Opodatkowanie sprzedaży działek darowanych przez rodziców

Opodatkowanie sprzedaży działek darowanych przez rodziców

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko. przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek darowanych przez rodziców ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek darowanych przez rodziców. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Rodzice Wnioskodawczyni matka i ojciec przekazali Jej w formie darowizny nieruchomość rolną wraz z budynkiem mieszkalnym w X.

Dowód:

  • kserokopia umowy darowizny,
  • wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
  • decyzja z dnia 14 lipca 2010 r. zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wraz z projektem podziału,
  • decyzja z dnia 4 czerwca 2010 r. zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wraz z projektem podziału.

Grunty nieruchomości rolnych wykorzystywane były i są na cele rolnicze. Zainteresowana jest zatrudniona na umowę o pracę razem z mężem. W wolnych chwilach Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonuje zatem zasiewów i zbiorów. W roku 2009 Rada Gminy w Y. podjęła uchwałę nr ? z dnia 13 lutego 2009 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarów położonych po stronie wschodniej i zachodniej wsi X. W wyniku uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła zmiana przeznaczenia gruntu z rolniczego na cele nierolnicze. Zainteresowana nadmieniła, że zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze nastąpiła z woli Gminy, a nie na Jej wniosek. W skład nieruchomości wchodzą niżej wymienione działki o numerach ewidencyjnych: x/1, x/2 ? zawarta umowa przedwstępna sprzedaży, x/3, x/4, x/5, x/6 ? przejęta z mocy prawa przez Gminę pod drogę gminną, x/7 ? powstanie na niej trafostacja, y/2, y/3, z/2 ? grunt rolniczy. Działkę y/2 Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na wybudowanie własnego domu. Działka z/2 w dalszym ciągu ma charakter rolniczy. Działki nr x/1, x/3, x/5, x/7, y/3, y/1 Zainteresowana chce sprzedać w przyszłości.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że na Jej wniosek nastąpił podział nieruchomości na działki wymienione powyżej. W dniu 27 września 2012 r. podpisała umowę przedwstępną sprzedaży działki nr x/2, a umowę przyrzeczoną zawrze w terminie w niej określonym. Działka x/2 jest pierwszą działką, którą Zainteresowana sprzeda, nie zainwestowała w tę działkę żadnych nakładów, jak i w inne wydzielone działki, które w przyszłości zamierza sprzedać, ale jak wspomniała nie wszystkie. Wnioskodawczyni nadmieniła, że za działkę nr x/6, y/1 Gmina w drodze rokowań ustaliła odszkodowanie za przejęcie działki przez Gminę z mocy prawa pod budowę drogi, a następnie skompensowała tę kwotę z opłatą adiacencką naliczoną Jej z tytułu podziału nieruchomości na działki.

Działki przeznaczone do sprzedaży w ilości 6 działek nie są ogrodzone, nie są w żaden sposób ulepszone poprzez nałożone nakłady. Działki nie są nigdzie reklamowane w prasie celem sprzedaży.

Ponadto, w piśmie z dnia 17 stycznia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowana wskazała, iż:

  1. nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
  2. nigdy nie udostępniała przedmiotowych działek osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (dzierżawy, najmu czy użyczenia),
  3. nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, wystąpienie o warunki zabudowy,
  4. nie ogłaszała i nie zamierza ogłaszać sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, radiu lub telewizji. Wnioskodawczyni korzystała z biura pośrednictwa w sprzedaży jednej działki nr x/2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż majątku prywatnego ? działek darowanych przez rodziców należy uznać jako dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę w ramach działalności gospodarczej, a tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż majątku prywatnego, darowanych działek od rodziców, nigdzie niereklamowanych, nie stanowi dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę w ramach działalności gospodarczej, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działek w tym przypadku nie wykracza poza zwykłe prawa własności, czyli nie stanowi działalności gospodarczej. Tak też stanowi wyrok ETS w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? w świetle art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem, w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. U. UE L 347.1 ze zm. ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest ?rolnikiem ryczałtowym?.

W tym miejscu ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek ?Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.


Z opisu sprawy wynika, że rodzice Wnioskodawczyni przekazali Jej w formie darowizny nieruchomość rolną wraz z budynkiem mieszkalnym w X. Grunty nieruchomości rolnych wykorzystywane były i są na cele rolnicze. Zainteresowana jest zatrudniona na umowę o pracę razem z mężem. W wolnych chwilach Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonuje zatem zasiewów i zbiorów. W roku 2009 Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarów położonych po stronie wschodniej i zachodniej wsi X. W wyniku uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła zmiana przeznaczenia gruntu z rolniczego na cele nierolnicze. Zainteresowana nadmieniła, że zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze nastąpiła z woli Gminy, a nie na Jej wniosek. W skład nieruchomości wchodzą niżej wymienione działki o numerach ewidencyjnych: x/1, x/2 ? zawarta umowa przedwstępna sprzedaży, x/3, x/4, x/5, x/6 ? przejęta z mocy prawa przez Gminę pod drogę gminną, x/7 ? powstanie na niej trafostacja, y/2, y/3, z/2 ? grunt rolniczy. Działkę y/2 Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na wybudowanie własnego domu. Działka z/2 w dalszym ciągu ma charakter rolniczy. Działki nr x/1, x/3, x/5, x/7, y/3, y/1 Zainteresowana chce sprzedać w przyszłości. Na wniosek Zainteresowanej nastąpił podział nieruchomości na działki wymienione powyżej. W dniu 27 września 2012 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży działki nr x/2, a umowę przyrzeczoną zawrze w terminie w niej określonym. Działka x/2 jest pierwszą działką, którą Zainteresowana sprzeda, nie zainwestowała w tę działkę żadnych nakładów, jak i w inne wydzielone działki, które w przyszłości zamierza sprzedać, ale jak wspomniała nie wszystkie. Za działkę nr x/6, y/1 Gmina w drodze rokowań ustaliła odszkodowanie za przejęcie działki przez Gminę z mocy prawa pod budowę drogi a następnie skompensowała tę kwotę z opłatą adiacencką naliczoną Wnioskodawczyni z tytułu podziału nieruchomości na działki.

Działki przeznaczone do sprzedaży w ilości 6 działek nie są ogrodzone, nie są w żaden sposób ulepszone poprzez nałożone nakłady. Działki nie są nigdzie reklamowane w prasie celem sprzedaży.

Zainteresowana nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nigdy nie udostępniała przedmiotowych działek osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (dzierżawy, najmu czy użyczenia). Na przedmiotowe działki nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania ich do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, wystąpienie o warunki zabudowy. Wnioskodawczyni nie ogłaszała i nie zamierza ogłaszać sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, radiu lub telewizji. Wnioskodawczyni korzystała z biura pośrednictwa w sprzedaży jednej działki nr x/2.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.


W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Przedmiotowy grunt został bowiem przez Wnioskodawczynię nabyty w drodze darowizny, a z treści wniosku nie wynika, aby poza podziałem gruntu oraz zawarciem umowy z biurem nieruchomości Zainteresowana wykonała inne czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W konsekwencji uznać należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowych, otrzymanych w drodze darowizny, wykorzystywanych na własne potrzeby, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ze względu na sposób nabycia działek ? darowizna ? należy uznać, iż intencją Zainteresowanej w momencie nabycia nie był zamiar ich odsprzedaży. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowana, zbywając nieruchomości stanowiące Jej majątek prywatny, korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego ? stosownie do zapisów orzecznictwa ? transakcja zbycia nieruchomości gruntowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, o których mowa we wniosku, darowanych przez rodziców, nie stanowi (nie będzie stanowiła) działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega (nie będzie podlegała) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych działek, korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaży majątku prywatnego ? działek darowanych przez rodziców, nie można uznać za dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę w ramach działalności gospodarczej, a tym samym podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zaznaczyć jednocześnie należy, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy:

  • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
  • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika