Dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej. Brak ogłoszeń w prasie oraz brak przyłączeń do sieci (...)

Dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej. Brak ogłoszeń w prasie oraz brak przyłączeń do sieci gazowej, energetycznej oraz wodnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntu. Dnia 23 kwietnia 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielem (na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomości o łącznej powierzchni 3851 m2, położonej w K. Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast w ewidencji gruntów i budynków w całości jest oznaczona jako użytki rolne. Nieruchomość stanowi majątek osobisty i nie jest oraz niebyła wykorzystywana na cele prowadzonej działalności pozarolniczej bądź rolniczej. Ani Wnioskodawczyni ani mąż nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego. Zainteresowana wraz z mężem zamierzają nieruchomość sprzedać, a nabywca zamierza przeznaczyć nieruchomość na cele prowadzonej działalności gospodarczej (obiekt handlowy).

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składa się z kilku sąsiadujących ze sobą działek:

  1. działka niezabudowana o powierzchni - 3186 m2, nabyta (zakupiona) w roku 1994; według aktualnego wypisu z rejestru gruntów to grunty orne ? działka była użytkowana przez Wnioskodawczynię i męża jako ogród warzywno-owocowy,

  2. działki niezabudowane o powierzchni 324 m2 oraz 286 m2, nabyte (zakupione) w roku 2010; według wypisu z rejestru gruntów są to grunty orne ? na nieruchomości usytuowane są 2 szopy z płyt betonowych,

  3. działka niezabudowana o powierzchni 55 m2, nabyta w drodze zamiany w roku 2011 ? zamiana była podyktowana chęcią uzyskania dostępu do drogi publicznej działek opisanych w pkt II, zamieniona została powierzchnia 55 m2, stanowiąca część działek nabytych w roku 2010 i opisanych w pkt II.

Działka opisana w pkt II jest porośnięta drzewami owocowymi i po nabyciu była użytkowana na własne potrzeby jako sad. Tym samym w roku 2010, została nabyta nieruchomość o łącznej powierzchni 665 m2, z tego w roku 2011, doszło do zamiany nieruchomości o powierzchni 55 m2 ? łączna powierzchnia nieruchomości nie uległa zatem zmianie.

W celu przedstawienia wszystkich okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni poniżej przedstawiła przebieg zdarzeń podejmowanych w związku z nabyciem działek opisanych w pkt II, pkt III oraz znane Zainteresowanej działania potencjalnego nabywcy.

Po zakupie nieruchomości w roku 2010 Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęli rozmowy z sąsiadami na temat zamiany części nieruchomości ? w ich przypadku był to nieregularny fragment działki (mało użyteczny), którego nabycie przez Wnioskodawczynię i męża dawało dostęp do drogi publicznej. Dodatkowo na fragmencie tym przysługiwała służebność przejazdu ? dojazd do drogi publicznej. Głównym celem zamiany było zatem wyeliminowanie służebności, w sytuacji gdy i tak z przejazdu tą działką korzystano. Dzięki temu zwiększyła się też użyteczność nieruchomości sąsiadów, którzy wyzbyli się fragmentu działki obciążonego służebnością i uzyskali w to miejsce fragment bez obciążeń.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. na wnioski właścicieli obu sąsiadujących nieruchomości (wnioski z lutego 2011 r.) dokonano podziału działek w celu zamiany takich samych powierzchni 55 m2 (decyzje Burmistrza MiG K. ).

W dniu 7 września 2011 r. aktem notarialnym dokonano ostatecznie zamiany nieruchomości, opóźnienie było spowodowane oczekiwaniem na zgodę banku, który w celu zabezpieczenia kredytu ustanowił hipotekę na całej nieruchomości sąsiadów.

W międzyczasie, tj. w dniu 20 sierpnia 2011 r. Burmistrz Miasta i Gminy K. wydał na wniosek firmy M. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (Wnioskodawczyni zaznacza, że ta firma nie zamierza tej nieruchomości nabyć), decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą przedmiotowej nieruchomości. Decyzja przewiduje ustalenie warunków zabudowy polegającej na budowie pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą techniczną, parkingu i zjazdu publicznego oraz rozbiórkę istniejących budynków gospodarczych.

Spółka złożyła wniosek bez wiedzy Wnioskodawczyni oraz jej męża. Również w okresie nabywania nieruchomości opisanych w pkt II, jak również w procesie przygotowywania zamiany działki opisanej w pkt III, Zainteresowana oraz mąż nie wiedzieli o zainteresowaniu nieruchomością ze strony potencjalnego nabywcy.

Nabywca zgłosił się do Wnioskodawczyni oraz męża.

Dopiero 30 września 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem upoważnili projektantów działających w imieniu firmy M. Sp. z o.o. do reprezentowania w sprawach dotyczących:

  • wykonania dokumentacji projektowej, wydania warunków zabudowy i przyłączy łącznie z odebraniem tych warunków,
  • wszystkich czynności zmierzających do wydania pozwolenia na budowę,
  • złożenia i uzupełniania wniosku o pozwolenie na budowę, wypożyczenia dokumentacji projektowej,
  • odebrania pozwolenia na budowę i potwierdzenia ostateczności tego pozwolenia,
  • wykonywania wszelakich uzgodnień,
  • złożenia i uzupełnienia wniosku o pozwolenie zamienne na budowę, odebrania zamiennego pozwolenia na budowę i potwierdzenia ostateczności tego pozwolenia,
  • wykonywania wszelakich uzgodnień,
  • złożenia i uzupełnienia wniosku o pozwolenie zamienne na budowę, odebrania zamiennego pozwolenia na budowę i potwierdzenia ostateczności tego pozwolenia dla inwestycji ?Budowa pawilonu handlowego (...)?.

W dniu 23 listopada 2011 r. w formie aktu notarialnego została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości dotycząca wszystkich działek wyżej opisanych w pkt. I ? III. Nabywcą jest firma T. Sp. z o.o., której została jednocześnie udzielona zgoda (załącznik do ww. aktu notarialnego) ? prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Zainteresowana nadmienia, że z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT czynnym. Mąż również jest podatnikiem VAT.

Po raz ostatni Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali nieruchomość w dniu 27 czerwca 2002 r. Nieruchomość ta również stanowiła majątek osobisty. Przedmiotowa transakcja będzie zatem pierwszą sprzedażą nieruchomości w ciągu ostatnich niemal 10 lat.

W momencie nabywania poszczególnych działek, Wnioskodawczyni i mąż nie mieli zamiaru ich sprzedawać. Nieruchomości były nabyte na potrzeby własne i były na potrzeby własne użytkowane. Nie podejmowano przy tym żadnych działań w celu znalezienia nabywcy na nieruchomość, przeciwnie ? to nabywca sam się do Wnioskodawczyni i małżonka zgłosił, wykonując jednocześnie działania nawet bez wiedzy czy zgody (uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy). Zaoferowana cena jest jednak na tyle atrakcyjna, że skłania do zbycia nieruchomości, co zbiegło się z pogarszającą się sytuacją finansową rodziny Wnioskodawczyni.

Dnia 23 kwietnia 2012 r. Zainteresowana uzupełniła wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

  1. Wszystkie nieruchomości były nabyte na potrzeby własne i na potrzeby własne użytkowane. Działka nabyta w roku 1994 była użytkowana przez Wnioskodawczynię i małżonka jako ogród warzywny i owocowy na potrzeby własne. Dwie sąsiadujące działki nabyte w roku 2010 również były w ten sam sposób użytkowane, gdyż jedynie powiększyły ogród (sad), a przy okazji w szopach można było przechowywać różne narzędzia i sprzęty potrzebne do prac w ogrodzie.

    Nabycie ostatniej działki w drodze zamiany w roku 2011 (działania w celu zamiany podjęto jednak wcześniej) miało natomiast na celu uzyskanie dostępu do drogi publicznej. Na nabytej w ten sposób działce wcześniej przysługiwała nam służebność przejazdu, gdyż działki nabyte w roku 1994 oraz 2010 nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej.
    W momencie nabywania poszczególnych działek, nie istniał zamiar ich sprzedaży.

  2. Nigdy nie były podjęte przez Wnioskodawczynię lub przez męża żadne działania mające na celu uzbrojenie posiadanych działek w przyłącza wody, energii elektrycznej czy gazu.


    Nie bardzo przy tym rozumiane jest, co organ ma na myśli pytając o wytyczenie dostępu do drogi publicznej, wyjaśnia się jednak, że żadnych działań w celu np. zbudowania wjazdu również nie podjęto.
    Działania prawne podjął jednak zainteresowany nabywca (firma T), który uzyskał m. in. pozwolenie na budowę pawilonu handlowego. Nadmienia się, że zgodnie z umową przedwstępną, uzyskanie wszystkich potrzebnych pozwoleń przez zainteresowanego nabywcę, jest warunkiem zawarcia umowy przenoszącej własność (ostatecznej).
    W chwili obecnej wydaje się jednak, iż uzyskane pozwolenie na budowę oraz ewentualne inne pozwolenia mogą być podważone. Na wniosek sąsiadów, SKO w K wszczęło postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza MiG K. w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji (decyzja również była wydana bez naszego udziału, na wniosek zainteresowanego nabywcy). Decyzja faktycznie zawiera błąd, który prawdopodobnie stanowi przesłankę do uchylenia tej decyzji i wszystkich wydanych po niej i na jej podstawie.

  3. W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni i małżonek nie umieszczali żadnych ofert lub ogłoszeń; zainteresowany nabywca sam się zgłosił.
  4. Nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej szopami, można w tym znaczeniu uznać za tzw. pierwsze zasiedlenie.
  5. Zainteresowana nie posiada dokumentacji technicznej szop i dlatego nie potrafi ustalić kto i kiedy je wybudował; w chwili nabycia szopy były postawione (wybudowane), a ich stan wskazywał, że wcześniej były przez wiele lat używane (po prostu nabyto nieruchomość z tymi szopami). Po nabyciu praktycznie od razu zaczęto te szopy używać.
  6. Od nabycia nieruchomości z szopami w roku 2010, (w dniu 24 czerwca 2010 r. podpisano umowę sprzedaży oraz nastąpiło wydanie nieruchomości w posiadanie), do sprzedaży (ustalono datę podpisania umowy ostatecznej na dzień 31 maja 2010 r.) upłynie okres krótszy niż 2 lata.
  7. W stosunku do żadnej z nieruchomości, tym w stosunku do tzw. szop nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (żadne z nabyć nie było przy tym dokumentowane fakturą VAT, tym bardziej fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku).
  8. Na żadną z nieruchomości nie były ponoszone przez Wnioskodawczynię oraz małżonka jakiekolwiek nakłady, nie licząc uprawy roślin. W przypadku działek zabudowanych nie przeprowadzono nawet remontu szop, gdyż mimo wszystko szopy nadają się do użytkowania.
  9. Nie było żadnego ulepszenia (odpowiedź na pyt.7), w związku z powyższym pytanie staje się bezprzedmiotowe.
  10. W roku 2012 została zawarta z zainteresowanym nabywcą umowa dzierżawy wszystkich nieruchomości (działek) przeznaczonych do sprzedaży. Dzierżawca uzyskał w ten sposób prawo do prowadzenia na nieruchomości działalności, w pierwszej kolejności polegającej na wybudowaniu pawilonu handlowego.

Umowa stanowi dla dzierżawcy:

  • tytuł prawny do dysponowania gruntem na cele budowlane,
  • tytuł prawny do zawierania z gestorami mediów umów cywilnoprawnych,
  • tytuł prawny do wycinki drzew i krzewów z terenu nieruchomości.


Nic nie wiadomo Wnioskodawczyni oraz małżonkowi o działaniach prawnych podjętych na podstawie tej umowy, natomiast informuje, że żadnych działań faktycznych na terenie nieruchomości nie podjęto. Według umowy należność za dzierżawę nie jest jeszcze wymagalna w związku z tym nie uzyskaliśmy z tego tytułu żadnego przychodu i nie powstał obowiązek podatkowy w podatku VAT ani w podatku dochodowym.

Wyjaśnia się przy tym, że mąż o interpretację nie występuje, gdyż w jego przypadku zachodzi identyczny stan faktyczny i prawny. Zakłada się więc, że odpowiedź udzielona jednemu z małżonków będzie w przyszłości respektowana także w stosunku do drugiego małżonka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży przedstawionej wyżej nieruchomości (a dokładnej: przypadającej na Wnioskodawczynię połowy wartości ? druga połowa będzie analogicznie rozliczona przez męża) będę podatnikiem VAT i będę musiała opodatkować dostawę podatkiem VAT wg stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotowa transakcja dotyczy majątku osobistego i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię (ani przez męża) w działalności rolniczej. Zainteresowana nie posiada (i nie posiadała) statusu rolnika ryczałtowego ? nie zachodzi więc okoliczność zbycia nieruchomości przez osobę, która wykonuje działalność rolniczą (gospodarczą ? w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2).

Sprzedaż jest dokonywana z majątku prywatnego, bez zamiaru jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru. Tym samym jednorazowa transakcja nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Za takim stanowiskiem przemawia również fakt, że wszelkie działania dotyczące nieruchomości, podejmowane przez Wnioskodawczynię, miały na celu jedynie nadanie jej większej użyteczności dla celów osobistych. Ze strony Zainteresowanej nie były prowadzone żadne działania mające na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży, czy też mające na celu znalezienie nabywcy na nieruchomość.

Planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała zatem opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży będzie korzystać z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, ?Mienie?, ?Komentarz do art. 44-55 3 Kodeksu cywilnego?, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, ?Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz?, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k. c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np.

gruntów zabudowanych, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie zabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności budynków oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Niemniej aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. U. UE L 347.1 ze zm. ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej lub zabudowanej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielem (na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomości o łącznej powierzchni 3851 m2, położonej w K. Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast w ewidencji gruntów i budynków w całości jest oznaczona jako użytki rolne. Nieruchomość stanowi majątek osobisty i nie jest oraz niebyła wykorzystywana na cele prowadzonej działalności pozarolniczej bądź rolniczej. Ani Wnioskodawczyni ani mąż nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego. Działka niezabudowana o powierzchni - 3186 m2, nabyta (zakupiona) w roku 1994; według aktualnego wypisu z rejestru gruntów to grunty orne ? działka była użytkowana przez Wnioskodawczynię i męża jako ogród warzywno-owocowy. Działki niezabudowane o powierzchni 324 m2 oraz 286 m2, nabyte (zakupione) w roku 2010; według wypisu z rejestru gruntów są to grunty orne ? na nieruchomości usytuowane są 2 szopy z płyt betonowych. Działka niezabudowana o powierzchni 55 m2, nabyta została w drodze zamiany w roku 2011 ze względu na zapewnienie sobie dostępu do drogi publicznej. Dodatkowo na fragmencie tym przysługiwała służebność przejazdu ? dojazd do drogi publicznej. Głównym celem zamiany było zatem wyeliminowanie służebności drogowej, w sytuacji gdy i tak z przejazdu tą działką korzystano. W momencie nabywania poszczególnych działek, Wnioskodawczyni i mąż nie mieli zamiaru ich sprzedawać. Nieruchomości były nabyte na potrzeby własne i były na potrzeby własne użytkowane. Nie podejmowano przy tym żadnych działań w celu znalezienia nabywcy na nieruchomość, przeciwnie ? to nabywca sam się do Wnioskodawczyni i małżonka zgłosił, wykonując jednocześnie działania nawet bez wiedzy czy zgody (uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy). Nigdy nie były podjęte przez Wnioskodawczynię lub przez męża żadne działania mające na celu uzbrojenie posiadanych działek w przyłącza wody, energii elektrycznej czy gazu. W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni i małżonek nie umieszczali żadnych ofert lub ogłoszeń; zainteresowany nabywca sam się zgłosił. Powodem sprzedaży działek jest pogarszająca się sytuacja finansowa rodziny.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonująca dostawy opisanych działek niezabudowanych oraz zabudowanych Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana ? jak sama twierdzi ? nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej lub w działalności rolniczej. Zainteresowana wraz z małżonkiem nabyli nieruchomość jako majątek osobisty wykorzystując działki na użytek własny (ogród warzywno-owocowy), a dokonują zbycia ze względu na pogarszającą się sytuację finansową. Przedmiotowa transakcja ma okazjonalny charakter, z wniosku nie wynika bowiem, aby Wnioskodawczyni miała zamiar dokonywać dalszych dostaw tego rodzaju. Zainteresowana (ani małżonek) nigdy nie podejmowali żadnych działań mających na celu uzbrojenie działek w przyłącza do sieci gazowej, wodnej lub energetycznej. Nie umieszczano także żadnych ofert lub ogłoszeń mających skutkować znalezieniem jak największej liczby nabywców, co miałoby świadczyć o profesjonalnym obrocie działkami gruntu. Zatem, Zainteresowana sprzedając nieruchomości (lub swój udział w nieruchomościach), korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę udziału w prawie własności działek oraz prawie własności budynków, cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w związku ze sprzedażą nieruchomości (niezabudowanej oraz zabudowanej budynkami) Zainteresowana nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług oraz nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W przedmiotowym wniosku jako Wnioskodawczyni wystąpiła Pani M R. Natomiast opis zdarzenia przyszłego, zadane pytanie oraz stanowisko dotyczy dwóch osób (małżonków). Zatem, jeżeli przedmiotowa interpretacja ma dotyczyć opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych dokonanej przez dwie osoby (małżonków), to wówczas konieczne jest wystąpienie przez każdego z Zainteresowanych z odrębnym wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika