1. Czy w związku z rekultywacją kwatery składowiskowej odpadów nr I wszelkie wydatki z tym związane (...)

1. Czy w związku z rekultywacją kwatery składowiskowej odpadów nr I wszelkie wydatki z tym związane będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?
2. Czy w związku z zaprzestaniem przyjmowania odpadów na kwaterze składowiskowej nr I kolejne odpisy amortyzacyjne tej budowli będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?
3. Czy podatki od nieruchomości: od zajmowanej powierzchni oraz od wartości budowli tej kwatery składowiskowej odpadów nr I płacone w kolejnych latach, począwszy od roku 2011 będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?
4. Czy wydatki związane z monitoringiem poeksploatacyjnym ponoszone przez kolejne kilkadziesiąt lat będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z zamknięciem wydzielonej części składowiska odpadów do kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe,
  • możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zamkniętej części składowiska ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 23.03.2011 r.) ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z zamknięciem wydzielonej części składowiska odpadów do kosztów uzyskania przychodów,
  • możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zamkniętej części składowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zgodnie z wydanym pozwoleniem zintegrowanym nr XXX z dnia 23.04.2004 r. oraz późniejszymi zmianami, decyzja nr VVV z dnia 11.06.2010 r. eksploatuje składowisko odpadów komunalnych, w chwili obecnej odpady są składowane na dwóch kwaterach składowiskowych, kwaterze nr I i kwaterze nr II. W przyszłości mają zostać wybudowane i włączone do eksploatacji jeszcze dwie kwatery, na powierzchnię terenu przeznaczonego bezpośrednio pod kwatery składowiskowe planuje się przeznaczyć obszar około 31,9 ha.

Spółka otrzymała 16.04.2009 r. decyzję nr ZZZ wydaną przez Marszałka Województwa oraz 28.09.2010 r. decyzję nr ZZX z późniejszymi zmianami dotyczącą zamknięcia wydzielonej części składowiska odpadów komunalnych ? kwatera nr I.

W wyżej wymienionych decyzjach określony jest:

  • techniczny sposób zamknięcia składowiska,
  • harmonogram działań związanych z rekultywacją składowiska,
  • sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowaną kwaterą nr I składowiska odpadów w formie monitoringu.

W momencie wypełnienia kwatery nr I odpadami, zgodnie z uzyskaną decyzją, Spółka zaprzestanie składować na niej odpady.

W następnych latach odbywać się będą na niej prace rekultywacyjne, do których będą wykorzystywane dostarczone do Spółki odpady, z których przyjmowania Spółka będzie osiągała przychody. Zakończenie prac rekultywacyjnych przewidziane jest na 30.04.2012 r. Przez kolejnych 30 lat od daty wydania decyzji o zamknięciu wydzielonej kwatery składowiska, Spółka będzie zobowiązana, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. Nr 61, poz. 549 z późn. zm.), do przeprowadzania monitoringu poeksploatacyjnego.

Na kwaterze składowiskowej odpadów nr I w przyszłości podmiot niezależny od Spółki umieści instalację do ujmowania i przetwarzania na energię elektryczną gazu składowiskowego.

W związku z umieszczeniem ww. instalacji, Spółka będzie czerpała pożytki z:

  • przychodów z tytułu dzierżawy terenu,
  • przychodów z tytułu procentowego udziału w przychodach osiąganych przez podmiot niezależny od Spółki z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Na dzień dzisiejszy trudno jest określić okres pozyskiwania i przetwarzania na energię elektryczną gazu składowiskowego, okres ten będzie można szacunkowo określić na podstawie przeprowadzonych próbnych pomiarów, które są zaplanowane na najbliższą przyszłość.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, Spółka w każdym roku, w którym składuje odpady na kwaterach składowiskowych tworzy rezerwę na przyszłe zobowiązania z tytułu rekultywacji i monitoringu poeksploatacyjnego składowiska odpadów, rezerwy te są rezerwami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów.

Kwatera składowiskowa odpadów nr I została w czerwcu 2004 r. wprowadzona na stan środków trwałych. Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr I do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) - grupa 291, Spółka stosuje stawkę amortyzacyjną dla ww. kwatery składowiskowej w wysokości 4,5% na rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy w związku z rekultywacją kwatery składowiskowej odpadów nr I wszelkie wydatki z tym związane będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...
  2. Czy w związku z zaprzestaniem przyjmowania odpadów na kwaterze składowiskowej nr I kolejne odpisy amortyzacyjne tej budowli będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...
  3. Czy podatki od nieruchomości: od zajmowanej powierzchni oraz od wartości budowli tej kwatery składowiskowej odpadów nr I płacone w kolejnych latach, począwszy od roku 2011 będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...
  4. Czy wydatki związane z monitoringiem poeksploatacyjnym ponoszone przez kolejne kilkadziesiąt lat będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...


Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wyżej wymienione koszty i wydatki winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ proces ujmowania i przetwarzania na energię gazu składowiskowego w przyszłości będzie generował przychody, można by zatem, ten etap przetwarzania na energię gazu składowiskowego nazwać kolejnym etapem działalności ogólnie ujętej pod nazwą unieszkodliwiania odpadów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

  • zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z zamknięciem wydzielonej części składowiska odpadów do kosztów uzyskania przychodów - za prawidłowe,
  • możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zamkniętej części składowiska - za nieprawidłowe.

Ogólne zasady składowania i magazynowania odpadów określono w Rozdziale 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, określa ona zasady postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub unieszkodliwiania odpadów.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 16 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o składowisku odpadów - rozumie się przez to obiekt budowlany przeznaczony do składowania odpadów.

Natomiast szczegółowe wymagania dotyczące, między innymi eksploatacji i zamknięcia składowisk odpadów zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. Nr 62, poz. 549).

Regulacja § 17 ust. 1 powołanego powyżej rozporządzenia normuje proces zamykania i rekultywacji składowisk odpadów, wskazując na konieczność integracji składowiska z otaczającym środowiskiem oraz obserwacji wpływu tego składowiska na środowisko. I tak, rekultywację wykonuje się zgodnie z harmonogramem działań związanych z rekultywacją składowiska odpadów, określonym w zgodzie na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, w sposób zabezpieczający składowisko odpadów przed jego szkodliwym oddziaływaniem na wody powierzchniowe i podziemne oraz powietrze, integrującą obszar składowiska odpadów z otaczającym środowiskiem oraz umożliwiającą obserwację wpływu składowiska odpadów na środowisko, stosując materiały niebędące odpadami lub odpady, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 21 marca 2006 r. w sprawie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz. U. Nr 49, poz. 356).

W myśl § 17 ust. 2 rozporządzenia z dnia 24.03.2003 r., po dniu zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów niebezpiecznych lub jego części zabezpiecza się je przed infiltracją wód opadowych przez uszczelnienie jego powierzchni.

Zgodnie z § 17 ust. 4 ww. rozporządzenia, po dniu zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne lub składowisku odpadów obojętnych lub ich części, skarpy oraz powierzchnię korony składowiska porządkuje się i zabezpiecza przed erozją wodną i wietrzną przez wykonanie odpowiedniej okrywy rekultywacyjnej, której konstrukcja uzależniona jest od właściwości odpadów.

Zatem podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu składowiska odpadów, a jednocześnie jest właścicielem nieczynnego składowiska ponosi wydatki związane zarówno z eksploatacją czynnego składowiska, jak i wydatki wynikające z ustawowych obowiązków, związanych z utrzymaniem zamkniętego składowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Z powyższego przepisu wynika, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika są kosztami. Kosztami uzyskania przychodów są ? po wyłączeniu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy ? wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Jako koszty uzyskania przychodów mogą być rozpatrywane zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Kosztami takimi będą koszty związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami jest istotny z punktu widzenia terminu odniesienia ich do kosztów podatkowych.

W złożonym wniosku Spółka wskazała, iż w związku z decyzją Marszałka Województwa eksploatuje Ona składowisko odpadów komunalnych. Spółka otrzymała również decyzje dotyczące zamknięcia wydzielonej części składowiska odpadów komunalnych ? kwatery nr I, które określają:

  • techniczny sposób zamknięcia składowiska,
  • harmonogram działań związanych z rekultywacją składowiska,
  • sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowaną kwaterą nr I składowiska odpadów w formie monitoringu.

Spółka wskazała, iż w momencie wypełnienia kwatery nr I odpadami, zgodnie z uzyskaną decyzją, Spółka zaprzestanie składować na niej odpady. W następnych latach odbywać się będą na niej prace rekultywacyjne, do których będą wykorzystywane dostarczone do Spółki odpady, z których przyjmowania Spółka będzie osiągała przychody. Zakończenie prac rekultywacyjnych przewidziane jest na 30.04.2012 r. Przez kolejnych 30 lat od daty wydania decyzji o zamknięciu wydzielonej kwatery składowiska, Spółka będzie zobowiązana ustawowo do przeprowadzania monitoringu poeksploatacyjnego.

Wątpliwości Spółki budzi m.in. możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z rekultywacją kwatery składowiskowej odpadów nr I, a także wydatków na podatki od nieruchomości (od zajmowanej powierzchni oraz od wartości budowli tej kwatery składowiskowej odpadów nr I) płaconych w kolejnych latach, począwszy od roku 2011, jak również wydatków związanych z monitoringiem poeksploatacyjnym ponoszonych przez kolejne kilkadziesiąt lat.

W przypadku kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, a do takich zaliczyć należy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z utrzymaniem zamkniętej i rekultywowanej kwatery składowiskowej odpadów nr I, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Mając na względzie konieczność należytego wypełnienia obowiązków, związanych z utrzymaniem zamkniętego składowiska odpadów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia składowiska odpadów uznać należy, że zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z rekultywacją kwatery składowiskowej odpadów nr I, a także wydatki na podatki od nieruchomości (od zajmowanej powierzchni oraz od wartości budowli tej kwatery składowiskowej odpadów nr I) płacone w kolejnych latach, począwszy od roku 2011, jak również wydatki związane z monitoringiem poeksploatacyjnym ponoszone przez kolejne kilkadziesiąt lat stanowią koszty uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Dalszym przedmiotem wątpliwości w niniejszej sprawie jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od kwatery składowiskowej odpadów nr I, tj. środka trwałego w postaci obiektu inżynierii lądowej.

W związku z powyższym, wskazać należy, iż - zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ? wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zatem, co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do ich odpłatnego zbycia. Do tego momentu wydatki te mogą być odnoszone w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały musi spełniać on następujące warunki:

  • musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
  • jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.



Co istotne, przedmiot ten w dniu przyjęcia do używania powinien być kompletny i zdatny do użytku, jednak w przepisach podatkowych brak jest wyjaśnienia tych pojęć. Przyjąć należy więc, iż składnik majątku spełnia te kryteria, jeśli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem oraz jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z okoliczności sprawy wynika, iż kwatera składowiskowa odpadów nr I została zamknięta, kwatera ta została bowiem wypełniona odpadami. Tym samym, na Spółce ciąży obowiązek ponoszenia stosownych wydatków związanych z jej likwidacją, co wynika z rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotowa kwatera ? jako obiekt inżynierii lądowej - w momencie jej zamknięcia nie spełnia już wszystkich przesłanek do uznania za środek trwały, ponieważ nie jest ona już zdatny do użytku. Obiekt ten nie jest już wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, tj. składowaniem odpadów będących źródłem przychodów.

Zatem, Spółka w związku z likwidacją (zamknięciem) kwatery składowiskowej odpadów nr I, winna zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej.

W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na przepis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z zastosowania wykładni a contrario tego przepisu przyjąć należy, że kosztem uzyskania przychodów będą straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części, w jakiej nie zostały zamortyzowane.

Natomiast, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Z treści powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż decydującą przesłanką dla niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tego określonego rodzaju strat jest wystąpienie zmiany rodzaju działalności powodującej utratę przez likwidowane środki trwałe przydatności gospodarczej.

Zatem, dla podatkowej kwalifikacji strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych decydującym pozostaje ustalenie, czy utracenie przez te środki przydatności gospodarczej spowodowane zostało rezygnacją przez podatnika z prowadzenia określonego rodzaju działalności, w której to działalności wykorzystywany był likwidowany środek trwały.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż obowiązek utrzymania i monitorowania zlikwidowanego (zamkniętego) środka trwałego w postaci kwatery składowiskowej odpadów nr I został podyktowany nałożonym obowiązkiem ustawowym i nie jest związany ze zmianą rodzaju działalności.

W związku z powyższym, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 5 i pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółce przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty związanej z likwidacją tego środka trwałego, w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych.

Okoliczności tej, na gruncie ustawowych obowiązków nałożonych po zamknięciu składowiska związanych z jego likwidacją, nie zmienia fakt, iż Spółka planuje umieścić instalację do ujmowania i przetwarzania na energię elektryczną gazu składowiskowego, w związku z czym może uzyskiwać przychody z tego obiektu, tym bardziej, iż na dzień dzisiejszy trudno jest określić okres pozyskiwania i przetwarzania na energię elektryczną gazu składowiskowego, a okres ten będzie można szacunkowo określić na podstawie przeprowadzonych próbnych pomiarów, które są dopiero zaplanowane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się także, iż wniosek Spółki w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 28 marca 2011 r. nr ILPB4/423-4/11-3/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB4/423-4/11-3/DS, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika