Prawo do odliczenia. sygn: ILPP1/443-125/10-4/BD

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz wskazanie, iż dotyczy on dwóch zdarzeń przyszłych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 września 2008 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą ? szkolne schronisko młodzieżowe w dzierżawionym obiekcie w (?) na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych Powiatu.

Jest to działalność jednoosobowa rozliczana na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej.

Od 1 września 2009 r. Zainteresowana rozszerzyła działalność. Rozszerzanie to polegało na otwarciu drugiego schroniska, również szkolnego, młodzieżowego.

Wnioskodawczyni uzyskała stosowny wpis w ewidencji szkół i placówek (jak poprzednio), wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz wszelkie zezwolenia i pozytywne opinie stosownych służb.

Wszystkie wątpliwości co do prawidłowego zastosowania prawa podatkowego są związane właśnie z tym nowym miejscem wykonywania działalności gospodarczej.

Budynek położony w (?), wskazany jako drugie miejsce świadczenia usług zakwaterowania, od 1 września 2009 r. jest własnością Pani.

Z tytułu jego wybudowania, Zainteresowana korzysta z tzw. dużej ulgi budowlanej, na podstawie art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2002 r., i nadal korzysta, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ww. ustawy, ponieważ spełniała wszystkie warunki do objęcia tą ulgą.

Począwszy od rozliczenia za rok 2000 do rozliczenia za rok 2006, Wnioskodawczyni otrzymywała (wraz z mężem) zwrot nadpłaconego podatku z tytułu dużej ulgi, nie korzystała natomiast z tzw. ulgi odsetkowej. Mąż zmarł w roku 2008, w małżeństwie istniała wspólność majątkowa.

Obecnie, od 1 września 2009 r. część budynku, a ściśle 49,50% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, Zainteresowana przeznaczyła na cele działalności gospodarczej, pozostawiając sobie pozostałe 50,50% na własne cele mieszkalne. Charakter i konstrukcja budynku nie wymagały żadnych zmian budowlanych na potrzeby usług schroniska szkolnego, toteż nie było zmiany dokumentacji technicznej budynku, nie zmienił się projekt budynku, ani jego pierwotne przeznaczenie, chociaż w części przeznaczonej na działalność nie jest użytkowany zgodnie z tym pierwotnym przeznaczeniem. Jednakże nie było potrzeby przeprowadzania żadnych robót adaptacyjno - budowlanych, ani innych, które na stałe zmieniłyby pierwotne przeznaczenie budynku.

W związku z przeznaczeniem od 1 września 2009 r. 49,50% powierzchni użytkowej budynku na cele działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni miała wątpliwości co do zachowania prawa do dużej ulgi budowlanej, ale po złożeniu wniosku o interpretację do KIP - otrzymała odpowiedź pozytywną (nr ILPB1/415-1157/09-2/AA).

Zainteresowana chciałaby jednak jeszcze zwiększyć udział powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą, tj. powiększyć obszar przeznaczony na schronisko młodzieżowe kosztem obecnej powierzchni mieszkalnej. Po tej zmianie na własne cele mieszkalne w budynku, na który korzysta z ulgi budowlanej, przeznaczone byłoby 19,32% całkowitej powierzchni użytkowej budynku, a na cele działalności gospodarczej 80,68% powierzchni.

Jednak zwiększenie takie Wnioskodawczyni uzależnia od zachowania prawa do dużej ulgi budowlanej, z której korzystała i nadal korzysta na zasadzie praw nabytych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 1 kwietnia 2010 r. Pani oświadczyła, iż prowadzona działalność gospodarcza ? Szkolne Schronisko Młodzieżowe, opodatkowana jest stawką podatku VAT 7% - PKWiU 55.21.10. Ponadto wniosek dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczać podatek naliczony VAT z faktur dokumentujących koszt mediów ? energia elektryczna, gaz, usługi komunalne i inne koszty wspólne (wszelkie koszty ponoszone na utrzymanie i remont oraz modernizację nieruchomości, które dotyczą zarówno części mieszkalnej, jak i przeznaczonej na działalność gospodarczą) w takiej proporcji, jaka wynika z udziału powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą w całkowitej powierzchni użytkowej budynku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ w celu skorzystania z możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług ustawa nakazuje określić, czy dany zakup służy sprzedaży opodatkowanej, bo tylko wówczas można VAT odliczyć, Zainteresowana uważa, że najbardziej odpowiednim wskaźnikiem do określenia, jaka część danego kosztu służy działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT) i jaką w związku z tym część VAT naliczonego można odliczyć, jest wskaźnik wynikający z udziału powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą w całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

    ? z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Tut. Organ podkreśla jednak, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a ustawy wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m. in. w przypadku, gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 1 września 2008 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - szkolne schronisko młodzieżowe w dzierżawionym obiekcie w (?) na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych Powiatu.

Od 1 września 2009 r. Zainteresowana rozszerzyła działalność otwierając drugie schronisko szkolne. Budynek położony w (?) jest własnością Wnioskodawczyni, a ponadto z tytułu jego wybudowania korzysta z tzw. dużej ulgi budowlanej na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od 1 września 2009 r. część budynku, a ściśle 49,50% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, Zainteresowana przeznaczyła na cele działalności gospodarczej, pozostawiając sobie pozostałe 50,50% na własne cele mieszkalne. Wnioskodawczyni chciałaby jeszcze zwiększyć udział powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą, tj. powiększyć obszar przeznaczony na schronisko młodzieżowe kosztem obecnej powierzchni mieszkalnej. Po tej zmianie na własne cele mieszkalne w budynku, na który korzysta z ulgi budowlanej, przeznaczone byłoby 19,32% całkowitej powierzchni użytkowej budynku, a na cele działalności gospodarczej 80,68% powierzchni.

Jednak zwiększenie takie uzależnia od zachowania prawa do dużej ulgi budowlanej, z której korzystała i nadal korzysta na zasadzie praw nabytych.

Ponadto Wnioskodawczyni oświadczyła, że prowadzona działalność gospodarcza ? Szkolne Schronisko Młodzieżowe (?), opodatkowana jest stawką podatku VAT 7% - PKWiU 55.21.10.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących koszt mediów (energii elektrycznej i gazu), usług komunalnych i innych kosztów wspólnych dotyczących nieruchomości w części, w jakiej są one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT.

Wielkość odliczenia podatku naliczonego uzależniona jest od części powierzchni budynku wykorzystywanej do czynności opodatkowanych. Tut. Organ zaznacza, że ciężar rzetelnego rozliczenia ponoszonych wydatków związanych z budynkiem, w części przeznaczonym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w części wykorzystywanym dla potrzeb osobistych osoby fizycznej prowadzącej działalność, spoczywa zawsze na podatniku.

Zatem do rozliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami, które nie mogą być jednoznacznie przypisane do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części budynku przeznaczonej na cele mieszkaniowe, możliwe będzie zastosowanie proporcji, jaka wynika z udziału powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą w całkowitej powierzchni użytkowej budynku, pod warunkiem, że sposób ten będzie odzwierciedlał rzeczywiste wydatki związane z czynnościami opodatkowanymi.

Podkreśla się ponadto, że kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia.

Ponadto wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-1157/09-2/AA, interpretacja indywidualna

ILPB1/415-167/10-4/AGr, interpretacja indywidualna