złotych.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpią różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym nie wystąpił drugi z wyżej wymienionych elementów, tj. spłata pożyczki w walucie obcej.

Zatem, zaksięgowane przez Spółkę różnice kursowe, powstałe przy spłacie pożyczki nie będą stanowić przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych m.in.:

• IPPB5/423-408/11-2/IŚ z 4 lipca 2011 r. - wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
• ILPB3/423-85/10-5/MM z 9 kwietnia 2010 r. - wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 15a ust. 1 tej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Natomiast w świetle art. 15a ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Norma prawna wyrażona w zdaniu poprzednim stanowi, iż do powstania różnic kursowych związanych ze zobowiązaniami z tytułu pożyczek i kredytów dochodzi wówczas, gdy wartość zobowiązania wyrażonego w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wyrażonej również w walucie obcej jego wartości w dniu spłaty, przy założeniu, że do przeliczenia użyto faktycznie zastosowanych kursów waluty z tych dni.

Jednocześnie, w myśl art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (?) za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 30 sierpnia 2011 r. Spółka zawarła umowę pożyczki ze swoim jedynym udziałowcem z siedzibą w Holandii (dalej: ?pożyczkodawca?) na kwotę 1.000.000,00 Euro. Kwota pożyczki została przekazana Spółce w euro na rachunek walutowy Spółki prowadzony w tej walucie. Spłata pożyczki przez Spółkę nastąpiła w dniu 30 sierpnia 2012 r. w polskich złotych z rachunku prowadzonego w tej walucie. Przy spłacie Spółka zastosowała kurs euro wynegocjowany z bankiem, w którym prowadzony był ten rachunek. Tym samym, Spółka spłaciła pożyczkę w złotych, a pożyczkodawca otrzymał kwotę spłaty pożyczki w euro. Spółka ustaliła różnice kursowe metodą podatkową i zaksięgowała dodatnie różnice kursowe powstałe przy spłacie pożyczki w kwocie 240.000,00 złotych.

W przedstawionych okolicznościach, spłata pożyczki nastąpiła w walucie obcej (euro). Bank dokonał bowiem przeliczenia pożyczki wg kursu wynegocjowanego ze Spółką i do pożyczkodawcy wpłynęła już zapłata w walucie obcej. Tym samym, jeżeli wartość pożyczki w dniu jej otrzymania po przeliczeniu na PLN wg kursu faktycznie zastosowanego z tego dnia jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty przeliczonej wg ww. kursu wynegocjowanego z bankiem, powstała dodatnia różnica kursowa.

W rezultacie, Spółka jest zobowiązana do rozpoznawania przychodu do opodatkowania w związku ze spłatą przedmiotowego zobowiązania.

Reasumując, różnice kursowe, które zostały zaksięgowane przez Spółkę przy spłacie pożyczki opisanej w stanie faktycznym należy uznać za przychód podatkowy w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.