Sprzedaż pojedynczej nieruchomości nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2007 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 21 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oświadczył, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej ani nie jest płatnikiem podatku VAT. Od Gminy W. nabył działkę o powierzchni 145 m², nie będącą działką budowlaną lecz działką zabudowaną. Znajduje się na niej część budynku będącego własnością Wnioskodawcy, co było wyłącznym powodem zakupu przedmiotowej nieruchomości. Działka nosi opis terenów mieszkaniowych. Gmina W. przy sprzedaży działki doliczyła 22% podatku VAT. W chwili nabycia przedmiotowej działki Wnioskodawca był współwłaścicielem budynku mieszkalnego wraz z działką o powierzchni 340 m² stanowiących wspólność ustawową. Zakupiona działka stanowi obecnie jedną nieruchomość o powierzchni 485 m², wpisaną do księgi wieczystej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT, a jeśli tak to w jaki sposób winien go naliczyć...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na podstawie ust. 2 art. 15 ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tych czynności.

Z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości z uwagi na fakt posadowienia na niej własnego domu mieszkalnego, który zamierzał sprzedać.

W związku z powyższym, w drodze umowy kupna-sprzedaży, stał się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość ta nie była wykorzystywana ani w działalności rolniczej ani pozarolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, lecz służyła zaspokajaniu potrzeb osobistych.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ww. ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nabył on działkę, ponieważ znajdowała się na niej część domu, którego nie mógł zbyć przed uregulowaniem kwestii własnościowych gruntu, na którym był posadowiony.

Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym jeśli przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), należy uznać, że jej sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.