Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować do usług w zakresie organizowania obozów (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 12 kwietnia 2010 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 14 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na organizowanie obozów młodzieżowych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na organizowanie obozów młodzieżowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki języków obcych i tłumaczeń. Zamierza ją rozszerzyć i oferować usługi polegające na organizowaniu obozów młodzieżowych na terenie kraju.

Organizacja obozów młodzieżowych będzie polegać m. in. na zakupie usług obcych, tj.:

• zakwaterowania i wyżywienia od właścicieli obiektów posiadających kartę kwalifikacyjną obiektu;
• transportu od przewoźników autokarowych;
• zatrudnienia kadry pedagogicznej, medycznej;
• biletów wstępu do muzeów, skansenów itp.;
• ubezpieczenia.
  
  

Zainteresowana we własnym zakresie przygotuje program obozu, tworząc szczegółowy harmonogram zajęć. Będzie odpowiadała za przeprowadzenie części sportowej (zajęcia z instruktorami i trenerami), części edukacyjnej (zajęcia językowe) części wypoczynkowej (m. in. wycieczek, zajęć dodatkowych). Osobiście będzie prowadziła zajęcia w części językowej.

Obozy będą zgłoszone właściwemu dla siedziby Wnioskodawczyni Kuratorowi Oświaty w X zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełnić organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad ich organizowania i nadzorowania.

W ocenie Wnioskodawczyni działalność ta mieści się w grupie PKWiU 55.23.11-00 ?usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować do usług w zakresie organizowania obozów młodzieżowych, które zamierza świadczyć Wnioskodawczyni...

Zdaniem Wnioskodawczyni, oferowane usługi, mieszcząc się w grupie PKWiU 55.23.11-00 ?usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci?, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Pod pozycją 140 załącznika nr 3 ustawodawca wymienił grupę usług świadczonych przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU ex 55.2), z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU ex 55.23.15).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?usług turystycznych?, w związku z powyższym należy posiłkować się ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.). Usługami turystycznymi, w rozumieniu art. 3 pkt 1 cyt. ustawy, są usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszelkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Przepis art. 119 ustawy, określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z kolei przez marżę, w tym przypadku, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie słowa ?w szczególności? oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Stosownie do art. 119 ust. 3 ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Łączne spełnienie przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto treść art. 119 ust. 3a ustawy, stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Według art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej ?usługami własnymi', odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Z kolei ust. 6 ww. artykułu wskazuje, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni planuje rozszerzyć swoją obecnie prowadzoną działalność gospodarczą o organizowanie obozów młodzieżowych na terenie kraju. Zainteresowana we własnym zakresie przygotuje program obozu, tworząc szczegółowy harmonogram zajęć. Będzie odpowiadała za przeprowadzenie części sportowej (zajęcia z instruktorami i trenerami), części edukacyjnej (zajęcia językowe) części wypoczynkowej (m. in. wycieczek, zajęć dodatkowych). Osobiście będzie prowadziła zajęcia w części językowej. Wnioskodawczyni zakupi od innych podmiotów usługi: zakwaterowania i wyżywienia od właścicieli obiektów posiadających kartę kwalifikacyjną obiektu, transportu od przewoźników autokarowych, zatrudnienia kadry pedagogicznej, medycznej, biletów wstępu do muzeów, skansenów itp., ubezpieczenia.

Obozy będą zgłoszone właściwemu dla siedziby Wnioskodawczyni Kuratorowi Oświaty w X. W opinii Wnioskodawczyni działalność ta mieści się w grupie PKWiU 55.23.11-00 ?usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci?.

Podkreślenia wymaga, iż odwołanie się przez Wnioskodawczynię do klasyfikacji statystycznej na potrzeby ustalenia stawki właściwej dla usług będących przedmiotem zapytania, nie jest zasadne, gdyż w świetle wyżej cyt. art. 8 ust. 3 ustawy, usługi turystyki nie są identyfikowane dla potrzeb podatkowych za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz stan prawny sprawy należy stwierdzić, iż organizowane przez Wnioskodawczynię obozy młodzieżowe, na które składają się usługi własne i usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, będą stanowić usługi turystyki, a zatem podlegają opodatkowaniu według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawczynię usługi organizowania obozów jako usługi turystyki objęte będą szczególną procedurą opodatkowania marży i opodatkowane będą podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.