Prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu samochodu osobowego.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 grudnia 2006r. Wnioskodawca przejął aneksem do umowy przedmiot leasingu ? samochód osobowy ? jako nowy korzystający. Z samochodu tego korzystać będzie w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca co miesiąc otrzymuje faktury VAT za raty leasingowe, nie odlicza jednak z tego tytułu podatku VAT, ponieważ ma wątpliwości, czy podmiotowi będącemu nowym korzystającym z samochodu takie prawo przysługuje. Wątpliwości powstały, ponieważ dotychczasowy korzystający odliczając podatek naliczony od płaconych rat leasingu, wykorzystał już limit przysługującego odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% podatku VAT od rat leasingu, nie więcej niż 6.000 zł...


2. Czy Wnioskodawca ma prawo, poprzez korektę deklaracji odliczyć podatek VAT z już zapłaconych rat...

Zdaniem Wnioskodawcy samochód przejęto aneksem do umowy, zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu nowemu korzystającemu przysługuje tak jak dotychczasowemu korzystającemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.

4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca ? nie więcej jednak niż 6.000 zł. Przepisu tego ? zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy - nie stosuje się do:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. 3) pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą ? jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawo o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z kolei w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy o podatku VAT postanowiono, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem leasingu jest samochód osobowy, zatem przy odliczaniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu Wnioskodawca musi stosować ograniczenie, o którym mowa w powołanym wyżej art. 86 ust. 7 ustawy.

Przepis ten kierowany jest do leasingobiorcy będącego podatnikiem podatku VAT. To on bowiem ma prawo ? na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Co prawda w przypadku rat leasingowych od niektórych pojazdów, prawo to jest kwotowo ograniczone, ale brak jest podstaw do całkowitego pozbawiania Wnioskodawcy tego prawa, z tego tylko względu, że inny podmiot - będący odrębnym podatnikiem VAT - z prawa tego skorzystał.

Jeżeli mamy do czynienia z tym samym pojazdem, lecz leasingobiorca się zmienia, wówczas reguła, o której mowa w art. 86 ust. 7 ponownie znajduje zastosowanie. Kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu w kwocie 6.000 zł. Warunkiem prawa do odliczenia podatku naliczonego w takiej wysokości jest związek zakupu wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Jeśli chodzi o faktury wcześniej otrzymane, to ich odliczenie również jest możliwe do wysokości określonego wyżej limitu. Wykazując je jednak w prowadzonej ewidencji oraz deklaracji VAT-7 Wnioskodawca stosować musi terminy określone w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla podatników rozliczających się według zasad ogólnych, w przypadku faktur dokumentujących usługi leasingu termin ten określony został w art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, z uwzględnieniem zasad o których mowa w ust. 12 tego przepisu, a dla małych podatników, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy w art. 86 ust. 16 ustawy.

Jeżeli natomiast Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług leasingowych w terminach, o których mowa wyżej, wówczas może to zrobić jedynie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym prawo to przysługiwało.

Wynika to z brzmienia art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, w przypadku gdy podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.