Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego określonego (...)

22.9.2014

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 23 czerwca 2014 r., do Biura KIP w Lesznie 26 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2014 r. (data wpływu 29 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 sierpnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego, jest podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną.

Spółka zatrudnia kilku handlowców, którzy obsługują klientów w wyznaczonych rejonach, to znaczy: dbają o ciągłość i kompletność zaopatrzenia odbiorców w oferowany przez Spółkę asortyment, zbierają zamówienia, dostarczają towar, składają odbiorcom oferty nowych produktów, dostarczają próbki tych produktów oraz zaopatrują w materiały informacyjne i reklamowe, poszukują nowych odbiorców. Każdy handlowiec ma na stałe przydzielony samochód osobowy do użytku służbowego, a zasady korzystania z niego zostały określone w Regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych.

W Regulaminie tym określono, że:

?samochód służbowy może być wykorzystywany wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą, a w szczególności:

obsługa klientów (rozmowy handlowe, prezentacje, doradztwo, zbieranie zamówień, dostawa towarów, monitoring i pobieranie próbek, reklamacje);
poszukiwanie nowych klientów;
przemieszczanie towarów, materiałów reklamowych, sprzętu;
zaopatrzenie w towary handlowe i materiały pomocnicze;
załatwianie spraw urzędowych, rachunkowych oraz przesyłek pocztowych i kurierskich;
szkolenie, konferencje, sympozja, narady, przetargi, imprezy reklamowe;
naprawa, obsługa i przeglądy samochodów;
inne wyjazdy związane z działalnością gospodarczą Firmy?.

Ponieważ przedstawiciele handlowi pracują głównie w terenie poza siedzibą Spółki, a do siedziby Spółki przyjeżdżają tylko kilka razy w miesiącu, najczęściej rozpoczynają i kończą pracę w miejscu zamieszkania, dlatego Regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych dopuszcza parkowanie samochodu po godzinach pracy w miejscu zamieszkania pracownika.

Samochód służbowy pozostaje do dyspozycji użytkowników tylko i wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz Firmy. Korzystanie z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a w szczególności w celach prywatnych, jest całkowicie zabronione.

Przestrzeganie powyższego zakazu kontrolować będzie wspólnik Firmy w oparciu o wpisy do ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej zgodnie z postanowieniami art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności zgodność wpisów w ewidencji przebiegu ze stanem licznika samochodu.

W uzupełnieniu z dnia 23 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
samochody osobowe, o których jest mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
ponoszone przez Spółkę wydatki, od których Spółka chce odliczać podatek VAT, związane z eksploatacją tych samochodów to: koszty bieżących napraw, wymiana opon, wycieraczek, mycie samochodów, wymiana filtrów, wymiana oleju, koszty przeglądów technicznych, parkowanie i temu podobne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tej sytuacji Firmie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z eksploatacją tych samochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, samochody osobowe przekazano handlowcom do użytku służbowego, jako narzędzie ich pracy i w tym celu zostały zakupione.

Firma spełniła przesłanki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 pozwalające na uznanie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej, a zatem przysługuje jej odliczenie VAT-u w pełnej wysokości od wydatków poniesionych na eksploatację tych samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane ? w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością ? w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego ? w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze ? w części dotyczącej tych czynności.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. ? w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. ? do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. ? przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. ? pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. ? warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
? jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.).

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że ?samochodem osobowym? jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 ? jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 ? jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej ? jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. ? stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej ? nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

samochody osobowe,
inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego, jest podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną.

Wnioskodawca wskazał, że samochody osobowe, o których jest mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponoszone przez Spółkę wydatki, od których Spółka chce odliczać podatek VAT, związane z eksploatacją tych samochodów to: koszty bieżących napraw, wymiana opon, wycieraczek, mycie samochodów, wymiana filtrów, wymiana oleju, koszty przeglądów technicznych, parkowanie i temu podobne.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych.

Kluczową rolę w rozwiązaniu ww. problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT ? fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W niniejszej sprawie Zainteresowany wskazał, że zatrudnia przedstawicieli handlowych, którzy obsługują klientów w wyznaczonych rejonach. W związku z tym mają na stałe przydzielone samochody osobowe do użytku służbowego, a zasady korzystania z nich zostały określone w Regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych. Ww. przedstawiciele handlowi pracują głównie w terenie, a do siedziby Spółki przyjeżdżają tylko kilka razy w miesiącu. Oznacza to, że pracę rozpoczynają i kończą w miejscu zamieszkania, dlatego ww. Regulamin dopuszcza parkowanie samochodu po godzinach pracy w miejscu zamieszkania pracownika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę zasady korzystania z samochodów osobowych zawarte w Regulaminie, nie wykluczają jednak użycia przez przedstawicieli samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, ponieważ możliwe jest zarówno rozpoczęcie, jak i zakończenie pracy w miejscu zamieszkania przedstawicieli. Zatem w tej sytuacji ww. samochody osobowe po godzinach pracy są parkowane w miejscu zamieszkania pracownika. Tym samym nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że samochody opisane we wniosku są wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca prowadzi dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów wynika użytek mieszany.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można stwierdzić, że samochody osobowe wykorzystywane przez przedstawicieli handlowych są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania zadań służbowych.

Zauważyć należy, że używanie samochodów przez przedstawicieli handlowych na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej, jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tych samochodów Wnioskodawca powinien określić jasne i przejrzyste zasady użytkowania pojazdów, z których będzie wynikać brak użycia pojazdów służbowych do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do celów wykonywania obowiązków służbowych.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że przedstawiciele handlowi rozpoczynają i kończą pracę w miejscu zamieszkania i w związku z tym parkują samochody osobowe po godzinach pracy w miejscu zamieszkania, mimo tego, że handlowcy są kontrolowani przez pracodawcę w zakresie sposobu używania ww. pojazdów oraz zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przebiegu samochodów ? zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy ? Wnioskodawcy od dnia 1 kwietnia 2014 r. przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki eksploatacyjne, tj.: koszty bieżących napraw, wymiana opon, wycieraczek, mycie samochodów, wymiana filtrów, wymiana oleju, koszty przeglądów technicznych, parkowanie.

W konsekwencji w tej sytuacji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT od ww. wydatków związanych z eksploatacją tych samochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.