1) Czy Wnioskodawca z tytułu wykonania przebudowy kanalizacji sanitarnej, powinien wystawić Gminie (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 938/09 ? stwierdza, że stanowisko Zakładu Wodociągów i Kanalizacji, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania usługi przebudowy kanalizacji sanitarnej oraz prawa do obniżenia podatku należnego związanego z przebudową kanalizacji sanitarnej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania usługi przebudowy kanalizacji sanitarnej oraz prawa do obniżenia podatku należnego związanego z przebudową kanalizacji sanitarnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną (zakładem budżetowym) Gminy Miejskiej, powołaną uchwałą Rady Miasta do wykonywanie zadań własnych gminy. Zgodnie z uchwalonym przez Radę Miasta statutem Wnioskodawcy, do przedmiotu jego działalności należy m. in.:

• prowadzenie działalności polegającej na pobieraniu, uzdatnianiu i zbiorowym dostarczaniu wody oraz zbiorowym odprowadzaniu i oczyszczeniu ścieków,
• prowadzenie inwestycji w zakresie zadań statutowych.

Z tytułu działalności statutowej Wnioskodawca wykonuje m. in. czynności wymienione w załączniku nr 3, poz. 138 i 153 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zakład jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W miesiącu wrześniu 2008 r. Zakład otrzymał wydane przez Gminę Miejską zlecenie wykonania robót budowlanych, których przedmiotem jest przebudowa kanalizacji sanitarnej. Cenę roboty budowlanej wraz z podatkiem VAT określono na kwotę 157.807,00 zł. Termin zakończenia prac ustalono na 28 listopada 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca z tytułu wykonania przebudowy kanalizacji sanitarnej, powinien wystawić Gminie Miejskiej fakturę VAT zawierającą 22% stawkę podatku od towarów i usług, czy też notę księgową...
2. Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług służących wykonywaniu przebudowy kanalizacji sanitarnej...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym:

1. W związku z wykonywaniem przebudowy kanalizacji sanitarnej, Wnioskodawca powinien wystawić Gminie Miejskiej notę księgową.
   Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zadania własne gminy obejmują m. in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystość i porządku oraz urządzeń sanitarnych. Zgodne z art. 9 ww. ustawy ?W celu wykonania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne (?).?
   Wykonanie zlecenia przebudowy kanalizacji sanitarnej przez Wnioskodawcę nie jest czynnością opodatkowaną ze względu na treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią tego artykułu, podatnikami są m. in. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej. Czynność zlecona przez gminę własnej jednostce organizacyjnej nie ma charakteru cywilnoprawnego.
2. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług służących wykonaniu przebudowy kanalizacji sanitarnej.
   Zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenie podatku należnego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy.
   Wykonując zlecenie Gminy w zakresie przebudowy kanalizacji sanitarnej, zakład budżetowy wykonuje zadania własne gminy i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest więc w tym zakresie podatnikiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie może przysługiwać prawo do obniżenia VAT należnego z tytułu innych czynności opodatkowanych, o podatek określony w fakturach nabycia związanych bezpośrednio z wykonaniem przebudowy kanalizacji sanitarnej.

W dniu 29 stycznia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1037/08-2/AK stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.) jest:

• nieprawidłowe w zakresie sposobu dokumentowania usługi przebudowy kanalizacji sanitarnej,
• prawidłowe w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego związanego z przebudową kanalizacji sanitarnej.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 16 lutego 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 13 marca 2009 r. nr ILPP1/443/W-24/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 19 marca 2009 r.).

W dniu 15 kwietnia 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 938/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 9 lutego 2010 r. tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku z dnia 29 października 2008 r. o informację ? do jakiego sektora finansów publicznych należy Gmina Miejska ? czy jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym, czy też gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej...

W złożonym w dniu 22 lutego 2010 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że gminą (w tym również Gminą) w znaczeniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwaną dalej ?u.s.g.?, jest wspólnota samorządowa oraz odpowiednie terytorium, przy czym wspólnotę samorządową tworzą z mocy prawa mieszkańcy gminy (art. 1 u.s.g.). Zgodnie z art. 2 i 3 cyt. ustawy, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną, a samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.

W art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. nr 249, poz. 2104 ze zm.) zwaną dalej ?u.f.p.? ustawodawca nazywa gminę, podobnie jak powiat i samorząd województwa - jednostką samorządu terytorialnego.

W komentarzu do ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.) zwanej dalej ?u.g.k.? autorstwa Marka Szydło (Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o. z 2008 r.) na stronie 153 odnotowano: ?przepisy prawa samorządu terytorialnego wielokrotnie mówią, że zadania poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego polegają na zaspokajaniu potrzeb danej wspólnoty samorządowej (zob. art. 166 ust. 1 Konstytucji, art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, art. 1 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej), a więc polegają na obowiązku podejmowania takich działań, które będą wychodziły naprzeciw rozmaitym potrzebom (oczekiwaniom) artykułowanym przez daną wspólnotę samorządową. W ten sposób wspólnota ta urasta do rangi odrębnego podmiotu prawa i jest samodzielną kategorią w prawie materialnym. Można przy tym powiedzieć, że ustawodawca dokonuje tutaj swoistej autonomizacji wspólnoty samorządowej jako odrębnego i samodzielnego bytu.?

Organami gminy są: rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 4 ust. 2 u.f.p. jednostki samorządu terytorialnego (w tym gmina) tworzą między innymi samorządowy sektor finansów publicznych.

Gmina wykonuje zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych (art. 1 ust. 2 u.g.k.).

Art. 9 ust. 1 u.g.k. stanowi, że w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym organizacjami pozarządowymi.

Formami organizacyjno-prawnymi wykonywania gospodarki komunalnej będącymi jednocześnie jednostkami sektora finansów publicznych (art. 4 u.f.p.) są:

• samorządowe jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych,
• samorządowe fundusze celowe,
• samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej (samorządowe),
• samorządowe instytucje kultury.

Oprócz wyżej wymienionych form będących jednostkami sektora finansów publicznych, do prowadzenia gospodarki komunalnej jednostki samorządu terytorialnego mogą wykorzystywać inne formy, takie jak:

• kapitałowe spółki handlowe,
• spółdzielnie (wspólnie z innymi podmiotami),
• stowarzyszenia oraz związki stowarzyszeń,
• fundacje,
• przedsiębiorstwa komunalne.

W komentarzu do ustawy o gospodarce komunalnej autor stosuje różne klasyfikacje form organizacyjno-prawnych, jakie mogą być wykorzystywane przez jednostki samorządu terytorialnego. Jedną z nich jest podział na samoistne oraz niesamoistne. Formy organizacyjno-prawne samoistne posiadają odrębną od macierzystej jednostki samorządu terytorialnego podmiotowość (zdolność) prawną i w związku z tym są w pełni samodzielnymi prawnie podmiotami. Należą do nich: kapitałowe spółki handlowe posiadające osobowość prawną, samorządowe fundusze celowe posiadające osobowość prawną, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej (samorządowe), samorządowe instytucje kultury, spółdzielnie, stowarzyszenia, fundacje oraz przedsiębiorstwa komunalne.

Z kolei do niesamoistnych form organizacyjno-prawnych gospodarki komunalnej należą: jednostki budżetowe, zakłady budżetowe oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych. Samorządowe zakłady budżetowe, nieposiadając odrębnej podmiotowości prawnej, występują w obrocie prawnym w imieniu i na rzecz gminy (jako macierzystej jednostki samorządu terytorialnego). Najlepiej obrazuje to działalność kierownika zakładu budżetowego, który otrzymując stosowne umocowanie (pełnomocnictwo), reprezentuje w obrocie właśnie tę jednostkę samorządu i działa w jej imieniu oraz na jej rachunek, stanowi o tym art. 47 u.g.k.

Reasumując Gmina Miejska nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym, ani też gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej.

Gminę Miejską tworzy wspólnota samorządowa (mieszkańcy gminy) oraz odpowiednie terytorium. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną, a samodzielność Gminy podlega ochronie sądowej.

Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione we wniosku ORD-IN z dnia 29 października 2008 r.:

1. Zakład Wodociągów i Kanalizacji (dawniej Zakład Gospodarki Komunalnej) działając w formie zakładu budżetowego jako jednostka organizacyjna Gminy Miejskiej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) W zakresie czynności przebudowy kanalizacji sanitarnej jako zadania zleconego Zakładowi przez Gminę. W związku z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, Zakład Wodociągów i Kanalizacji nie powinien dokumentować czynności przebudowy kanalizacji fakturą VAT gdyż nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 wymienionej ustawy. Zakład może zatem udokumentować wymienioną czynność notą księgową.
2. Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie przebudowy kanalizacji sanitarnej. Zakupione towary i usługi byłyby w tym zakresie wykorzystane do wykonania czynności nieopodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 938/09 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści art. 8 ust. 3 ustawy, wynika, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami ? stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zwalnia się od podatku, zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto, stosownie do przepisu § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług w zakresie rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usług sanitarnych i pokrewnych) oraz usług komunikacji miejskiej.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną (zakładem budżetowym), powołanym uchwałą Rady Miasta do wykonywania zadań własnych Gminy. Zakład jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca otrzymał wydane przez Gminę zlecenie wykonania przebudowy kanalizacji sanitarnej. Gmina nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym, ani gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, do zadań własnych należą m. in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Z kolei przepis art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.) stanowi, że gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jednostki samorządu terytorialnego mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, w drodze umowy na zasadach ogólnych ? z uwzględnieniem przepisów o finansach publicznych (?) ? art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: ?jednostka budżetowa?, ?zakład budżetowy? oraz ?gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej.? W związku z tym, należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

• organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunały;
• gminy, powiaty i samorząd województwa, zwane dalej ?jednostkami samorządu terytorialnego?, oraz ich związki;
• jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych;
• inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego.

Jednostkami budżetowymi ? w myśli art. 20 ust. 1 ww. ustawy ? są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3.

Jednostki budżetowe mogą realizować swoje zadania m. in. przez podejmowanie działalności w formie gospodarki pozabudżetowej, jeżeli koszty tej działalności są pokrywane z uzyskiwanych dochodów własnych. Działalność pozabudżetowa może być prowadzona w formie zakładu budżetowego (np. zakładu oczyszczania miasta) lub gospodarstwa pomocniczego (np. ośrodka szkoleniowego).

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 powołanej ustawy, zakładami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które:

1. odpłatnie wykonują wyodrębnione zadania;
2. pokrywają koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 4 i ust. 5.

Według przepisu art. 26 ust. 1 cyt. ustawy, gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, iż Gmina ? jak wskazuje Wnioskodawca ? nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym ani gospodarstwem pomocniczymi jednostek budżetowych, natomiast Zakład Gospodarki Komunalnej stanowi odrębny podmiot gospodarczy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, dla wykonania robót budowlanych, których przedmiotem jest przebudowa kanalizacji sanitarnej, nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu ? suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego, i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów ? w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 ustawy określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w szczególności dotyczy to ust. 3a powołanego artykułu.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m. in.:

• pobieranie, uzdatnianie i zbiorowe dostarczanie wody oraz zbiorowe odprowadzanie i oczyszczanie ścieków,
• prowadzenie inwestycji w zakresie zadań statutowych ? czynności wymienione w załączniku nr 3, poz. 138 i 153 ustawy.

We wrześniu 2008 r. Wnioskodawca otrzymał od Gminy zlecenie wykonania robót budowlanych, polegających na przebudowie kanalizacji sanitarnej. Za wykonanie przedmiotowej usługi ustalono cenę wraz z podatkiem VAT w kwocie 157.807,00 zł.

Z powyższego wynika, że poniesione przez Zainteresowanego wydatki na inwestycję w zakresie przebudowy kanalizacji sanitarnej będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (świadczenie usługi na rzecz Gminy). Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą dotyczące przebudowy kanalizacji sanitarnej powinno być udokumentowane fakturą VAT zawierającą 22% stawkę podatku.

Tut. Organ informuje również, że od dnia 1 stycznia 2010 r. odpowiednikiem powołanego § 13 ust. 1 pkt 11 i pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) jest § 12 ust. 1 pkt 12 i pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w styczniu 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.