Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy 38 działek gruntu.

Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy 38 działek gruntu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 367/14 ? stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 13 grudnia 2013 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w związku z dostawą działek gruntowych ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w związku z dostawą działek gruntowych. Dnia 28 stycznia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 lutego 1988 r. jako osoba fizyczna, która nie prowadziła działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego grunt rolny od Skarbu Państwa. Nieruchomość obejmującą obszar 5,49 hektara składała się z działki 5/l położonej we wsi Z., Gmina C. (akt notarialny z dnia 9 lutego 1988 r. sporządzony w Państwowym Biurze Notarialnym). Nieruchomość została nabyta jako samodzielne gospodarstwo rolne w celu dokonywania upraw rolnych. Na nabytym gruncie Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą. Na niewielkiej powierzchni działki wybudował budynki gospodarcze, w tym służące do hodowli lisów. Innych dochodów z posiadania tej nieruchomości poza działalnością rolniczą Wnioskodawca nie osiągał. Przedmiotowy grunt nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Ponieważ działalność rolnicza nie przynosiła oczekiwanych dochodów postanowił z żoną o jego sprzedaży. Z uwagi na to, że atrakcyjniejszą cenę sprzedaży można uzyskać jeżeli będzie opracowany dla tych gruntów plan zagospodarowania przestrzennego, w którym grunty te będą przeznaczone pod zabudowę, Wnioskodawca wystąpił do Rady Miejskiej z wnioskiem o uchwalenie dla tego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada Miejska 26 września 2012 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania, w którym przedmiotowe tereny zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, pod wody powierzchniowe i infrastrukturę techniczną. Burmistrz decyzją z dnia 21 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy orzekł o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości położonej w obrębie wsi Z. (oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka numerem 5/1 o pow. 5.3855 ha) w taki sposób, że działka ta została podzielona na 38 działek oznaczonych numerami od 5/2-5/39 przy czym nadal grunt ten widnieje w rejestrze gruntów jako teren rolny (wypis i wyrys z rejestru gruntów prowadzonego przez Starostę na dzień 13 maja 2013 r.). Działki te nie są uzbrojone i nie są ogrodzone.

W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca dokonał zbycia pierwszej działki, a następnie sprzedał kolejne 15 działek. Uzyskane ceny sprzedaży tych działek jako działek rolnych przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę były znacznie niższe od cen działek budowlanych osiąganych na terenie Gminy. Działki te z uwagi na status działek rolnych wymagają ich ?odrolnienia?, co związane jest z koniecznością poniesienia znacznych wydatków z tym związanych.

Uznając, że prowadząc wyłącznie działalność rolniczą bez składania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wykonując czynność sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 tej ustawy, i nie miał obowiązku naliczenia podatku VAT od tych czynności.

Dnia 28 stycznia 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

  1. grunt (działka nr 5/1) nigdy nie była udostępniana przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.
  2. w celu znalezienia w miarę szybko nabywcy (nabywców) Wnioskodawca zawarł w lutym 2013 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży z Biurem Nieruchomości, ofertę sprzedaży ogłosił również w internecie. Ale - w opinii Wnioskodawcy - jest to normalne działanie w celu pozyskiwania nabywcy i uzyskania jak najwyższej ceny. Większość sprzedających nieruchomości tak postępuje, ale nie zmienia to faktu, że zbycie nieruchomości gruntowej nie było wykonane jako działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko, że dokonując sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (działek rolnych po dokonaniu podziału tego gruntu) pomimo, że w uchwalonym na wniosek Zainteresowanego planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony został pod zabudowę, Wnioskodawca nie był obowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż przy tych czynnościach nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług? Ww. podkreślił, że prowadząc wyłącznie działalność rolniczą (gospodarstwo rolne) bez złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie był podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy z tytułu czynności sprzedaży przedmiotowych działek gruntu rolnego niezwiązanego z działalnością gospodarczą poza działalnością rolniczą prowadzoną bez złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika uważa się osobę fizyczną prowadzącą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie lub działalność rolniczą w innych przypadkach, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Ponieważ prowadząc wyłącznie działalność rolniczą Wnioskodawca nie składał takiego zgłoszenia, nie był więc i nadal nie jest podatnikiem od towarów usług. Wnioskodawca nadmienia, że poza działalnością rolniczą innej działalności nie prowadził i nadal nie prowadzi. Nie był więc obowiązany do naliczania podatku od towarów i usług z tytułu wykonania czynności sprzedaży przedmiotowych działek niezabudowanego gruntu rolnego stanowiącego składnik gospodarstwa rolnego. Potwierdzeniem słuszności takiego stanowiska jest uzasadnienie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2012 r. sygnatura I FSK 266/12, w którym Sąd uznał, że cyt. ?Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów?.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 6 marca 2014 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1122/13-4/MK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) Pan wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2014 r. nr ILPP1/443-1122/13-4/MK.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 16 kwietnia 2014 r. nr ILPP1/443/W-33/14-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pan wniósł w dniu 20 maja 2014 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.

Wyrokiem z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 367/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 367/14 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.


Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.


W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1, z późn. zm.), ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) ? dalej k.c.

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

W ocenie powyższych zagadnień pomocny jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 367/14. Jak wynika z treści powołanego orzeczenia, dokonując oceny czynności dostawy nieruchomości gruntowych należy ocenić czy w celu dokonania sprzedaży gruntów Zbywający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący ?działalność gospodarczą? w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Sąd argumentuje dalej, że o tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (tak też: wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt I FSK 692/07).

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnił jednocześnie, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-180/10 z dnia 15 września 2011 r., podkreślił, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Również okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 u.p.t.u.), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że na zawodowy (profesjonalny), a w konsekwencji zorganizowany rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru - przy czym jak się zaznacza - zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Jednocześnie podkreślić należy, że samo wystąpienie z wnioskiem o uchwalenie dla terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie decyduje jeszcze o zawodowym charakterze działalności podmiotu. Przesądza bowiem o tym szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Chodzi zatem o taką działalność podmiotu, która polega na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami (por. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r, sygn. akt I FSK 1118/11 publ.: http://orzeczen.nsa.gov.pl).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 1988 jako osoba fizyczna, która nie prowadziła działalności gospodarczej, nabył na podstawie aktu notarialnego grunt rolny od Skarbu Państwa. Nieruchomość obejmującą obszar 5,49 hektara składała się z działki 5/l. Nieruchomość została nabyta jako samodzielne gospodarstwo rolne w celu dokonywania upraw rolnych. Na nabytym gruncie Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą. Na niewielkiej powierzchni działki wybudował budynki gospodarcze, w tym służące do hodowli lisów. Przedmiotowy grunt nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Ponieważ działalność rolnicza nie przynosiła oczekiwanych dochodów postanowił z żoną o jego sprzedaży. Z uwagi na to, że atrakcyjniejszą cenę sprzedaży można uzyskać jeżeli będzie opracowany dla tych gruntów plan zagospodarowania przestrzennego, w którym grunty te będą przeznaczone pod zabudowę Wnioskodawca wystąpił do Rady Miejskiej z wnioskiem o uchwalenie dla tego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dnia 26 września 2012 r. Rada Miejska uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania, w którym przedmiotowe tereny zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, pod wody powierzchniowe i infrastrukturę techniczną. Burmistrz decyzją z dnia 21 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy orzekł o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości położonej w obrębie wsi Z. oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka numerem 5/1 w taki sposób, że działka ta została podzielona na 38 działek oznaczonych numerami od 5/2-5/39, przy czym nadal grunt ten widnieje w rejestrze gruntów jako teren rolny. Działki te nie są uzbrojone i nie są ogrodzone. W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca dokonał zbycia pierwszej działki, a następnie sprzedał kolejne 15 działek. W celu znalezienia w miarę szybko nabywcy (nabywców) Wnioskodawca zawarł w lutym 2013 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży z Biurem Nieruchomości ofertę sprzedaży ogłosił również w internecie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wskazania, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego dokonując sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (działek rolnych po dokonaniu podziału tego gruntu) pomimo, że w uchwalonym na wniosek Zainteresowanego planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony został pod zabudowę, Wnioskodawca nie był obowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż przy tych czynnościach nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość gruntowa nie była oddana przed sprzedażą do użytkowania osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najmu dzierżawy lub użytkowania oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy (Zainteresowany prowadzi działalność rolniczą). Ponadto Wnioskodawca nie występował do właściwych organów o przyłącza do sieci wodnej, gazowej, kanalizacyjnej lub energetycznej. W tej sytuacji nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto Zainteresowany przed sprzedażą nie będzie ogłaszał zamiaru sprzedaży za pomocą środków masowego przekazu, czynności te realizować będzie pośrednik (Biuro Nieruchomości). Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych Wnioskodawcy stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży wymienionej działki korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (działek rolnych po dokonaniu podziału tego gruntu) pomimo, że w uchwalonym na wniosek Zainteresowanego planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony został pod zabudowę, nie był obowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż przy tych czynnościach nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika