Sprzedaż 5 działek budowlanych otrzymanych w darowiźnie ? zamiar sprzedaży całości lub części (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych nabytych w drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzyma w darowiźnie od rodziców 5 działek budowlanych, objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działki powstały w wyniku podziału większej nieruchomości. Nabycie działek wynika z przeznaczenia części majątku rodziców na zaspokojenie potrzeb osobistych dzieci w wyniku darowizny. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, a nabyte działki stanowić będą jego majątek osobisty. Wnioskodawca planuje budowę budynku mieszkalnego, może zatem zaistnieć sytuacja, w której będzie zmuszony do uzyskania środków finansowych i sprzeda część lub wszystkie z nabytych działek, a uzyskana kwota przeznaczona zostanie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych oraz innych osobistych potrzeb Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, który sprzeda część lub wszystkie z nabytych w wyniku darowizny 5 działek budowlanych, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i zobowiązany będzie do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany odniósł się od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt l FPS 3/07, w którym stwierdzono: Okoliczność, że VI Dyrektywa zezwala Państwom Członkowskim na uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą i że ustawa o VAT opcję tę realizuje w końcowej części przepisu art. 15 ust. 2 poprzez odwołanie się do ?czynności wykonanej jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy?, nie przesądza jednak, że tylko z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku VAT. Zarówno z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jak Sąd stwierdza dalej w swoim wywodzie, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy to nie może być ona przedmiotem podatku i to bez względu na to, czy czynność wykonano jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Zatem istotą sporu przy interpretacji kwestionowanych przepisów są kryteria pozwalające uznać dany podmiot za producenta, handlowca, czy usługodawcę. Jedynie przyznanie podmiotowi cech producenta, handlowca, czy usługodawcy w ramach wykonywanych czynności opodatkowanych może prowadzić do uznania go za podatnika i opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług. Nie może być jednak mowy o działaniu w takim charakterze przez osobę fizyczną, gdy nabyła ona składniki majątku na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Zamiar ten należy badać na moment nabycia składników majątku, a nie w momencie ich sprzedaży. Ujawnienie się takiego zamiaru w chwili nabycia przesadza o uznaniu podmiotu za podatnika, jednak nabycie składników majątku do majątku osobistego podatnika, nawet jeśli w okresie późniejszym sprzedawał on te składniki jednorazowo lub wielokrotnie, nie zmienia jego statusu podatkowego. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt l FSK 558/09, podmiot dokonujący dostawy działek, nie staje się podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy przychody ze sprzedaży działek przeznaczy na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą. Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego sprawy należy podkreślić, że obdarowany nabędzie nieruchomości w wyniku darowizny. Trudno mu zatem przypisać jakikolwiek zamiar związany z nabytymi nieruchomościami, bowiem z samej istoty darowizny wynika jej jednostronny charakter, polegający na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, bez żadnych wzajemnych obowiązków ze strony obdarowanego.

Chociaż formalnie darowizna jest w polskim systemie prawnym umową, a nie jednostronnym oświadczeniem, to nie zmienia to zasadniczego charakteru jednostronności świadczenia w ramach darowizny. Zatem nie można przypisać obdarowanemu jakiegokolwiek zamiaru związanego z nabyciem, gdyż jego rola sprowadza się raczej do oświadczenia o przyjęciu darowizny. Późniejsze ewentualne zbycie nieruchomości, chociaż stanowi działanie intencjonalne, nie ma wpływu na charakter samej czynności, gdyż - jak to wyżej stwierdzono - zamiar i przeznaczenie składników majątku należy badać ze względu na moment ich nabycia, a nie sprzedaży.

Przypisanie cech działania jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód musiałoby się wiązać z ustaleniem, że w momencie nabycia nieruchomości, podmiot działał z zamiarem ich późniejszej odprzedaży lub wykorzystywania w celach działalności gospodarczej. o działaniach takich w niniejszej sprawie nie może być mowy, gdyż ich pierwotne nabycie nastąpiło w wyniku darowizny z przeznaczeniem do osobistego majątku obdarowanego.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wykładnię przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy przyjąć, że wnioskodawca, który sprzeda część lub wszystkie z nabytych w wyniku darowizny 5 działek budowlanych i przeznaczy uzyskane środki na swe potrzeby osobiste, nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i nie będzie zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary ? w myśl art. 2 pkt 6 ustawy ? rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze ? dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie ? czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawca otrzyma 5 działek budowlanych, które powstały w wyniku podziału większej nieruchomości. Przedmiotowe działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, nabyte działki stanowić będą majątek osobisty Wnioskodawcy. w związku z zamiarem budowy budynku mieszkalnego możliwa jest sprzedaż przez Zainteresowanego części lub wszystkich działek w celu uzyskania środków finansowych.

Reasumując, dokonując planowanej sprzedaży części lub całości działek, otrzymanych w drodze darowizny, Zainteresowany nie będzie działał w charakterze handlowca, pod warunkiem, że będzie to czynność incydentalna, nie nosząca znamion działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Na podstawie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku otrzymanego w formie darowizny. Tym samym przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. w związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, a w szczególności stwierdzenia, iż w momencie otrzymania w formie darowizny przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca miał już zamiar dokonać transakcji sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.