Czy wobec brzmienia art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, przy przenoszeniu nieruchomości (...)

Czy wobec brzmienia art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, przy przenoszeniu nieruchomości zabudowanych na P. tj. na dotychczasowego dzierżawcę i biorącego do używania te nieruchomości - można przyjąć za wartość aportu (wkładu niepieniężnego) wartość samych gruntów (bez wartości budynków), gdyż jednocześnie art. 29 ust. 1 stanowi, że obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (w tym przypadku tylko wartość gruntów)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 24 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy wniesieniu aportem do Spółki gruntów, na których dzierżawca wybudował ze środków własnych budowle ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy wniesieniu aportem do Spółki gruntów, na których dzierżawca wybudował ze środków własnych budowle.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł z ?A? Sp. z o.o. w dniu 29 grudnia 2008 r. umowę dzierżawy nieruchomości gruntowych. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. Ponadto w dniu 21 lipca 2006 r. zawarta została umowa użyczenia pomiędzy Miastem i Spółką, na mocy której Spółce oddana została kolejna część gruntów w granicach lotniska. Strony zawarły umowę użyczenia do czasu wniesienia przez Miasto tych gruntów aportem do Spółki.

Zgodnie z ww. umowami ?A? ze środków własnych wybudował na wydzierżawionych i oddanych w użyczanie gruntach pas startowy, drogę patrolową, ogrodzenie oraz rozpoczął budowę bazy paliw. Wybudowane przez Spółkę budowle znajdują się w jej ewidencji środków trwałych i Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Podatek naliczony zawarty w fakturach zakupu towarów i usług związanych z budową naniesień został odliczony przez ?A? od podatku należnego, gdyż budowle te służą wykonywaniu przez Spółkę czynności opodatkowanych.

W umowie użyczenia Strony ustaliły, że ?A? nie będzie mógł żądać zwrotu poniesionych na nieruchomościach nakładów i wydatków. Natomiast w umowie dzierżawy Strony postanowiły, iż tylko w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy Miasto to ma prawo według swojego uznania zatrzymać naniesienia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo żądać przywrócenia przedmiotu dzierżawy do stanu poprzedniego. W omawianym przypadku ?A? nieprzerwanie będzie władał nieruchomościami oddanymi w dzierżawę do czasu uzyskania do nich prawa własności, co nastąpi w roku 2010.

Obecnie Miasto zamierza przenieść na Spółkę prawo własności nieruchomości zabudowanych objętych dotychczas umowami użyczenia i dzierżawy. Przeniesienie własności nieruchomości ?A? będzie możliwe tylko przez przeniesienie zabudowanej nieruchomości (gruntów wraz z budowlami), gdyż wybudowane naniesienia stały się częścią składową gruntów, na których zostały wzniesione, zgodnie z art. 48 k.c.

Wartość zabudowanych nieruchomości została na zlecenie Miasta oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego. Wycena obejmuje wartość gruntów oraz wartość naniesień (z zaznaczeniem, że wydatki na ich wzniesienie zostały poniesione przez ?A?, który z tych obiektów stale korzysta). Przy rozliczeniu wniesionej przez Miasto zabudowanej nieruchomości ?A? nie będzie mógł dokonać z Miastem rozliczenia poniesionych nakładów, bowiem nie nastąpi faktyczny zwrot rzeczy objętych ww. umowami. W akcie notarialnym - umowie przeniesienia własności Miasto przeniesienie na ?A? prawo własności nieruchomości zabudowanej uwzględniającej również nakłady poniesione przez Spółkę na naniesienia powstałe na tych gruntach. Miasto podwyższy zatem kapitał zakładowy jedynie o wartość odpowiadającą wartości gruntów i obejmie nowe udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki, za wartość gruntów. Na taką kwotę wystawiona zostanie faktura VAT od wniesionego aportu.

Zgodnie ze stanowiskiem Miasta ze względu na fakt wyłączenia przez Strony w umowie użyczenia i w umowie dzierżawy prawa do zwrotu nakładów, nie nastąpi pomiędzy Stronami transakcji rozliczanie nakładów.

Wynika to z postanowień:

  • § 7 i § 9 umowy użyczenia nr G(?), które stanowią, iż ?Biorący do używania nie może żądać od Użyczającego zwrotu poniesionych na nieruchomości nakładów i wydatków? oraz ?Biorący do używania nie będzie zgłaszał roszczeń odszkodowawczych w stosunku do Miasta z jakiegokolwiek tytułu związanego z przedmiotem użyczenia, zarówno w trakcie trwania umowy jak i po jej zakończeniu.?,
  • § 9 w związku z § 8 ust 4 umowy dzierżawy nr U(?) Zgodnie z § 9 umowy dzierżawy ?Dzierżawca nie będzie zgłaszał roszczeń odszkodowawczych w stosunku do Miasta z jakiegokolwiek tytułu związanego z przedmiotem dzierżawy, zarówno w trakcie trwania umowy, jak i po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem § 8 ust. 4?.
  • § 8 ust 4 stanowi natomiast, iż tylko w jednym przypadku należy się Dzierżawcy zwrot nakładów, mianowicie: ?W przypadku rozwiązania umowy z przyczyn określonych w ust. 3 lit. c Dzierżawcy przysługuje odszkodowanie za naniesienia dokonane przez dzierżawcę za zgodą Wydzierżawiającego, których wysokość zostanie ustalona przez biegłego rzeczoznawcę?. Sytuacja opisana w ust. 3 lit. c dotyczy rozwiązania umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia, gdy zaistnieje potrzeba wykorzystania przedmiotu dzierżawy na cele inwestycyjne związane z realizacją zadań własnych Wydzierżawiającego. W opisanym stanie faktycznym nie nastąpi rozwiązanie umowy dzierżawy. Nastąpi konfuzja praw, umowy dzierżawy i użyczenia wygasną z chwilą przeniesienia prawa własności nieruchomości na Spółkę. W związku z powyższym w opisanym przypadku zapis § 8 ust. 4 nie będzie miał zastosowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec brzmienia art. 29 ust.

5 ustawy o podatku od towarów i usług, przy przenoszeniu nieruchomości zabudowanych na ?A? Sp. z o.o. tj. na dotychczasowego dzierżawcę i biorącego do używania te nieruchomości - można przyjąć za wartość aportu (wkładu niepieniężnego) wartość samych gruntów (bez wartości budynków), gdyż jednocześnie art. 29 ust. 1 stanowi, że obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (w tym przypadku tylko wartość gruntów)...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowi tylko wartość gruntów, gdyż ta wartość stanowi kwotę należną z tytułu sprzedaży (aportu). Wniesienie aportem nieruchomości zabudowanej w części dotyczącej wzniesionych budowli przez dzierżawcę i biorącego w użyczenie nie spełnia definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż w dacie przeniesienia własności nieruchomości zabudowanych prawo do rozporządzania budowlami jak właściciel posiada ?A?, który za zgodą Miasta (właściciela gruntów) wybudował budowle trwale z gruntem związane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. powołany wyżej art. 2 pkt 6 ustawy brzmiał: ?Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.?

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W definicji dostawy towarów sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług - ze względu na charakter aportu - niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci towarów do innego podmiotu (spółki) w zamian za udziały, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wkład rzeczowy wniesiony do spółki staje się od tego momentu jej własnością. Następuje przeniesienie na spółkę praw własności do przedmiotu wkładu.

Jak powyższe wskazuje z chwilą wniesienia do spółki wkładów przechodzą one na rzecz innego podmiotu i dysponowanie wkładem może odbywać się tylko przez organ mający kompetencje prowadzenia spraw i reprezentacji. Wniesienie aportu jest zatem niewątpliwie dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, bowiem wkład staje się własnością spółki, a wspólnik obejmuje w zamian udziały. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna.

Wskazać należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy ? nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy wspólnika w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcyjnej.

Zatem, wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel. Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu pkt 6 powołanego art. 2 ustawy, a czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 k.c.). Zgodnie z zasadą ?superficies solo cedit?, gdy najemca poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem ? budynek wybudowany przez posiadacza staje się własnością właściciela gruntu.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Do dzierżawy ? stosownie do art. 694 Kodeksu cywilnego ? stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

Według art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Natomiast na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy. Tak więc roszczenie o zwrot nakładów ulepszających powstaje z chwilą dokonania przez wydzierżawiającego wyboru pomiędzy uprawnieniami z art. 676 Kodeksu cywilnego.

Przez umowę użyczenia ? w myśl art. 710 Kodeksu cywilnego ? użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia ? art. 713 k.c.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł z ?A? umowę dzierżawy nieruchomości gruntowych. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. Ponadto, Wnioskodawca zawarł umowę użyczenia, na mocy której została oddana Spółce kolejna część gruntów w granicach lotniska. Umowa użyczenia zawarta jest do czasu wniesienia aportem przez Miasto tych gruntów do Spółki. Zgodnie z ww. umowami ?A? wybudował na tych gruntach ze środków własnych pas startowy, drogę patrolową i ogrodzenie oraz rozpoczął budowę stacji paliw. Z umowy użyczenia wynika, iż ?A? nie będzie mógł żądać zwrotu poniesionych nakładów i wydatków. Natomiast w umowie dzierżawy postanowiono, iż tylko w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy Miasto ma prawo wg własnego uznania zatrzymać naniesienia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu lub żądać przywrócenia przedmiotu dzierżawy do stanu poprzedniego. ?A? będzie nieprzerwanie władał nieruchomościami oddanymi w dzierżawę do czasu uzyskania do nich prawa własności, co nastąpi w roku 2010.

Obecnie Wnioskodawca planuje przenieść na Spółkę prawo własności nieruchomości zabudowanych objętych umowami dzierżawy i użyczenia. Miasto przeniesie na ?A? prawo własności nieruchomości zabudowanej uwzględniającej również nakłady poniesione przez Spółkę na naniesienia powstałe na tych gruntach. Wartość zabudowanych nieruchomości została na zlecenie Miasta oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego. Wycena obejmuje wartość gruntów oraz wartość naniesień (z zaznaczeniem, że wydatki na ich wzniesienie zostały poniesione przez ?A?, który z tych obiektów stale korzysta). Przy rozliczeniu wniesionej przez Miasto zabudowanej nieruchomości ?A? nie będzie mógł dokonać z Miastem rozliczenia poniesionych nakładów, bowiem nie nastąpi faktyczny zwrot rzeczy objętych ww. umowami. W akcie notarialnym - umowie przeniesienia własności Miasto przeniesienie na ?A? prawo własności nieruchomości zabudowanej uwzględniającej również nakłady poniesione przez Spółkę na naniesienia powstałe na tych gruntach. Miasto podwyższy zatem kapitał zakładowy jedynie o wartość odpowiadającą wartości gruntów i obejmie nowe udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki, za wartość gruntów. W przedmiotowej sprawie nie nastąpi rozliczenie nakładów poniesionych przez Spółkę. Nie będzie miało również miejsca rozwiązanie umowy dzierżawy, nastąpi konfuzja praw - umowy dzierżawy i użyczenia wygasną z chwilą przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę.

Mając na względzie okoliczności sprawy stwierdzić należy, że aport gruntu nie jest związany z wcześniejszym zakończeniem umowy dzierżawy i użyczenia i zwrotem wydzierżawiającemu przedmiotu dzierżawy. Zatem aport przedmiotowej nieruchomości, w części dotyczącej wzniesionych przez dzierżawcę obiektów, nie będzie spełniać definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem Miasto nie przenosi prawa do rozporządzania budowlami jak właściciel. Prawo to ? do czasu rozliczenia nakładów ? jest po stronie podmiotu, który za zgodą właściciela gruntu wybudował obiekt trwale z gruntem związany. Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 Kodeksu cywilnego prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt.

Podstawą opodatkowania ? zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. ? jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Tut. Organ informuje, iż powołany wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, do dnia 31 grudnia 2010 r., posiadał brzmienie: ?Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.?

Na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest trwale związany z tym gruntem budynek lub budowla, stosuje się taką samą stawkę podatku VAT, jaka jest właściwa dla tych budynków, budowli lub ich części. Jeżeli zatem dostawa budynków, budowli albo ich części podlega zwolnieniu od podatku VAT, to ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie art. 29 ust. 5 ustawy nie ma zastosowania, gdyż przedmiotem dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy nie będą wzniesione na gruncie budowle, lecz sam grunt.

Stosownie do art. 29 ust. 9 ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

W przypadku dokonania czynności wniesienia gruntu do Spółki jako wkładu niepieniężnego (aportu), nie występuje kwota należna (cena) w zamian za wniesiony towar, lecz formę należności stanowią udziały w Spółce objęte w zamian za wniesiony towar. Stąd też w powyższym przypadku podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wniesienia gruntu w formie wkładu niepieniężnego do Spółki należy określić na podstawie art. 29 ust. 9 ustawy, tj. w oparciu o wartość rynkową gruntu pomniejszoną o kwotę podatku.

Przez wartość rynkową, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

  1. w odniesieniu do towarów ? kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
  2. w odniesieniu do usług ? kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.


Reasumując, przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy w rozpatrywanej sprawie będzie jedynie grunt, bowiem prawo do rozporządzania wzniesionymi na nim budowlami posiada podmiot, który je wybudował. Zatem, podstawą opodatkowania aportu ? zgodnie z art. 29 ust. 9 ustawy ? będzie wartość rynkowa wniesionego gruntu (wkładu niepieniężnego), pomniejszona o kwotę podatku ? bez uwzględnienia wartości nakładów poniesionych przez ?A? ze środków własnych. Natomiast art. 29 ust. 5 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika