Czy Spółka, będąca następcą prawnym, po dniu 31 marca 2010 r. ma prawo do uznania za koszt uzyskania (...)

Czy Spółka, będąca następcą prawnym, po dniu 31 marca 2010 r. ma prawo do uznania za koszt uzyskania przychodu, wydatków udokumentowanych w postaci faktur (które wpłynęły po dniu 31 marca), wystawionych na Firmę Przejętą, dotyczących okresu sprzed i po przejęciu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu 15 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków udokumentowanych fakturami w związku z przejęciem przedsiębiorstwa osoby fizycznej przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków udokumentowanych fakturami w związku z przejęciem przedsiębiorstwa osoby fizycznej przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka została zarejestrowana z dniem 23 marca 2010 r. Powstanie jej wiązało się z faktem, iż ówczesna firma ? P. (dalej: Firma Przejęta), chcąc dostosować ? w ramach planowanego rozwoju działalności gospodarczej ? charakter prawny firmy do wymogów życia gospodarczego, zdecydowała się zmienić formę prawną z osoby fizycznej na spółkę z o.o., której wspólnikami będą wyłącznie dotychczasowy właściciel oraz jego syn.

Z dniem 31 marca 2010 r. ? notarialnie ? Firma Przejęta została w całości wniesiona aportem do Spółki (pracownicy i majątek) i jednocześnie została wyrejestrowana z ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez urząd miasta jako osoba fizyczna.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w tym samym zakresie, co Firma Przejęta i współpracuje z tymi samymi kontrahentami.

Dnia 31 marca 2010 r. Spółka listownie, telefonicznie oraz e-mailowo poinformowała wszystkich kontrahentów (w tym: kredytobiorców, leasingodawców, dostawców mediów) o tym, że od dnia 1 kwietnia 2010 r. Firma Przejęta przestanie funkcjonować, a nowa Spółka będzie następcą prawnym we wszelkich sprawach jej dotyczących. Ze względów organizacyjnych nie każda firma była w stanie ?od ręki? dokonać zmian w umowach z nią zawartych (np. w umowach leasingowych), ponieważ zmiany te były uwarunkowane dostarczeniem do niej m.in. dokumentów rejestrowych (aktualnego odpisu pełnego z KRS). Czas wyczekiwania związany z obsługą korespondencji pocztowej, otrzymania z KRS decyzji o dokonaniu zmian w rejestrze w związku z aportem (aktualizacje danych Spółki m.in. w KRS, US odbyły się z zachowaniem terminów wymaganych) spowodował, że firmy leasingowe wystawiały faktury za raty leasingowe, na Firmę Przejętą. Banki, takie jak Z czy Y, po sporządzeniu aneksów do umów, zaktualizowały dane Spółki, jednakże X zmiany takiej nie dopełnił, stwierdzając w piśmie, iż do momentu całkowitej spłaty kredytu osobą / kredytobiorcą będzie osoba fizyczna (z klauzulą w umowie, że kredyt jest przeznaczony na cele prowadzonej działalności gospodarczej Firmy Przejętej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, będąca następcą prawnym, po dniu 31 marca 2010 r. ma prawo do uznania za koszt uzyskania przychodu, wydatków udokumentowanych w postaci faktur (które wpłynęły po dniu 31 marca), wystawionych na Firmę Przejętą, dotyczących okresu sprzed i po przejęciu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeciwwskazań do odliczenia podatku naliczonego wskazanego na fakturach wystawionych na Firmę Przejętą oraz zaliczenia kwot netto w koszty uzyskania przychodu ? do momentu, aż dostawcy zaktualizują umowy o nowe dane.

Mimo, iż faktury VAT dotyczyły innego podmiotu ? Spółka w terminie dokonała aktualizacji danych u dostawców ? były regulowane na bieżąco, a przedmioty leasingu / umów kredytowych używane do celów działalności Spółki (zgodnie z przeznaczeniem), za wiedzą leasingodawców / kredytodawców. W przypadku faktur VAT ? korekta ich ze strony Spółki dokumentem noty korygującej nie jest możliwa z oczywistych powodów ? faktury dotyczą innego podmiotu, stąd nota nie skoryguje jego danych. Korekta ze strony sprzedawcy też nie jest możliwa, ponieważ do momentu przepisania umów, faktury były wystawiane na prawidłowego odbiorcę ? zgodnie z podpisaną umową i żaden kontrahent takich korekt nie chce wystawić.

Wysokość rat leasingowych w skali miesiąca sięga kwoty około 18 tys. zł brutto (z czego VAT wynosi 3 tys. zł), rat kredytowych 7 tys. zł (z czego 2 tys. zł stanowią odsetki). Przy braku możliwości odliczenia podatku VAT oraz nie zaliczenia wydatków w koszty uzyskania przychodów, sytuacja dla Spółki jest bardzo niekorzystna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu ?koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów? oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Z powyższego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów.

Odstępstwa od wyżej wskazanej zasady wynikają z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), które określają tzw. sukcesję prawną, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika). Inaczej rzecz ujmując, należy sprawdzić, czy każde prawo, które przysługiwałoby danemu podmiotowi (podatnikowi) przysługuje ? na podstawie przepisów o sukcesji prawnej ? innemu podmiotowi (podatnikowi), będącemu tzw. ?następcą prawnym? tego pierwszego podmiotu (podatnika).

Powyższe kwestie regulują przepisy działu III rozdziału 14 ww. ustawy. W regulacjach tych zawarta jest pozycja podatkowoprawna dwóch kategorii podmiotów: następców prawnych oraz podmiotów przekształconych.

Zgodnie z treścią art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

  1. przekształcenia innej osoby prawnej,
  2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

   - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Natomiast § 2 powyższego artykułu stanowi, iż przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
    1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
    2. spółki kapitałowej;
  2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.


Dodatkowo, sukcesja prawna na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa ma zastosowanie:

  • do łączenia się i przekształceń osób prawnych i spółek prawa handlowego (art. 93 ww. ustawy),
  • do łączenia się i przekształceń komunalnych zakładów budżetowych (art. 93b ww. ustawy),
  • zgodnie z planem podziału ? do osoby prawnej lub osób prawnych powstałych w wyniku podziału innej osoby prawnej (art. 93c ww. ustawy),
  • do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa (art. 94 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wniosła do Spółki aport w postaci przedsiębiorstwa. Z dniem 31 marca 2010 r. przedsiębiorstwo osoby fizycznej zostało wyrejestrowane z ewidencji działalności gospodarczej. Firmy leasingowe wystawiały jednak faktury za raty leasingowe na przedsiębiorstwo osoby fizycznej. Również jeden z banków, z którymi współpracowało przedsiębiorstwo, stwierdził w piśmie, iż do momentu całkowitej spłaty kredytu osobą / kredytobiorcą będzie osoba fizyczna.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, z powołanych powyżej przepisów dotyczących następstwa prawnego wynika wyraźnie, iż w przypadku, gdy przedsiębiorca będący osobą fizyczną wnosi na pokrycie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (spółce posiadającej osobowość prawną) wkład w postaci jego przedsiębiorstwa, nie mają zastosowania unormowania w zakresie sukcesji prawnej.

Reasumując, ponieważ Spółka nie jest następcą prawnym osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, której przedsiębiorstwo zostało wniesione do Niej tytułem aportu, Spółka nie ma prawa do uwzględnienia w rachunku podatkowym wystawianych na osobę fizyczną faktur (które wpłynęły po dniu 31 marca), dotyczących zapłaconych rat leasingowych, rat kredytowych oraz odsetek od kredytu. Tym samym, wartość powyższych wydatków nie stanowi dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 12 października 2010 r. nr ILPP2/443-1095/10-2/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPP2/443-1095/10-2/MN, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika