Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nieodpłatne wydanie uczestnikowi przez Wnioskodawcę (...)

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy nieodpłatne wydanie uczestnikom nagród, w ramach programu lojalnościowego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się m. in. świadczeniem za wynagrodzeniem usług marketingowych, polegających na organizowaniu i obsłudze programów motywacyjnych i lojalnościowych, których głównym celem jest zazwyczaj zwiększanie sprzedaży i promocja wybranych produktów Zleceniodawców. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług marketingowych w zakresie organizacji oraz obsługi programu lojalnościowego (zwanego dalej ?Programem? lub ?Programem lojalnościowym?) na rzecz Spółki sprzedającej impregnaty do dekoracji i ochrony drewna (zwanej dalej ?Klientem?). W ramach tej umowy Wnioskodawca zobowiązał się w szczególności do przygotowania zasad i regulaminu Programu oraz do bieżącej jego obsługi, w tym w szczególności do obsługi systemu informatycznego, przy pomocy którego Program jest prowadzony oraz do zakupu i wydawania nagród przyznawanych uczestnikom.

W celu realizacji usługi obsługi programu lojalnościowego, Spółka m. in. nabywa odpłatnie towary stanowiące później nagrody w programie lojalnościowym od podmiotów zewnętrznych (Dostawcy), którzy fakturują Spółkę za dostarczone uczestnikom programu lojalnościowego nagrody. Następnie, zakupione przez Spółkę towary (nagrody) przekazywane są do wskazanych uczestników programu lojalnościowego, którzy zdecydowali się wymienić zgromadzone punkty na nagrody.

Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą i Klientem dokonywane są w cyklach miesięcznych. Wnioskodawca każdego miesiąca trwania umowy wystawia Klientowi fakturę VAT, obejmującą miesięczne wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz wartość wydanych w programie nagród.

Uczestnikiem Programu, zgodnie z jego regulaminem, może być osoba prowadząca działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sklepu lub osoba fizyczna będąca wspólnikiem spółki osobowej, oferującej w sprzedaży detalicznej produkty Klienta. Nadto, uczestnikiem Programu może być również osoba zatrudniona przy sprzedaży produktów Klienta w jednym ze sklepów, do której obowiązków należy zamawianie produktów Klienta przeznaczonych do sprzedaży detalicznej poprzez sklep.

Program lojalnościowy polega zasadniczo na tym, że w związku z zakupami dokonywanymi przez uczestników programu lojalnościowego z asortymentu Klienta, emitowane są punkty programu lojalnościowego, które następnie zapisywane są na indywidualnych kontach uczestników tego programu (prowadzonych przez Wnioskodawcę). W zamian za odpowiednią ilość punktów, uczestnicy programu uprawnieni są do odebrania wybranych nagród, związanych z programem lojalnościowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nieodpłatne wydanie uczestnikowi przez Wnioskodawcę nagrody, stanowiącej nagrodę w programie lojalnościowym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wydanie uczestnikowi przez Wnioskodawcę nagrody, stanowiącej nagrodę w programie lojalnościowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy), zaś przez świadczenie usług ? zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy ? zasadniczo rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m. in. świadczeniem za wynagrodzeniem usług marketingowych polegających na organizowaniu i obsłudze programów motywacyjnych i lojalnościowych, których celem jest zwiększanie sprzedaży i promocja produktów Zleceniodawców. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie ww. usług ze Spółką sprzedającą impregnaty dekoracyjne oraz ochronne do drewna. W ramach tej umowy, Wnioskodawca zobowiązał się w szczególności do przygotowania zasad i regulaminu programu lojalnościowego, bieżącej jego obsługi, w tym do obsługi systemu informatycznego, przy pomocy którego prowadzony jest program lojalnościowy oraz do zakupu i wydawania nagród uczestnikom programu.

W przedmiotowej sprawie dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy nagród rzeczowych pozostają w ścisłym związku z opodatkowaną działalnością ? bowiem stanowią element umowy o świadczenie usług marketingowych na rzecz Klienta, za wykonywanie których Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Z treści powołanych regulacji prawnych wynika, że przekazanie nagród rzeczowych przez Wnioskodawcę stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt wydania uczestnikom poszczególnych nagród nie stanowi jednak w przypadku Zainteresowanego, oddzielnej dostawy towarów w rozumieniu przytoczonego wyżej przepisu, jest natomiast nierozerwalnie związane z usługą przezeń świadczoną, w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej. Wartość przekazywanych nagród stanowi element kompleksowej usługi obsługi programu lojalnościowego i wkalkulowana jest w jej cenę. Oznacza to, że wartość tych towarów jest jednym z elementów składowych podstawy opodatkowania, świadczonej przez Spółkę usługi obsługi programu lojalnościowego, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, opodatkowanym w ramach tej usługi. Tym samym przekazywanie nagród opisanych we wniosku, w związku ze świadczoną usługą nie stanowi odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów. Zatem art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy w zakresie przekazywanych przez Wnioskodawcę towarów, stanowiących nagrody rzeczowe w programie lojalnościowym nie znajdzie zastosowania.

Reasumując, wydanie uczestnikowi wybranej z katalogu nagrody rzeczowej, stanowiącej nagrodę w programie lojalnościowym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełniająco wskazać należy, iż przyjęte w niniejszym wniosku stanowisko potwierdzają liczne orzeczenia ETS oraz interpretacje Ministra Finansów (vide m. in. wyrok ETS w sprawie C-231/94, C-349/96, C-41/04, C-111/05, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 lipca 2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest ?odpłatność? za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie ?odpłatności? pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin ?zapłata? stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu ? jak wskazał Trybunał ? świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się m. in. świadczeniem za wynagrodzeniem usług marketingowych, polegających na organizowaniu i obsłudze programów motywacyjnych i lojalnościowych, których głównym celem jest zazwyczaj zwiększanie sprzedaży i promocja wybranych produktów Zleceniodawców. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług marketingowych w zakresie organizacji oraz obsługi programu lojalnościowego na rzecz Klienta. W celu realizacji usługi obsługi programu lojalnościowego, Spółka m. in. nabywa odpłatnie towary stanowiące później nagrody w programie lojalnościowym od podmiotów zewnętrznych. Następnie, zakupione przez Spółkę towary (nagrody) przekazywane są do wskazanych uczestników programu lojalnościowego, którzy zdecydowali się wymienić zgromadzone punkty na nagrody.

Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą i Klientem dokonywane są w cyklach miesięcznych. Wnioskodawca każdego miesiąca trwania umowy wystawia Klientowi fakturę VAT, obejmującą miesięczne wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz wartość wydanych w programie nagród.

Uczestnikiem programu może być osoba prowadząca działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sklepu lub osoba fizyczna będąca wspólnikiem spółki osobowej, jak również osoba zatrudniona przy sprzedaży produktów Klienta w jednym ze sklepów.

Program lojalnościowy polega zasadniczo na tym, że w związku z zakupami dokonywanymi przez uczestników programu lojalnościowego z asortymentu Klienta, emitowane są punkty programu lojalnościowego, które następnie zapisywane są na indywidualnych kontach uczestników tego programu (prowadzonych przez Wnioskodawcę). W zamian za odpowiednią ilość punktów, uczestnicy programu uprawnieni są do odebrania wybranych nagród, związanych z programem lojalnościowym.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga kwestia czy nieodpłatne wydanie uczestnikom nagród (w ramach programu lojalnościowego) przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy mamy do czynienia z czynnością nieodpłatną.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowa czynność wydania uczestnikom nieodpłatnie przez Wnioskodawcę nagród w ramach programu lojalnościowego wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy. Zauważyć bowiem trzeba, że następuje tu przeniesienie na uczestników prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami (nagrodami), których Zainteresowany jest właścicielem od momentu ich zakupu do momentu wydania nagrody uczestnikowi. Podkreślić też należy, że fakt, iż wydanie ww. nagród uczestnikom następuje nieodpłatnie, nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika bowiem z wniosku, wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy usługi marketingowej obejmuje również koszty nabycia ww. nagród przez Wnioskodawcę. A zatem w przypadku ww. wydania nagród zapłaty nie dokonuje nabywca (uczestnik) lecz osoba trzecia, tj. Zleceniodawca.

W tych okolicznościach przedmiotowa czynność wydania nagród w ramach programu lojalnościowego, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tut. Organ pragnie też zauważyć, iż problem, jak przedstawiony w niniejszej sprawie, był przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-55/09 pomiędzy Commissioners for Her Majesty´s Revenue and Customs a B. Group Ltd.

W sprawie tej TSUE stwierdził, iż aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel.

Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy, zgodnie z którym ?świadczenie usług? należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów.

Dalej TSUE wskazał, iż z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka X, której Spółka X zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka X nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka X dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE stwierdził, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.

Szósta Dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej Dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W świetle powyższego TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wydanie uczestnikom przez Wnioskodawcę nagród w ramach programu lojalnościowego należy uznać za odrębną czynność ? odpłatną dostawę towarów, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy nieodpłatne wydanie uczestnikom nagród, w ramach programu lojalnościowego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast, w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.