1. Czy czynności w ramach prowadzonego inkasa opłaty targowej winny zostać uznane za usługę w rozumieniu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta ? Ośrodek Sportu i Rekreacji, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 12 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty targowej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty targowej. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 maja 2010 r. o wyjaśnienie dotyczące Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ośrodek Sportu i Rekreacji (OSiR) ? zakład budżetowy, jednostka nie posiadająca osobowości prawnej, na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 28 października 2008 r. - wyznaczony został do poboru opłaty targowej na terenie giełdy. Inkaso wynosi 25% zebranej kwoty. w ramach rozliczenia OSiR wystawia faktury VAT na ?Urząd Miasta?, uwzględniając w cenie (tytułem wykonania czynności) stawkę 22% podatku VAT. Pobrana opłata targowa jest przekazywana w całości na konto Urzędu Miasta.

Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. u. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne gminy obejmują m. in. sprawy targowisk, w tym również pobór opłaty targowej dokonywany w tym przypadku przez OSiR.

Ze względu na charakter czynności, tj. pobór opłaty targowej, nawiązany został pomiędzy gminą a inkasentem stosunek publicznoprawny. Stosunek taki nie wymaga dla swej skuteczności wyrażenia woli przez adresata normy prawa miejscowego. Inkasent zobowiązany jest do wykonywania określonych czynności w interesie stosownego organu samorządowego, będącego beneficjentem dochodów podatkowych, przy czym obowiązek wykonywania funkcji inkasenta powstaje zawsze i wyłącznie na skutek okoliczności, z którymi przepis prawa łączy powstanie takiego obowiązku. Organ samorządowy występuje tu z pozycji władczej, realizując przyznane mu z mocy ustawy uprawnienia.

Jako samorządowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej OSiR dokonując jakiejkolwiek czynności z jednostką samorządu terytorialnego, reprezentowaną przez Prezydenta Miasta (przedstawiciela jednoosobowego organu władzy wykonawczej gminy, jak i starostwa w ramach których funkcjonuje), nie uzyskuje atrybutu strony stosunku cywilnoprawnego. Należy traktować go jako reprezentanta jednostki samorządu terytorialnego, który posiada osobowość prawną.

W konsekwencji braku osobowości prawnej, braku zdolności do czynności prawnych oraz braku zdolności prawnej, na mocy odrębnych przepisów, jednostka organizacyjna - Gmina - OSiR w żadnym wypadku nie może stanowić odrębnego od Miasta podmiotu na gruncie stosunków cywilnoprawnych.

Dodatkowo we wniosku wskazano, iż Ośrodek Sportu i Rekreacji wykonuje czynności inkasenta na mocy uchwały, która jako podstawę prawną wskazuje ustawę o samorządzie gminnym, ustawę o podatkach i opłatach lokalnych i Ordynację podatkową. Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych normuje opłatę targową jako jeden z rodzajów opłat publicznoprawnych stanowiących należność budżetu gminy, która podlega z zasady reżimowi Ordynacji podatkowej. Do ustalania lub określania podatków i opłat uprawnione są organy podatkowe lub inne uprawnione organy (art. 2 Ordynacji podatkowej). Ordynacja podatkowa reguluje przede wszystkim ogólne zasady powstawania, wykonywania i wygasania zobowiązań podatkowych. w ustawie tej definiuje się podstawowe pojęcia związane z podatkami m. in. art. 2 § 1 pkt 1 wskazuje, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, zaś art. 3 ust. 3c precyzuje, że gdy mowa jest o podatkach rozumie się przez to również opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe. Dalej art. 9 precyzuje, iż inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna, lub jednostka nie mająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zgodnie z art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Kwota należnego wynagrodzenia potrącana jest z kwoty podatków pobranych przez płatników lub inkasentów. w art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej natomiast, mowa jest o tym, że rada gminy może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody budżetu gminy. Uchwała Rady Miasta, jako akt prawa miejscowego, może ustalić wynagrodzenie inkasenta na dowolnym poziomie. Fakt, iż czynność poboru opłaty targowej ma swoje źródło we wskazanych wyżej aktach prawnych i dotyczy należności publicznoprawnych podlegających reżimowi Ordynacji podatkowej, tak jak podatki, wskazuje, iż wynagrodzenie za tę czynność, bez względu na sposób jego pobierania, należy traktować analogicznie jak wynagrodzenia inkasentów i płatników z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych przez płatników na rzecz budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy czynności Miasta - Ośrodek Sportu i Rekreacji w ramach prowadzonego inkasa opłaty targowej winny zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji czy zapłata tytułem dokonania czynności poboru opłaty targowej (wynagrodzenie) winna zostać powiększona bądź też powinna zawierać w sobie podatek VAT...
2. Czy czynności wykonywane przez OSiR, gdyby uznać je za usługę, mogą skorzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 97, poz. 970 ze zm.) jako świadczenie pomiędzy zakładem budżetowym (OSiR) a jednostką budżetową (Urząd Miasta)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakład budżetowy ustanowiony Uchwałą Rady Miasta do pobierania opłaty targowej oraz otrzymywania z tego tytułu wynagrodzenia, nie jest zobowiązany do odprowadzania od niego podatku od towarów i usług, nie może bowiem czynność, która nie stanowi świadczenia usług podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zadania publiczne zostały tu przekazane do realizacji przez OSiR ? jednostkę nieposiadającą osobowości prawnej, której cechą charakterystyczną jest to, że pełni ona funkcję reprezentanta interesów gminy i każda podjęta przez nią czynność w zakresie czynności publicznoprawnych jest w istocie dokonaną w imieniu gminy i na jej rzecz, nie można zatem mówić o stosunku cywilnoprawnym. Definiując pojęcie usługi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, rozumieć należy tylko takie czynności, które są wykonywane w ramach stosunku cywilnoprawnego, który charakteryzuje odrębność, a w konsekwencji kontradyktoryjność i równość podmiotów czynności cywilnoprawnej. Dyspozycja o charakterze władczym bez wątpienia nakazuje negować możliwość rozszerzenia pojęcia usług na tego rodzaju działania.

Według Wnioskodawcy traktowanie czynności inkasenta, zwłaszcza, gdy wykonywane są przez reprezentanta gminy, jako świadczenia usług jest jedynie rozszerzającą interpretacją pojęcia definiującego jako świadczenie usług wszystkiego, co nie jest dostawą towarów ? art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z zasadą równości i niedyskryminacji, każdy podmiot wykonujący te same czynności powinien być dla celów podatkowych traktowany tak samo.

Przyjęcie zatem, że wynagrodzenie za czynności płatnika i inkasenta pobierającego podatki na rzecz budżetu państwa nie podlega podatkowi VAT, zaś wynagrodzenie za czynności płatnika i inkasenta pobierającego podatki i opłaty na rzecz budżetu gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należy traktować jako przejaw dyskryminacji. Wynagrodzenia płatników i inkasentów należne z tytułu pobierania wszelkich podatków i opłat mają ten sam charakter, niezależnie od formy przekazywania go i podmiotu (budżetu państwa bądź gminy) na rzecz którego pobierane są podatki i opłaty, ponieważ dotyczą zadań publicznych, wykonywanych w trybie władczym, bez zawierania jakichkolwiek umów cywilnoprawnych. Wszystkie opłaty publicznoprawne, tj. podatki, opłaty i inne należności budżetu państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego są bezzwrotne, przymusowe, nieodpłatne i mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Odmienne nazewnictwo w żadnym razie nie może zmienić charakteru i nie może mieć wpływu na odmienne ich traktowanie w świetle ustawy o VAT.

Ponadto, gdyby przyjąć, że czynności inkasenta (OSiR) są usługą, wówczas OSiR byłby uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż byłaby to usługa pomiędzy zakładem budżetowym a jednostką budżetową jaką jest Urząd Miasta. Urząd Miasta bowiem prowadzi działalność w imieniu gminy i zarówno Urząd, jak i gmina posługują się tym samym numerem NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. u. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Na mocy art. 19 pkt 1 lit. a powołanej ustawy, rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 631,94 zł dziennie. w myśl pkt 2 powołanego wyżej przepisu rada gminy, w drodze uchwały może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Do opłaty targowej zastosowanie mają przepisy Ordynacji podatkowej, gdyż jak stanowi art. 2 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

W myśl art. 9 Ordynacji podatkowej, inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania podatku od podatnika i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast, zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podmiot, któremu powierzono pobór opłaty targowej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W przypadku opłaty targowej pobór tych opłat i wysokość wynagrodzenia za inkaso, zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zarządzana jest uchwałą rady gminy.

Z opisu zawartego we wniosku oraz powołanych wyżej przepisów wynika, iż OSiR ? zakład budżetowy, jednostka nie posiadająca osobowości prawnej ? na mocy uchwały Rady Miasta ? wyznaczony został do poboru opłaty targowej na terenie giełdy. Inkaso wynosi 25% zebranej kwoty. w ramach rozliczenia OSiR wystawia faktury VAT na Urząd Miasta, uwzględniając w cenie (tytułem wykonania czynności) 22% stawkę podatku VAT. Pobrana opłata targowa jest przekazywana w całości na konto Urzędu Miasta.

Fakt, iż OSiR jest inkasentem w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej oraz, że za wykonywane czynności otrzymuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 4 tej ustawy, nie determinuje opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przez dostawę towarów ? stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy ? należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez ?podatników? w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), obowiązującym od 1 stycznia 2010 r., zwalnia się od podatku VAT czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast, w świetle § 12 ust. 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia ? będącego odpowiednikiem wskazanego w pytaniu § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. ? zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług w zakresie rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usług sanitarnych i pokrewnych) oraz usług komunikacji miejskiej.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

Przy czym, w myśl zapisów art. 2 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. u. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy należą ? na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy ? wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent).

Urząd gminy (miasta) jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy (miasta), jako jednostka pomocnicza, służy do wykonywania zadań gminy (miasta) oraz do jej obsługi techniczno-organizacyjnej. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy (miasta) i urzędu gminy (miasta), również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy (miasta), podmiotowość urzędu gminy (miasta). Zatem urząd gminy (miasta) działając w imieniu gminy (miasta) realizuje zadania własne gminy (miasta).

W związku z powyższym, odbiorcą świadczonych przez OSiR usług będzie zawsze Gmina (Miasto), a nie Urząd Gminy (Miasta), gdyż to Miasto (Gmina) posiada osobowość prawną i może być podmiotem praw i obowiązków. Natomiast jednostki organizacyjne powołane przez Gminę bezpośrednio mają status odrębnego od Gminy podatnika podatku od towarów i usług.

Skoro, Gmina (Miasto) nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym, gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, lecz jest jednostką samorządu terytorialnego, to do usług świadczonych przez OSiR - zakład budżetowy na rzecz Miasta nie może mieć zastosowania zwolnienie, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 12 oraz pkt 13 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi zatem do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo ? przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z opodatkowania lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   1. czynności ? co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT ? muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   2. ponadto, czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług, na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie OSiR z tytułu poboru opłaty targowej działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (a czynność poboru ww. opłaty wykonywana przez Ośrodek spełnia definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ustawy). w konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, w przedstawionym stanie faktycznym obrót z tytułu poboru opłaty targowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Nie korzysta również ze zwolnienia od podatku jako jednostka samorządu terytorialnego. OSiR, mimo iż wykonuje czynności poboru opłaty targowej, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają go z kategorii podatników podatku od towarów i usług. Właściwa dla przedmiotowych usług ? zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy ? będzie więc stawka podstawowa, tj. 22%, bowiem czynności tych nie wymieniono w przepisach jako opodatkowane stawkami niższymi bądź objętych zwolnieniem.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze ? art. 29 ust. 2 ustawy.

Powyższe oznacza, że OSiR powinien potraktować kwoty należne jako obrót brutto i opodatkować je odpowiednią stawką podatku oraz uwzględnić w nich naliczony już podatek.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Spółkę.

Tym samym stwierdzenie czy zapłata tytułem dokonania czynności poboru opłaty targowej (wynagrodzenie) winna zostać powiększona bądź też powinna zawierać w sobie podatek VAT powinny rozstrzygać strony.

Zatem:

1. czynności wykonywane przez Ośrodek Sportu i Rekreacji w ramach prowadzonego inkasa opłaty targowej należy uznać za usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. OSiR powinien potraktować kwoty należne jako obrót brutto i opodatkować je odpowiednią stawką podatku oraz uwzględnić w nich naliczony już podatek;
2. czynności wykonywane przez OSiR nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (wcześniej § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia).

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty targowej. Natomiast wniosek w sprawie różnicy wynagrodzeń płatników i inkasentów pobierających podatki należne budżetowi państwa a budżetowi gminy, został rozstrzygnięty postanowieniem z dnia 6 lipca 2010 r. nr ILPP1/443-411/10-5/AI.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.