Czy komornik sądowy może być płatnikiem podatku VAT z tytułu świadczonych usług najmu przez Spółkę (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odprowadzania podatku VAT z tytułu świadczonych usług najmu powierzchni hal produkcyjnych i magazynów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca znajduje się w likwidacji i nie prowadzi działalności gospodarczej poza wynajmowaniem powierzchni hal produkcyjnych i magazynów. Przychody z tytułu najmu są w całości przekazywane przez wynajmujących na konto komornika sądowego. Spółka stosownie do art. 103 ustawy dokonuje samoobliczenia podatku VAT za okresy miesięczne, ale należnych organowi podatkowemu kwot podatku VAT nie wpłaca na konto tego organu, ponieważ wszystkie należności Spółki z tytułu sprzedaży usług, są objęte egzekucją komorniczą. Komornik sądowy otrzymuje na swoje konto należności Spółki w kwocie brutto, tj. z naliczonym podatkiem VAT, jednak pomimo, iż jest na podstawie przepisów prawa uprawniony do przejęcia zapłaty za usługi Spółki, to nie rozlicza się z organem podatkowym z podatku VAT i nie wpłaca kwot tego podatku na konto organu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Kto w ww. sytuacji jest płatnikiem podatku VAT, Spółka czy komornik sądowy...
2. Czy podatek VAT naliczony i zgłoszony w deklaracji miesięcznej VAT-7, może być skutecznie zajęty przez komornika sądowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązanym do zapłacenia podatku VAT jest komornik sądowy. Spółka, jak wynika z art. 103 ustawy o podatku od towarów i usług, jest zobowiązana do zapłacenia podatku VAT tylko wtedy, kiedy jest jedynie uprawnionym podmiotem do otrzymania zapłaty wymienionej na fakturze VAT. Norma prawna z art. 103 ustawy, nie może być interpretowana rozszerzająco, to jest na taki stan faktyczny i prawny, w którym sprzedającym jest podatnik a uprawnionym do otrzymania zapłaty komornik sądowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w myśl ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, w myśl art. 99 ust. 1 ww. ustawy, są zobowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Przepis art. 103 ustawy o VAT wskazuje ponadto, iż podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Powyższy przepis nakłada obowiązek składania deklaracji dla podatku VAT wyłącznie na podatnika tego podatku.

Komornik sądowy nie jest podatnikiem VAT w zakresie, w jakim stosuje środki przymusu zastrzeżone dla władzy publicznej. Natomiast czynności wykonywane przez komorników sądowych w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka z o.o. w likwidacji, świadczy usługi najmu powierzchni hal produkcyjnych i magazynów, a cała należność podlega egzekucji komorniczej i przekazywana jest na konto komornika sądowego.

Jak wspomniano wyżej komornik sądowy jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko w odniesieniu do dostaw towarów dokonywanych w trybie egzekucji w przypadku wykonywania czynności egzekucyjnych. Z tytułu dokonywania innych czynności komornik sądowy nie został ustanowiony płatnikiem. Zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług od świadczonych usług najmu ciąży na podatniku (Wnioskodawcy) i to on jest zobowiązany do regulowania zobowiązań z tytułu podatku VAT w urzędzie skarbowym.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że kwestia obowiązków i praw komorników sądowych nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie leży dokonywanie oceny, czy podatek VAT wynikający z deklaracji podatkowej może być skutecznie zajęty przez komornika sądowgo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.