Czy od sprzedaży części działki należącej do majątku osobistego jest zobowiązany zapłacić podatek (...)

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. W dniu 5 stycznia 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada działkę około 6.000 m², którą otrzymał aktem darowizny w roku 1997. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a ww. działkę podzielił na części, jedną część sprzedał.

W uzupełnieniu z dnia 3 stycznia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że działka była obsiewana zbożem przeznaczonym dla karmienia zwierząt gospodarczych. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Ww. nieruchomość została podzielona na dwie działki, z których jedna została sprzedana. Posiadała ona decyzję o warunkach zabudowy. Wcześniej Zainteresowany dokonywał dwóch dostaw działek stanowiących grunty orne w styczniu 2006 r. oraz w marcu 2007 r. W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar sprzedać inne działki. Powodem sprzedaży była trudna sytuacja materialna w danym okresie. Zainteresowany nie udostępniał przedmiotowej działki za wynagrodzeniem, w momencie sprzedaży działka była niezabudowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży części działki należącej do majątku osobistego Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wg art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług nie powinien zapłacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze ? dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie ? czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada działkę około 6.000 m², którą otrzymał aktem darowizny w roku 1997. Zainteresowany wskazał, że działka była obsiewana zbożem przeznaczonym dla karmienia zwierząt gospodarczych. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Ww. nieruchomość została podzielona na dwie działki, z których jedna została sprzedana. Posiadała ona decyzję o warunkach zabudowy. Wcześniej Zainteresowany dokonywał dwóch dostaw działek stanowiących grunty orne w styczniu 2006 r. oraz w marcu 2007 r. W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar sprzedać inne działki. Powodem sprzedaży była trudna sytuacja materialna w danym okresie. Zainteresowany nie udostępniał przedmiotowej działki za wynagrodzeniem, w momencie sprzedaży działka była niezabudowana.

Na podstawie opisanego we wniosku stanu faktycznego nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku otrzymanego w formie darowizny. Jeżeli zatem przedmiotowa działka nie była nigdy przez Zainteresowanego wykorzystywana w działalności gospodarczej (również rolniczej) to dokonując jej sprzedaży Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie była wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, dokonując sprzedaży działki Zainteresowany nie działał w charakterze handlowca. Tym samym przedmiotowa sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.