Prawo do odliczenia podatku naliczonego sygn: ILPP1/443-514/12-4/KG

30.8.2012

Prawo do odliczenia podatku naliczonego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 6 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego, sformułowanie pytania w zakresie podatku od towarów i usług oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedmiotowego zdarzenia w zakresie zadanego pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi:

od 10 stycznia 1995 r. w zakresie pozaszkolnych form edukacji gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 85.59 B),
od 30 stycznia 2012 r. Podatnik został wpisany do rejestru podmiotów prowadzących agencję zatrudnienia (PKWIU 78.30.Z) na podstawie wpisu do ewidencji gospodarczej.

W ramach prowadzonej działalności uzyskuje dochody z tytułu wynajmu nieruchomości dzierżawionych (PKWiU 68.20.Z), które nie obligują go do aktualizacji rejestracji jako Podatnik VAT czynny (od 27 maja 1997 r. zarejestrowany jako zwolniony przedmiotowo).

Na dzień składania niniejszego wniosku podatnik w zakresie usług związanych z prowadzoną działalnością korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nadmienił, iż działalność prowadzona jest w budynku dzierżawionym, który Podatnik zamierza nabyć (na podstawie faktury VAT) od osoby będącej podatnikiem podatku VAT.

W związku z dokonywaniem przez Podatnika jednocześnie sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej Podatnik zwraca się z prośbą o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie:

Sposobu ustalenia proporcji bazowej.
Podatnik na dzień złożenia wniosku jest zarejestrowany jako zwolniony przedmiotowo jednak zamierza przed dokonaniem inwestycji (zakupu budynku) złożyć aktualizację VAT-R i zgłosić się jako podatnik VAT czynny.
Możliwości dokonania wysokości odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonania zakupu dzierżawionego budynku.

W piśmie z dnia 16 sierpnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że budynek, który użytkuje na podstawie umowy dzierżawy i który zamierza nabyć, będzie wykorzystywany po dokonaniu transakcji zakupu, zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych jak i zwolnionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.).

Czy podatnik będzie mógł dokonać odliczenia w całości wysokości podatku VAT naliczonego - od zakupu budynku wykorzystywanego do sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w piśmie z dnia 16 sierpnia 2012 r.), nie jest konieczne ustalenie proporcji bazowej do celów obliczenia wysokości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu budynku. Takie stanowisko wynika w faktu, iż w poprzednim roku podatkowym (tj. 2011) Podatnik korzystał ze zwolnienia przedmiotowego, co spowodowało, że nie ma podstaw do ustalenia proporcji bazowej. Mimo uzyskiwania przez podatnika także przychodów ze sprzedaży opodatkowanej (wynajem dzierżawionych pomieszczeń biurowych, przychodów z tytułu prowadzenia Agencji Zatrudnienia) nie był on zobligowany do zgłoszenia się jako podatnik VAT czynny ze względu na wysokość obrotów, które nie powodowały obowiązku w podatku VAT. Podatnik uważa, że po zarejestrowaniu się jako Podatnik VAT czynny i dokonaniu zakupu dzierżawionego budynku, dokonując obu czynności w roku podatkowym 2012, będzie miał możliwość pełnego odliczenia naliczonego podatku VAT od zakupu budynku, bez dokonywania ustalania proporcji bazowej.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy o podatku VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego. Wnioskodawca uważa, że po zarejestrowaniu się jako Podatnik VAT czynny i dokonaniu zakupu dzierżawionego budynku, dokonując obu czynności w roku podatkowym 2012, będzie miał możliwość pełnego odliczenia naliczonego podatku VAT od zakupu budynku wykazując jednocześnie sprzedaż usług opodatkowanych i zwolnionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m. in. przy nabyciu towarów i usług:

wykorzystywanych do czynności nie objętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (tzn. niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem),
wykorzystywanych do czynności wprawdzie podlegających zakresowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak na podstawie przepisów szczególnych zwolnionych od tego podatku.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Jednakże ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl przepisu art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika ? używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy), a także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł ? podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% ? podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W związku z powyższym w chwili nabycia towaru lub usługi podatek rozliczany jest wstępnie w oparciu o współczynnik obliczony na podstawie obrotów osiągniętych w ubiegłym roku podatkowym, natomiast po zakończeniu roku, w którym dokonywane były zakupy, dokonywana jest korekta rozliczana, w oparciu o faktyczną proporcję sprzedaży, jaką uzyskano w roku, w którym te zakupy były dokonywane.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów ? w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów ? jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej ? w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Sprzedażą ? w myśl art. 2 pkt 22 ustawy ? jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi:

od 10 stycznia 1995 r. w zakresie pozaszkolnych form edukacji gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 85.59 B),
od 30 stycznia 20l2 r. Podatnik został wpisany do rejestru podmiotów prowadzących agencję zatrudnienia (PKWIU 78.30.Z) na podstawie wpisu do ewidencji gospodarczej.

Ponadto posiada uprawnienia szkoły publicznej na czas nieokreślony, w ramach których prowadzi 3-letnie liceum ogólnokształcące, 2-letnie liceum uzupełniające ogólnokształcące, szkołę policealną oraz technikum informatyczne. Na podstawie wpisu do Ewidencji Niepublicznych Placówek Doskonalenia Nauczycieli prowadzi Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli. W ramach prowadzonej działalności uzyskuje dochody z tytułu wynajmu nieruchomości dzierżawionych (PKWiU 68.20.Z), które nie obligują go do aktualizacji rejestracji jako podatnik VAT czynny (od 27 maja 1997 r. zarejestrowany jako zwolniony przedmiotowo). Na dzień składania niniejszego wniosku podatnik w zakresie usług związanych z prowadzoną działalnością Zainteresowany korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku zgodnie z art. 113 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność prowadzona jest w budynku dzierżawionym, który Wnioskodawca zamierza nabyć (na podstawie faktury VAT) od osoby będącej podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku jest zarejestrowany jako podatnik zwolniony przedmiotowo jednak zamierza, przed dokonaniem inwestycji (zakupu budynku), złożyć aktualizację VAT-R i zgłosić się jako podatnik VAT czynny. Budynek, który Zainteresowany użytkuje na podstawie umowy dzierżawy i który zamierza nabyć, będzie wykorzystywany po dokonaniu transakcji zakupu, zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych.

W przedmiotowej sprawie, mając na uwadze okoliczność, iż Wnioskodawca zamierza zakupioną nieruchomość wykorzystywać zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych jak i czynności, które korzystają ze zwolnienia od podatku należy stwierdzić, że jeżeli Zainteresowany jest w stanie wyodrębnić taką część kwoty podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, będzie mógł odliczyć podatek naliczony w takim zakresie, w jakim wydatki poniesione na zakup nieruchomości związane są z czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku natomiast, gdy Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwoty, w związku z którym przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, to ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z proporcją obliczoną według zasad określonych przepisami art. 90 ustawy. W analizowanym przypadku, ponieważ Zainteresowany korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku i dopiero w związku z zakupem nieruchomości zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik podatku VAT, przy obliczaniu proporcji zastosowanie znajdzie cyt. wyżej przepis art. 90 ust. 8 ustawy, zgodnie z którym do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego należy przyjąć proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Zainteresowany ma bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabywana nieruchomość będzie związana ze sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z art. 86 ustawy. Natomiast w zakresie, w jakim będzie ona wykorzystywana do sprzedaży zwolnionej od tego podatku, prawo do odliczenia Wnioskodawcy nie przysługuje.

Zaznaczyć należy, iż sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku musi mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej. Zatem jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w związku z planowanym przez Wnioskodawcę zakupem nieruchomości (budynku użytkowanego dotychczas na podstawie umowy dzierżawy), która będzie służyła zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości.

Należy jednak zaznaczyć, że w świetle powołanych wyżej uregulowań, jeżeli Zainteresowany jest w stanie wyodrębnić taką część kwoty podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, będzie mógł odliczyć podatek naliczony w takim zakresie, w jakim wydatki poniesione na zakup nieruchomości związane są z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwoty, związanej z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, to ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z proporcją obliczoną według zasad określonych przepisami art. 90 ustawy. Ponieważ, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany korzystał ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług i w poprzednim roku podatkowym nie osiągnął obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa wyżej winien wyliczyć zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, czyli szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Podkreślenia wymaga, iż ww. prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego uzależnione jest od braku przesłanek negatywnych, wynikających z art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.