Dostawa działek niezabudowanych jako czynność skutkująca uznaniem Gminy za podatnika podatku VAT (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Gminy za podatnika podatku VAT w związku z dostawą działek gruntu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie uznania Gminy za podatnika podatku VAT w związku z dostawą działek gruntu. Dnia 27 sierpnia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina W. (dalej: Gmina) będąca podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) przeprowadziła w latach w 2008-2010 inwestycję pod nazwą: ?Budowa Infrastruktury Technicznej w W. Strefie Przemysłowej II ? (?).?. W ramach inwestycji Gmina poniosła przede wszystkim wydatki na budowę na terenie W. Strefy Przemysłowej (dalej: XSP lub Strefa) infrastruktury technicznej obejmującej m. in. sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej, sieć energetyczną, oświetlenia drogowego oraz sieć komunikacyjną dróg.

Ponadto w ramach rozbudowy i modernizacji terenów XSP, Gmina ponosi (będzie ponosiła również w przyszłości), m. in. nakłady na przygotowanie dokumentacji projektowej, nadzór inżynierski, studium wykonalności, informacje o projekcie oraz jego promocję. Wszystkie wskazane wyżej działania oraz wydatki Gminy w ramach inwestycji związanej z uzbrojeniem i rozbudową terenów XSP mają na celu przede wszystkim przystosowanie tych terenów na potrzeby przyszłych inwestycji, jak również zachęcanie inwestorów do nabywania gruntów wchodzących w skład XSP. Gmina bowiem zamierza dokonywać sprzedaży gruntów położonych w Strefie przedsiębiorcom, którzy na zakupionych terenach będą mieli możliwość lokowania swoich zakładów.

Powyższe czynności inwestycyjne Gminy na terenie XSP mają więc zapewnić przede wszystkim większą atrakcyjność gruntów oraz zwiększyć ich wartość w przypadku sprzedaży. Ponadto budowa odpowiedniej sieci komunikacyjnej wewnętrznych dróg wraz z oświetleniem na terenie Strefy jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstw, które w swojej działalności wykorzystują często ciężki transport kołowy. Wydatki te są więc w pełni uzasadnione gospodarczymi potrzebami przedsiębiorców działających bądź planujących działanie na terenie XSP.

Dzięki realizacji inwestycji poprawi się atrakcyjność terenów przeznaczonych pod nowe inwestycje gospodarcze położone w XSP.

Poprzez uzbrojenie w niezbędną infrastrukturę techniczną powierzchni dotychczas nieużytkowanych obszarów, tereny te staną się miejscem prowadzenia i rozwijania działalności produkcyjnej oraz handlowej.

Właścicielem gruntów położonych na terenie Strefy jest Gmina. W związku z tym, iż w planie zagospodarowania przestrzennego grunty te zakwalifikowane są jako wydzielone pod przemysł, ich dostawę przedsiębiorcom Gmina dokumentuje fakturami, na których wykazuje należną kwotę VAT.

Opisane wyżej transakcje Gmina zamierza realizować również w przyszłości.

Gmina pragnie podkreślić, iż przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie zagadnienia związane z rozliczeniami VAT dotyczącymi budowy infrastruktury drogowej oraz oświetleniowej w ramach inwestycji na terenie XSP. Kwestie związane z pozostałymi wydatkami ponoszonymi w ramach opisanej inwestycji objęte zostały odrębnym wnioskiem Gminy.

Dnia 27 sierpnia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, iż w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedmiotem dostawy są i będą nieruchomości niezabudowane. Infrastruktura techniczna opisana we wniosku, tj. sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej, sieć energetyczna, oświetlenie dróg oraz sieć komunikacyjna dróg nie wchodzi bezpośrednio w skład sprzedawanych przez Gminę nieruchomości, lecz umiejscowiona jest w przyległym do nich pasie drogowym.

Gmina wskazała jednocześnie, że infrastruktura ta jest niezbędna do prowadzenia inwestycji na terenie Strefy i dalszej opodatkowanej sprzedaży nieruchomości znajdujących się w Strefie. Potencjalni nabywcy nieruchomości położonych w Strefie będą mogli bowiem dokonać przyłączenia do wybudowanych sieci, co wydaje się niezbędnym warunkiem dla funkcjonowania ich przyszłej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, mając na uwadze, iż przedmiotem dostawy realizowanej przez Gminę są nieruchomości niezabudowane bezprzedmiotowym staje się udzielanie odpowiedzi na pozostałe pytania (pkt 1 lit. a-d) wskazane w wezwaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jest podatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania dostaw nieruchomości położonych w XSP i czy czynności te podlegają opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest ona podatnikiem VAT z tytułu dokonywania dostaw nieruchomości położonych w XSP i jednocześnie czynności te podlegają opodatkowaniu VAT.

Tym samym Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi w związku z budową na terenie Strefy sieci dróg i ich oświetlenia, jako wydatkami związanymi z działalnością polegającą na zbywaniu nieruchomości. W opinii Gminy bowiem, nie realizuje ona w ten sposób zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, lecz podejmuje określone działania nakierowane na sprzedaż nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę, przez co działania takie przyjmują charakter działalności gospodarczej analogicznej do tej podejmowanej przez inne podmioty gospodarcze dokonujące nakładów inwestycyjnych.

Uzasadnienie prawne.

1.Gmina jako podatnik VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych regulacji uznać zatem należy, iż w zakresie dokonywanych przez Gminę czynności cywilnoprawnych, Gmina będzie posiadała status podatnika VAT. Dokonując dostaw gruntów położonych na terenie XSP na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych z przedsiębiorcami, Gmina będzie postępowała w sposób tożsamy do innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. W konsekwencji, w przypadkach dostawy nieruchomości w wyniku zawarcia umowy cywilnoprawnej, Gmina wystąpi w charakterze podatnika VAT.

Prezentowany przez Gminę pogląd odnośnie do statusu gmin jako podatników VAT w zakresie dokonywanych czynności cywilnoprawnych znajduje również potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), m. in. w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r. sygn. akt I FSK 1303/09, w którym wskazano, iż ?w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych?.

Podobnie także w orzeczeniu z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 273/09, NSA uznał, że z tytułu realizacji tych czynności ? jeżeli są one wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych ? podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy, jest Gmina będąca osobą prawną.

2.Odpłatna dostawa towarów.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przewidziano ponadto, iż za odpłatną dostawę towarów uważa się oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Biorąc pod uwagę, iż zawierane przez Gminę umowy przewidują przejście prawa własności nieruchomości na nabywcę za wynagrodzeniem należy uznać, iż czynności te stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem VAT.

Potwierdzenie tego stanowiska można odnaleźć również w brzmieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ? 10 ustawy o VAT, gdzie przewidziano zwolnienie z opodatkowania dostawy jedynie niektórych rodzajów nieruchomości co jednak nie znajduje zastosowania do transakcji dostaw nieruchomości znajdujących się w XSP dokonywanych przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, ?Mienie?, ?Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego?, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, ?Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz?, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Podstawowa stawka podatku ? w myśl art. 41 ust. 1 ustawy ? wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę ? są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu ? określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ? jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy ? jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. ? Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego ? ?teren budowlany? oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C ? 468/93 Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondernemingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy ? przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Gmina W. przeprowadziła w latach w 2008-2010 inwestycję pod nazwą: ?Budowa Infrastruktury Technicznej w W. Strefie Przemysłowej II ? ul. Stalowa w W.?. W ramach inwestycji Gmina poniosła przede wszystkim wydatki na budowę ma terenie W. Strefy Przemysłowej infrastruktury technicznej obejmującej m. in. sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej, sieć energetyczną, oświetlenia drogowego oraz sieć komunikacyjną dróg. Ponadto w ramach rozbudowy i modernizacji terenów XSP, Gmina ponosi (będzie ponosiła również w przyszłości), m. in. nakłady na przygotowanie dokumentacji projektowej, nadzór inżynierski, studium wykonalności, informacje o projekcie oraz jego promocję. Wszystkie wskazane wyżej działania oraz wydatki Gminy w ramach inwestycji związanej z uzbrojeniem i rozbudową terenów XSP mają na celu przede wszystkim przystosowanie tych terenów na potrzeby przyszłych inwestycji, jak również zachęcanie inwestorów do nabywania gruntów wchodzących w skład XSP. Gmina bowiem zamierza dokonywać sprzedaży gruntów położonych w Strefie przedsiębiorcom, którzy na zakupionych terenach będą mieli możliwość lokowania swoich zakładów. Powyższe czynności inwestycyjne Gminy na terenie XSP mają więc zapewnić przede wszystkim większą atrakcyjność gruntów oraz zwiększyć ich wartość w przypadku sprzedaży. Ponadto budowa odpowiedniej sieci komunikacyjnej wewnętrznych dróg wraz z oświetleniem na terenie Strefy jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstw, które w swojej działalności wykorzystują często ciężki transport kołowy. Wydatki te są więc w pełni uzasadnione gospodarczymi potrzebami przedsiębiorców działających bądź planujących działalnie na terenie XSP. Dzięki realizacji inwestycji poprawi się atrakcyjność terenów przeznaczonych pod nowe inwestycje gospodarcze położone w XSP. Poprzez uzbrojenie w niezbędną infrastrukturę techniczną powierzchni dotychczas nieużytkowanych obszarów, tereny te staną się miejscem prowadzenia i rozwijania działalności produkcyjnej oraz handlowej. Właścicielem gruntów położonych na terenie Strefy jest Gmina. W związku z tym, iż w planie zagospodarowania przestrzennego grunty te zakwalifikowane są jako wydzielone pod przemysł, ich dostawę przedsiębiorcom Gmina dokumentuje fakturami, na których wykazuje należną kwotę VAT. Przedmiotowa dostawa dotyczy nieruchomości niezabudowanych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca w związku z sprzedażą nieruchomości opisanych we wniosku wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług dokonując czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe wynika z faktu, iż Gmina dokonując zbycia działek na podstawie umów cywilnoprawnych wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 6 ustawy, skutkiem czego wystąpi w związku z tą sprzedażą jako podatnik podatku VAT określony w art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, dostawa działek niezabudowanych uznawanych zapisami ustawy (art. 2 pkt 6 ustawy) za towary, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i jednocześnie jest czynnością określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Analizując dalej sytuację wyjaśnić należy, iż dostawa opisanych we wniosku działek nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te przeznaczono pod działalność przemysłu. Skutkiem powyższego dostawa działek będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT w stawce obowiązującej 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, w związku z dostawą działek niezabudowanych Gmina wystąpi w roli podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność sprzedaży winna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie uznania Gminy za podatnika podatku VAT w związku z dostawą działek gruntu. Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami poniesionymi na działki gruntu będące przedmiotem sprzedaży, została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2012 r. nr ILPP1/443-482/12-5/MK.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.