Uznanie Gminy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu opłat pobieranych za gospodarowanie (...)

28.1.2013

Uznanie Gminy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu opłat pobieranych za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2012 r. (data wpływu 5 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Gminy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu opłat pobieranych za gospodarowanie odpadami komunalnymi ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Gminy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu opłat pobieranych za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: ?Gmina? lub ?Wnioskodawca?) jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne Gminy obejmują m. in. utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym). Analogicznie kwestię zadania własnego gminy polegającego na utrzymaniu czystości i porządku reguluje art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622, dalej: ?ustawa o czystości?, zmieniona m. in. ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw ? Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897).

Zgodnie z ustawą o czystości, na rzecz Gminy będą uiszczane opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: ?Opłaty?, ?Opłata?). Podstawą poboru Opłat są regulacje publicznoprawne, czyli ww. ustawa o czystości, w tym art. 6h tej ustawy.

Zgodnie z ustawą o czystości, Gmina ma obowiązek zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy. W szczególności obowiązki Gminy w tym zakresie będą polegać na:

wyłonieniu w drodze przetargu przedsiębiorcy odbierającego odpady komunalne,
określeniu Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,
poborze Opłaty od mieszkańców.

Właściciele nieruchomości będą mieli obowiązek składania deklaracji o wysokości Opłaty. Jednocześnie Burmistrz Gminy określi w drodze decyzji:

wysokość Opłaty ? w razie niezłożenia deklaracji przez właściciela nieruchomości albo w razie uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji,
wysokość zaległości z tytułu Opłaty ? w razie nieuiszczenia opłaty przez właściciela nieruchomości lub uiszczenia jej w wysokości niższej od należnej (art. 6p ustawy o czystości).

Z ustawy o czystości wynika, że w sprawach dotyczących Opłat stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa, z tym, że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi gminy (art. 6g ustawy o czystości).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonując zadania nałożone na Gminę przepisami prawa wymienionymi w opisie zdarzenia przyszłego i pobierając Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, Gmina będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, gospodarowanie odpadami komunalnymi należy do zadań własnych Gminy, do wykonywania których została ona zobligowana przepisami prawa. Jednocześnie Opłaty pobierane przez Gminę nie będą wynikały z umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje, że Gmina nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania wskazanych czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ?ustawa o VAT?) oraz nie będzie miała obowiązku wykazywania pobranych Opłat dla celów rozliczeń VAT.

Uzasadnienie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei zgodnie z ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

1. Opłaty poza zakresem ustawy o VAT ? wykładnia językowa przepisów.

Wykładnia literalna (językowa) art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wskazuje, że nie podlegają podatkowi VAT czynności, które łącznie spełniają poniższe przesłanki:

wykonywane są przez organy władzy publicznej,
dotyczą sfery publicznoprawnej i jednocześnie dla ich realizacji zostały utworzone organy władzy publicznej,
nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Poniżej zaprezentowane zostają argumenty wskazujące na to, iż poszczególne przesłanki zostały wypełnione i pozwalają na wyłączenie Opłat spoza zakresu VAT, a Gmina nie będzie podatnikiem VAT z tytułu poboru Opłaty.

1.1. Organy władzy publicznej.

Termin ?organy władzy publicznej? nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Według opinii Gminy, zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jednocześnie art. 163 Konstytucji stanowi, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone dla organów innych władz publicznych. W oparciu m. in. o powyższe przepisy Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: ?NSA?) w orzeczeniu z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 852/09) doszedł do konkluzji, że organy samorządu terytorialnego są organami władzy publicznej. ?(...) Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieźć, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują?.

W innym orzeczeniu NSA podzielił pogląd wyrażany w doktrynie, że ?skoro ustawodawca posługuje się pojemnym zakresowo pojęciem organów władzy publicznej, to bez potrzeby definiowania takiego określenia, w zbiorze tym znajdą swe miejsce, tak organy państwowe, jak i organy samorządu terytorialnego (wszak te drugie mają także charakter publiczny). (...) Trafne jest przy tym stanowisko, że organy samorządu terytorialnego należy kwalifikować jako ?organy władzy publicznej?, bez względu na to, czy wykonują zadania własne, czy z zakresu administracji rządowej (J. Kremis, Skutki prawne w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej państwa na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego, Państwo i Prawo 2002/6/37)? (orzeczenie NSA z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 145/11).

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego w uzasadnieniu orzeczenia z dnia 18 listopada 2011 r. stwierdził: ,,Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały?. Zasada ta choć nie odnosi się do samorządu terytorialnego, to nie pozbawia go możliwości władztwa publicznego wykonywanego w ramach ustaw. Jak wskazuje Trybunał Konstytucyjny ? traktowanie zadania publicznego wyznaczonego przez ustawodawcę jako adresowanego wyłącznie do administracji rządowej byłoby wyrazem nie mającej oparcia w prawie pozytywnym tendencji do przeciwstawiania gminy państwu (wyrok TK z dnia 28 czerwca 1994 r., sygn. akt K 14/93)? (sygn. akt III SA/Gl 760/11, nieprawomocne).

Gmina w pełni podziela wyrażone powyżej stanowisko, że organy samorządu terytorialnego stanowią organy władzy publicznej.

1.2. Czynności ze sfery publicznoprawnej.

Obowiązek wykonania zadań własnych, w tym utrzymania czystości i porządku, został nałożony na Gminę regulacjami szczegółowo wskazanymi w zdarzeniu przyszłym, tj.:

ustawą o samorządzie gminnym,
ustawą o czystości.

Gmina zauważa, że zgodnie ze wskazanymi regulacjami Burmistrz Gminy wydaje decyzję w przypadku:

niezłożenia deklaracji przez właściciela nieruchomości albo w razie uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji,
nieuiszczenia Opłaty lub uiszczenia Opłaty w wysokości niższej od należnej.

Powyższe wskazuje, że Opłata ma charakter daniny publicznoprawnej. Opłata jest ?narzucana? właścicielom nieruchomości, a w konsekwencji można stwierdzić, że w relacji z właścicielami nieruchomości Gminy występują w roli nadrzędnej.

Gmina może również wyegzekwować Opłatę, w przypadku nieuiszczenia jej przez właściciela nieruchomości. W tym zakresie Burmistrzowi przysługują uprawnienia organów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, należy również wziąć pod uwagę, że Opłaty pobierane przez Gminę będą stanowiły dochód Gminy, a dochód ten będzie służył realizacji celów publicznych, tj. pokrywaniu kosztów funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi.

Wskazane wyżej czynniki dowodzą, że Opłaty dotyczą czynności ze sfery publicznoprawnej, dla realizacji których organy władzy publicznej zostały utworzone. W konsekwencji, Opłata ma charakter opłaty publicznoprawnej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. (sygn. akt P 6/02) wskazał, że opłaty publicznoprawne oprócz tego, że są ?świadczeniami odpłatnymi są także ? jak podatki ? świadczeniami pieniężnymi powszechnymi, bezzwrotnymi, ustalanymi jednostronnie przez państwo. Z tej racji, że są jedną z form pozyskiwania dochodów budżetu państwa lub budżetów samorządu terytorialnego, powinny być odprowadzane, o ile regulacje szczególne nie stanowią inaczej, do budżetów jednostek samorządowych. Jako dochody publiczne, przymusowe mogą być pobrane w drodze egzekucji administracyjnej. Opłaty publiczne pobierane są zawsze w związku z określonym, konkretnym działaniem organów państwa (samorządu terytorialnego)?. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, niemniej ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w opinii Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Ponadto w doktrynie podatkowo-prawnej wskazuje się, że do opłat publicznoprawnych obok m. in. opłat za czynności urzędowe organów państwowych, opłat targowych, opłat eksploatacyjnych, zalicza właśnie opłaty związane z gospodarką odpadami (Dowgier R., Etel L., Kosikowski C., Pietrasz P., Popławski M., Presnarowicz S., ?Ordynacja podatkowa. Komentarz?, LEX, 2011 r.).

Zatem w doktrynie wyraźnie wskazuje się, że opłaty związane z gospodarowaniem odpadami dotyczą czynności ze sfery publicznoprawnej i zaliczane są do opłat publicznoprawnych.

1.3. Umowy cywilnoprawne.

Wnioskodawca podkreśla, że uprawnienie Gminy do pobierania Opłat:

wynika z ustawy o czystości oraz aktu prawa miejscowego (Rada Gminy w drodze uchwały ustali stawkę Opłaty oraz zasady jej pobierania),
nie wynika z umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami nieruchomości.

Ponadto, Gmina stoi na stanowisku, iż wskazane w zdarzeniu przyszłym Opłaty, których obowiązek wniesienia wynika z przepisów o charakterze publicznoprawnym są opłatami publicznoprawnymi niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT także z innych powodów. W szczególności Opłaty te cechuje brak właściwych dla stosunków cywilnoprawnych przymiotów, tj. ekwiwalentności, umownego charakteru i dobrowolności świadczenia.

Gminy są bowiem zobowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy w oparciu o art. 6c ust. 1 ustawy o czystości. Z kolei właściciele nieruchomości zobowiązani są do uiszczania Opłaty w oparciu o art. 6h ustawy o czystości. Właściciele nieruchomości będą zobowiązani do uiszczania Opłat nawet w przypadku, gdy w rzeczywistości nie będą pozbywali się śmieci za pośrednictwem systemu gospodarowania odpadami komunalnymi zorganizowanego przez Gminę. Powyższe wskazuje, że Opłaty nie mają umownego charakteru i nie wiążą się z dobrowolnością ani ekwiwalentnością świadczenia.

W tej sytuacji, według Gminy, Opłata za gospodarowanie odpadami nie jest więc wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą publicznoprawną (daniną publiczną).

Reasumując, w analizowanym przypadku zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazujące, że w zakresie wykonywania wskazanych czynności oraz pobierania Opłat (stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), Gmina nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie ma ona obowiązku ujmowania pobranych opłat w rozliczeniach z tytułu podatku VAT.

2. Opłaty poza zakresem ustawy o VAT ? orzecznictwo europejskie.

Kwestia występowania organów władzy w roli podatników podatku od towarów i usług była niejednokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości; dalej: ?ETS?).

Na przykład w orzeczeniu z dnia 25 lipca 1991 r. (sprawa C-202/90) ETS odniósł się do art. 4 ust. 5 akapit 1 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 13 ust. 1 akapit 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. We wskazanym orzeczeniu ETS uznał, że ?aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki to znaczy działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej?.

Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda należności poborców podatkowych powoływanych przez hiszpański samorząd lokalny, niemniej zawarte w nim konkluzje, w ocenie Gminy, mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Dodatkowo, w orzeczeniu z dnia 14 grudnia 2000 r. (C-446/98) ETS skonkludował, że ?działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy?. Wskazane orzeczenie dotyczyło opłat pobieranych za miejsca parkingowe. Niemniej ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w ocenie Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Jednocześnie w orzeczeniu z dnia 16 września 2008 r. (C-288/07) ETS doszedł do wniosku, że ?odstępstwo to (od zasady powszechności opodatkowania VAT ? przyp. Gminy) przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności lub ?quasi wyłączności?. Podobnie jak w przypadku poprzedniego orzeczenia, wskazany wyrok również dotyczył opłat pobieranych za miejsca parkingowe.

W ocenie Gminy, spełnia ona przesłanki wskazane przez ETS w powyższym zakresie. Jak Gmina wykazała w punkcie 1 uzasadnienia niniejszego wniosku, w analizowanym przypadku:

Gmina występuje w roli podmiotu działającego w oparciu o regulacje publicznoprawne, tj. w ramach właściwego dla tych podmiotów reżimu prawnego (ustawa o samorządzie gminnym i ustawa o czystości) oraz
Gmina jako organ samorządu terytorialnego jest zaliczana do grupy organów władzy publicznej.

Dodatkowo, działalność Gminy w analizowanym zakresie jest prowadzona na zasadzie wyłączności i w konsekwencji nie narusza zasady konkurencyjności.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle orzecznictwa ETS należy zatem uznać, że Gmina w zakresie działalności dotyczącej gospodarowania odpadami komunalnym oraz pobierania Opłat, nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług.

3. Opłaty poza zakresem Ustawy o VAT ? orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych.

Kwestia występowania organów władzy w roli podatników podatku od towarów i usług była również przedmiotem rozważań krajowych sądów administracyjnych. W orzeczeniu NSA z dnia 26 lutego 2009 r. (sygn. akt I FSK 1906/07) sąd ten wskazał, że ?zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT bowiem nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, jak słusznie wskazały organy oraz Sąd I instancji, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach ? gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (a contrario z pierwszej części art. 15 ust. 6) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych (wniosek z art. 15 ust. 6 in fine)?. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda czynności zamiany nieruchomości, niemniej zawarte w nim konkluzje, w ocenie Gminy, mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Podobnie WSA w Białymstoku w orzeczeniu z dnia 23 lutego 2011 r. (sygn. akt I SA/Bk 615/10; orzeczenie podtrzymane wyrokiem NSA z dnia 10 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 953/11 ? NSA): ?W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zauważyć można pogląd, zgodnie z którym gmina w zakresie, w jakim realizuje swoje zadania z zakresu władzy publicznej, będzie spełniała przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 6 u.p.t.u., wyłączające wspomniane organy spod statusu (...). Powyższy pogląd akceptuje również skład orzekający w sprawie. Tym samym organy władzy publicznej, w tym jednostki samorządu terytorialnego, jak i urzędy obsługujące te organy nie będą uznawane za podatników VAT w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań publicznych, dla realizacji których zostały one powołane, pod warunkiem, iż czynności te nie będą wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych?. Wskazane orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania odszkodowania za nieruchomości przejęte z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Niemniej, zdaniem Gminy, zawarte w nim konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Z kolei NSA w orzeczeniu z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 761/09) odwołał się do orzecznictwa ETS w przedmiotowym zakresie: ?Europejski Trybunał Sprawiedliwości, co zresztą było już w sprawie przez obie strony sporu podnoszone, dokonując wykładni tego przepisu wielokrotnie wskazywał, że dla zastosowania art. 4(5) konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek ? działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej. (...) Gmina, w zakresie w jakim realizuje swoje zadania z zakresu władzy publicznej, będzie spełniała obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 u.p.t.u?. Wskazane orzeczenie dotyczyło co prawda opłat pobieranych za parkowanie w strefie płatnego parkowania, niemniej ze względu na analogiczny w swej naturze charakter tych opłat w stosunku do opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w opinii Gminy, zawarte w orzeczeniu konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Biorąc pod uwagę argumenty wyrażone przez Gminę w poprzednich punktach należy uznać, że również w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, Gmina w zakresie działalności dotyczącej gospodarowania odpadami komunalnymi oraz pobierania Opłat nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług.

4. Opłaty poza zakresem ustawy o VAT ? interpretacje indywidualne.

Stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2009 r. o sygn. IBPP1/443-1143/09/EA jednoznacznie uznał, iż w zakresie wydawania dowodów osobistych i pobierania z tego tytułu opłat gmina ?działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności?.

Podobne stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zawarł w stosunku do wnoszenia opłat z tytułu udostępniania danych meldunkowych stwierdzając, iż ?organ udostępniający za opłatą dane meldunkowe podmiotom, które wykażą interes prawny lub faktyczny, w ramach zadania z zakresu administracji rządowej zleconego przez organ władzy publicznej działa również jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności, zatem nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT?.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi: ?wykonywane przez (...) organ władzy publicznej czynności, polegające na wydawaniu dziennika budowy, praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych i tablic rejestracyjnych oraz pozwoleń czasowych, kart wędkarskich, oraz wyszukiwaniu informacji o środowisku i wykonywaniu wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego należą do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej, które zostały nałożone stosownymi przepisami prawa. (...) organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług? (interpretacja indywidualna z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. IPTPP3/443-37/11-2/IB). Wskazana interpretacja dotyczyła co prawda opłat pobieranych za m. in. wydawanie praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych, tablic rejestracyjnych i kart wędkarskich, niemniej, w ocenie Gminy, zawarte w interpretacji konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2011 r. (sygn. ITPP1/443-333/11/KM) w odniesieniu m. in. do izolowania osób nietrzeźwych. ,,Wnioskodawca realizując zadania z zakresu administracji państwowej, nałożone określonymi powyżej przepisami wpisuje się w dyspozycję normy zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Czynności te mają charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a wysokość opłat za ich świadczenie jest ściśle określona w przepisach prawa. Zatem w powyższym zakresie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług?. Wskazana interpretacja dotyczyła co prawda opłat pobieranych m. in. za izolowanie osób nietrzeźwych oraz sprawowanie opieki medycznej nad pacjentami, niemniej, w opinii Gminy, zawarte w interpretacji konkluzje mogą mieć zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku.

Wnioskodawca zauważa, że Opłaty opisane w zdarzeniu przyszłym będą wpłacane na rachunek Gminy z tytułu czynności analogicznych w swej naturze do czynności wskazanych w powyższych interpretacjach indywidualnych, tj. również zleconych na mocy ustaw szczególnych. Zdaniem Gminy, biorąc również pod uwagę wskazane wyżej indywidualne interpretacje podatkowe, Gmina w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi oraz pobierania Opłat, nie może występować jako podatnik VAT.

5. Podsumowanie.

Reasumując, czynności podejmowane przez Gminę w zakresie gospodarowania odpadami komunalnym oraz pobierania Opłat, będą czynnościami podejmowanymi w oparciu o regulacje publicznoprawne, tj. ustawę o czystości, nakładające na Gminę obowiązek podejmowania przedmiotowych czynności. Gmina podejmować będzie działania jako organ władzy publicznej, sprawując w tym zakresie władztwo publiczne. Działania Gminy nie będą miały charakteru cywilnoprawnego (Opłaty nie będą miały umownego charakteru i nie będą wiązać się z dobrowolnością ani ekwiwalentnością świadczenia). Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE/ETS oraz krajowych sądów administracyjnych. Podobne poglądy zostały również wyrażone we wskazanych indywidualnych interpretacjach podatkowych. W konsekwencji, Gmina stoi na stanowisku, że nie będzie ona podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania wskazanych czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz nie będzie miała obowiązku wykazywania pobranych Opłat dla celów rozliczeń VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że wyłączenie organów władzy publicznej z zakresu podatku od towarów i usług uzależnione jest od spełnienia przesłanki podmiotowej ? ich statusu oraz przesłanki przedmiotowej ? a więc od charakteru podejmowanych przez organy działań.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Ponadto, jak stanowi § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo ? przedmiotowy,
w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
- czynności ? co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT ? muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
- ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię tą rozważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r., w sprawie o sygn. I FSK 852/09, w którym stwierdził, iż ?choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieźć, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustrojodawca wskazał bowiem, że ?Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność?. Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej.

A zatem, w świetle sformułowań zwartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października z 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, iż pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż zgodnie z ustawą z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, na rzecz Gminy będą uiszczane Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Podstawą poboru Opłat są regulacje publicznoprawne, w tym art. 6h tej ustawy. Zgodnie z ustawą o czystości, Gmina ma obowiązek zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy. W szczególności obowiązki Gminy w tym zakresie będą polegać na:

wyłonieniu w drodze przetargu przedsiębiorcy odbierającego odpady komunalne,
określeniu Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,
poborze Opłaty od mieszkańców.

Stawkę Opłaty oraz zasady jej pobierania ustali Rada Gminy w drodze uchwały (akt prawa miejscowego). Opłaty będą stanowić dochód Gminy, z którego Gmina będzie pokrywać koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi (art. 6r ustawy o czystości). Właściciele nieruchomości będą mieli obowiązek składania deklaracji o wysokości Opłaty. Jednocześnie Burmistrz Gminy określi w drodze decyzji:

wysokość Opłaty ? w razie niezłożenia deklaracji przez właściciela nieruchomości albo w razie uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji,
wysokość zaległości z tytułu Opłaty ? w razie nieuiszczenia opłaty przez właściciela nieruchomości lub uiszczenia jej w wysokości niższej od należnej (art. 6p ustawy o czystości).

W związku z powyższym wskazać należy, iż w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m. in.: sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

W celu wykonywania zadań ? na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy ? gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z kolei stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 391), utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Na mocy art. 6c ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

W myśl art. 6d ust. 1 cyt. ustawy, wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo przetarg na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (art. 6h powołanej ustawy).

Jak stanowi art. 6j ust. 1 wskazanej ustawy, w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, albo
ilości zużytej wody z danej nieruchomości, albo
powierzchni lokalu mieszkalnego

- oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

W ust. 2 tego przepisu wskazano, że w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego.

W przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 2, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn liczby pojemników z odpadami komunalnymi powstałymi na danej nieruchomości oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2 (art. 6j ust. 3 tej ustawy).

W świetle art. 6l ww. ustawy, rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe.

Zgodnie z art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

W przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana ? art. 6m ust. 2 cyt. ustawy.

Z przepisu art. 6o powołanej ustawy wynika, iż w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze.

Natomiast jak stanowi art. 6p wskazanej ustawy, w razie stwierdzenia, że właściciel nieruchomości nie uiścił opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uiścił ją w wysokości niższej od należnej, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zauważyć także należy, iż stosownie do art. 6q ww. ustawy, w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

W oparciu o art. 6r ust. 1 cyt. ustawy, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Na podstawie art. 6r ust. 2 powołanej ustawy, z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych;
tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych;
obsługi administracyjnej tego systemu.

Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności ilość odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych (art. 6r ust. 3 wskazanej ustawy).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż na mocy powołanych przepisów Gmina jest zobowiązana do odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. Zatem Wnioskodawca przejmie od właścicieli nieruchomości obowiązki w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, wyłoni w drodze przetargu przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne, określi wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Mając na uwadze powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, jak również stosowne przepisy znowelizowanej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wskazać należy, że ustalając stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, Gmina występować będzie w pozycji nadrzędnej w stosunku do podmiotów uczestniczących w danej czynności (właścicieli nieruchomości), wykonując zadania z zakresu władzy publicznej określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do których należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie utrzymania czystości i porządku.

Określony w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach charakter opłaty wskazuje, iż w istocie mamy do czynienia z ?daniną publiczną? ? opłata ustalana jest w sposób określony w ustawie i stanowi dochód gminy przeznaczony na działania wykonywane w interesie publicznym.

Zatem stosownie do powołanych na wstępie regulacji, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, których pobór wynika z wymogów nałożonych przez przepisy prawa, nie stanowią wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz opłatę mającą charakter daniny publicznej.

Tym samym, Gmina z tytułu realizacji ww. zadania wyłączona jest z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że wykonując zadania nałożone wyżej wymienionymi przepisami prawa i pobierając opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, Gmina nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.