Stawka przy sprzedaży gospodarstwa rolnego zabudowanego budynkami gospodarczymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu: 27 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu: 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu ornego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu ornego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Dnia 19 maja 1988 r. Zainteresowany nabył gospodarstwo rolne o pow. 2.0284 ha we W., nr księgi wieczystej KW 2(?),. W dniu 1 października 2008 r. całe gospodarstwo zostało sprzedane. W czasie sprzedaży gospodarstwa nie było na wytyczone działki tj. (?) obręb P. we W., planu zagospodarowania przestrzennego.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż Zainteresowany nabył przedmiotowe gospodarstwo z własnych środków i z zamiarem wykorzystywania go do działalności rolniczej. Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, iż gospodarstwo nie było wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym również działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w świetle art. 2 pkt 19 ww. ustawy. Gospodarstwo rolne nie było udostępniane innym osobom na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia) i zostało sprzedane ?pod groźbą wywłaszczenia na drogi komunikacyjne (?)?. Wnioskodawca nie dokonał podziału gospodarstwa.

Zgodnie z wydanym przez Urząd Miejski zaświadczeniem, na dzień sprzedaży nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Zainteresowany w roku 2006 sprzedał grunt rolny o pow. 0,86 ha i za uzyskane pieniądze kupił grunt o powierzchni 2,88 ha.

Na sprzedanym gruncie posadowione są budynki gospodarcze, które w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, nie stanowią obiektów budownictwa mieszkaniowego. Dostawa budynków dokonana była przed rokiem 1945. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W stosunku do nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że płacił tylko podatek rolny, jest ubezpieczony w KRUS-ie i gospodarstwo rolne wykorzystywane było na potrzeby własne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu ornego przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz decyzją Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2007 r. nr PP/443/668/07/MZ/36578, uważam, że wyżej opisane czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów i na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu 22% podatkiem VAT.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;
• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany w roku 1988 nabył ze środków własnych gospodarstwo rolne, które nie było wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie udostępniał gospodarstwa innym osobom na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia), nie dokonał również podziału ww. gospodarstwa. Gospodarstwo rolne wykorzystywane było na potrzeby własne Zainteresowanego. Na sprzedanym gruncie posadowione są budynki gospodarcze.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając w roku 1988 gospodarstwo rolne działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze okres zakupu oraz charakter wykorzystywania na potrzeby własne, trudno uznać, że przedmiotowe gospodarstwo zakupiono w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca wskazał także, że nie wykorzystywał gospodarstwa do prowadzenia działalności rolniczej, tym samym nie były dokonywane dostawy produktów rolnych, jak również nie było przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży gospodarstwa rolnego, nabytego w roku 1988 i wykorzystywanego na potrzeby własne, nie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej. Wobec powyższego stwierdza się, że przedmiotowa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.