Czy Spółka postąpiła prawidłowo naliczając podatek VAT przy ustalaniu rzeczywistego kosztu remontu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktury VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2009 r. o sformułowanie pytania i doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje mieszkanie własnościowe, które stanowi 20,8% budynku administracyjno-biurowego, którego właścicielem jest Sp. z o.o. (dalej Spółka). Ponieważ ww. budynek wymagał remontu kapitalnego dachu, uzgodniono, że Spółka zleci i zapłaci za remont, a Wnioskodawca zwróci 20,8% rzeczywistych kosztów remontu kapitalnego.

Koszt remontu dachu wyniósł 52.249,50 zł brutto. Spółka obciążyła Wnioskodawcę fakturą za przeprowadzony remont na kwotę 10.867,89 zł brutto w tym podatek VAT 1.959,78 zł. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo naliczając podatek VAT przy ustalaniu rzeczywistego kosztu remontu dachu i czy zasadnie udokumentowała powyższe fakturą VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie z tytułu remontu dachu zostało zawyżone o kwotę 1.959,78 zł, tj. o podatek VAT i nie powinno być udokumentowane za pomocą faktury VAT lecz innego dokumentu. w ocenie Zainteresowanego, Spółka zapłaciła za remont dachu i jako podatnik VAT, rozliczyła podatek VAT zawarty w fakturach wystawionych przez wykonawców remontu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji, gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik (zleceniobiorca) sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy. Powyższe wynika wprost z przepisu art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. u. UE. serii l nr 347 str. 1 ze zm.), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych ? Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania 77/388/EWG (Dz. u. UE. serii l rok 1977 nr 145 str. 1), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

A zatem w przypadku, gdy podatnik kupuje usługę, a następnie ?w stanie nieprzetworzonym? odsprzedaje ją innemu podatnikowi jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży. Jak stanowi art. 106 ust. 4 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje mieszkanie własnościowe, które stanowi 20,8% budynku administracyjno-biurowego, którego właścicielem jest inny podmiot - Spółka. Ponieważ ww. budynek wymagał remontu kapitalnego dachu, uzgodniono, że Spółka zleci i zapłaci za remont, a Zainteresowany zwróci 20,8% rzeczywistych kosztów remontu kapitalnego.

Odnosząc powyższe do przedstawionej wyżej analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Spółka ? w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w nieruchomości ? nabyła usługę związaną z remontem dachu we własnym imieniu ale na rachunek innego podmiotu, tj. Pana.

W związku z powyższym spełnione zostały warunki, wskazane w cyt. wyżej art. 28 Dyrektywy, a to oznacza, że Spółka wyświadczyła na rzecz Zainteresowanego usługę, o której mowa w art. 8 ust 1 ustawy o VAT. Spółka zatem zasadnie ?refakturowała? koszty remontu dachu, tj. przeniosła na Wnioskodawcę koszty ww. remontu w części przypadającej na udział Wnioskodawcy we własności nieruchomości.

W konsekwencji powyższego, Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług była zobowiązana do udokumentowania ww. czynności fakturą VAT (z zastrzeżeniem cyt. wyżej art. 106 ust. 4 ustawy) i odprowadzenia podatku VAT od usług, które były przedmiotem ?refakturowania?.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.