Zwolnienie świadczonych usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł umowę agencyjną w zakresie realizacji programu ubezpieczeń przedłużonej gwarancji dla sieci sklepów RTV/AGD z Zakładem Ubezpieczeń. Wnioskodawca jest Agentem ubezpieczeniowym spełniającym wymogi określone w art. 9 ust. 1a ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.). Zadaniem Wnioskodawcy jest pozyskiwanie klientów, pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz zawieranie umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz Zakładu Ubezpieczeń.

Zgodnie z treścią umowy czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawcy obejmują wszelkie czynności faktyczne i prawne, mające na celu realizację sprzedaży ubezpieczeń przedłużonej gwarancji oferowanej przez Zakład Ubezpieczeń, do których należą w szczególności:

1. wystawianie dokumentu ubezpieczenia i rejestracja polisy w aplikacji sprzedażowej;
2. pobieranie składki od Ubezpieczających za zawartą umowę ubezpieczenia i jej rozliczenie;
3. informowanie Klientów o możliwościach i warunkach ubezpieczenia przedłużonej gwarancji oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń oraz wynikających z nich prawach i obowiązkach stron umowy ubezpieczenia, w tym o postępowaniu w razie zaistnienia wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową;
4. prowadzenie działalności promocyjnej w oparciu o materiały reklamowe otrzymane od Zakładu Ubezpieczeń;
5. przekazywanie ubezpieczającym tekstu Warunków Ubezpieczenia przedłużonej gwarancji.
   
   

Przy wykonywaniu czynności, o których mowa powyżej, Wnioskodawca zobowiązany jest w szczególności do:

1. oferowania klientom produktów ubezpieczeniowych przedłużonej gwarancji dla sprzętu RTV/AGD, zgodnie z najlepszą wiedzą, poprzedzonego etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia;
2. korzystania z aplikacji sprzedażowej w celu rejestracji sprzedanych polis ubezpieczeniowych w ramach programu ubezpieczeń przedłużonych gwarancji;
3. terminowego rozliczenia składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia przedłużonej gwarancji;
4. przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń kopii wystawionych dokumentów ubezpieczenia celem ich archiwizacji przez okres 10 lat.
   
   

Czynności Wnioskodawcy dot. pośrednictwa ubezpieczeniowego znajdują oparcie w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej oraz w art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Jednocześnie Wnioskodawca działając jako Agent ubezpieczeniowy będzie również udzielać osobom fizycznym, wykonującym czynności agencyjne w jego imieniu jako Agenta, upoważnień w zakresie otrzymanego od Zakładu Ubezpieczeniowego pełnomocnictwa. Wnioskodawca może zatem posługiwać się przy wykonywaniu umowy agencyjnej innymi osobami, lecz wyłącznie w granicach umowy agencyjnej (pośrednictwa) z Zakładem Ubezpieczeń. Osoba upoważniona przez Wnioskodawcę (Agenta) będzie zawierała umowę ubezpieczenia i pobierała składkę ubezpieczeniową. Następnie osoba upoważniona przez Wnioskodawcę będzie przekazywała Wnioskodawcy składki ubezpieczeniowe, które Wnioskodawca będzie przekazywał Zakładowi Ubezpieczeń. Po otrzymaniu składek ubezpieczeniowych Zakład Ubezpieczeń przesyłał będzie Wnioskodawcy zestawienie prowizyjne, na podstawie którego Wnioskodawca wystawiał będzie fakturę ze zwolnieniem od VAT. Następnie Wnioskodawca przesyłał będzie osobie upoważnionej do zawierania w jego imieniu umów ubezpieczenia zestawienie prowizyjne (na część prowizji uzyskanej od Zakładu Ubezpieczeń), na podstawie którego osoba zawierająca w imieniu Wnioskodawcy umowy ubezpieczenia wystawi Wnioskodawcy fakturę ze zwolnieniem od VAT. Należy jednoznacznie wskazać, że za pozyskiwanie klientów ? pośrednictwo ubezpieczeniowe ? Agent będzie otrzymywać od Zakładu Ubezpieczeń prowizję. Jej częścią może się dzielić z osobą fizyczną (również z pośrednikiem wykonującego czynności umowy agencyjnej, przy czym osoba taka zgodnie z ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym, musi spełniać określone w niej warunki do wykonywania czynności agencyjnych), przy pomocy której będzie wykonywać umowę agencyjną. Prowizja będzie jedynym wynagrodzeniem Agenta oraz osoby przy pomocy, której będzie wykonywał umowę agencyjną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym i modelu organizacyjnym (korzystanie z pomocy innych pośredników) Wnioskodawcy oraz pośrednikom Wnioskodawcy z tytułu otrzymywania prowizji za czynności pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia, będzie przysługiwało zwolnienie od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności świadczone na podstawie umowy agencyjnej zawartej z Zakładem Ubezpieczeń, stanowią usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, korzystają zatem ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnione od podatku są: usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zasady prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 950, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy, działalnością ubezpieczeniową jest wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, wykonywanie działalności ubezpieczeniowej wymaga zezwolenia organu nadzoru. Ustęp 2 przewiduje zaś, że działalność ubezpieczeniową wykonuje zakład ubezpieczeń działający jako zakład ubezpieczeń albo zakład ubezpieczeń i reasekuracji.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.), pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego oprócz zawierania umów i wykonywania umów polegać mogą także na: pozyskiwaniu klientów, przygotowaniach do zawierania umów, uczestniczeniu w administrowaniu umów oraz na organizowaniu i nadzorowaniu czynności zleconych przez agenta innym osobom.

Wnioskodawca, jako Agent, zawarł umowę agencyjną ? umowę pośrednictwa finansowego z Zakładem Ubezpieczeń. Zgodnie z zawartą umową zobowiązał się do pośredniczenia przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz zawierania umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz Zakładu Ubezpieczeń. Do zadań Wnioskodawcy lub osób, którym Wnioskodawca powierzał będzie wykonanie umowy należeć będzie:

1. wystawianie dokumentu ubezpieczenia i rejestracja polisy w aplikacji sprzedażowej;
2. pobieranie składki od Ubezpieczających za zawartą umowę ubezpieczenia i jej rozliczenie;
3. informowanie Klientów o możliwościach i warunkach ubezpieczenia przedłużonej gwarancji oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń oraz wynikających z nich prawach i obowiązkach stron umowy ubezpieczenia, w tym o postępowaniu w razie zaistnienia wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową;
4. prowadzenie działalności promocyjnej w oparciu o materiały reklamowe otrzymane od Zakładu Ubezpieczeń;
5. przekazywanie ubezpieczającym tekstu Warunków Ubezpieczenia przedłużonej gwarancji.
   
   

Przy wykonywaniu czynności, o których mowa powyżej, Wnioskodawca lub osoba, której Wnioskodawca powierzy wykonywanie umowy, zobowiązana będzie w szczególności do:

1. oferowania klientom produktów ubezpieczeniowych przedłużonej gwarancji dla sprzętu RTV/AGD, zgodnie z najlepszą wiedzą, poprzedzonego etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia;
2. korzystania z aplikacji sprzedażowej w celu rejestracji sprzedanych polis ubezpieczeniowych w ramach programu ubezpieczeń przedłużonych gwarancji;
3. terminowego rozliczenia składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia przedłużonej gwarancji;
4. przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń kopii wystawionych dokumentów ubezpieczenia celem ich archiwizacji przez okres 10 lat.
   
   

Za pozyskiwanie klientów ? pośrednictwo ubezpieczeniowe ? Wnioskodawca, jako Agent, będzie otrzymywać od Zakładu Ubezpieczeń prowizję, która będzie jednocześnie jedynym jego wynagrodzeniem. W sytuacji powierzania przez Wnioskodawcę innym osobom do wykonania zawartej przez Wnioskodawcę z Zakładem Ubezpieczeń umowy, Wnioskodawca będzie dzielił się otrzymaną prowizją z osobą której powierzył wykonanie umowy.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę lub przez osobę, której Wnioskodawca powierzy wykonanie umowy będące przedmiotem wniosku, stanowiące usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach umów pełniąc rolę ubezpieczającego będą stanowiły usługi pośrednictwa w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Wnioskodawcę, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem przedmiotowe czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązany będzie Wnioskodawca lub inny podmiot, któremu Wnioskodawca powierzy wykonywanie czynności. Należy zatem uznać, że Wnioskodawca pełniący rolę ubezpieczającego lub Wnioskodawca powierzając innej osobie do wykonania zawartą przez siebie umowę z Zakładem Ubezpieczeń wykonuje czynności, które mieszczą się w zakresie ?zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek?.

Reasumując, wskazane w zdarzeniu przyszłym usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jako podmiot ubezpieczający na rzecz Zakładu Ubezpieczeń korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 20 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Natomiast w oparciu o art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Zatem w pierwszej kolejności należy określić, jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v. Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

Należy wskazać, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

?Czynność ubezpieczeniowa?, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie ?transakcje ubezpieczeniowe? nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że ?pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową?.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący agentem ubezpieczeniowym, zawarł umowę agencyjną w zakresie realizacji programu ubezpieczeń przedłużonej gwarancji dla sieci sklepów RTV/AGD z Zakładem Ubezpieczeń. Zadaniem Wnioskodawcy jest pozyskiwanie klientów, pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz zawieranie umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz Zakładu Ubezpieczeń.

Zgodnie z treścią umowy czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawcy obejmują wszelkie czynności faktyczne i prawne, mające na celu realizację sprzedaży ubezpieczeń przedłużonej gwarancji oferowanej przez Zakład Ubezpieczeń, do których należą w szczególności:

1. wystawianie dokumentu ubezpieczenia i rejestracja polisy w aplikacji sprzedażowej;
2. pobieranie składki od Ubezpieczających za zawartą umowę ubezpieczenia i jej rozliczenie;
3. informowanie Klientów o możliwościach i warunkach ubezpieczenia przedłużonej gwarancji oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń oraz wynikających z nich prawach i obowiązkach stron umowy ubezpieczenia, w tym o postępowaniu w razie zaistnienia wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową;
4. prowadzenie działalności promocyjnej w oparciu o materiały reklamowe otrzymane od Zakładu Ubezpieczeń;
5. przekazywanie ubezpieczającym tekstu Warunków Ubezpieczenia przedłużonej gwarancji.
   
   

Przy wykonywaniu czynności, o których mowa powyżej, Wnioskodawca zobowiązany jest w szczególności do:

1. oferowania klientom produktów ubezpieczeniowych przedłużonej gwarancji dla sprzętu RTV/AGD, zgodnie z najlepszą wiedzą, poprzedzonego etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia;
2. korzystania z aplikacji sprzedażowej w celu rejestracji sprzedanych polis ubezpieczeniowych w ramach programu ubezpieczeń przedłużonych gwarancji;
3. terminowego rozliczenia składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia przedłużonej gwarancji;
4. przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń kopii wystawionych dokumentów ubezpieczenia celem ich archiwizacji przez okres 10 lat.
   
   

Jednocześnie Wnioskodawca działając jako Agent ubezpieczeniowy będzie również udzielać osobom fizycznym, wykonującym czynności agencyjne w jego imieniu jako Agenta, upoważnień w zakresie otrzymanego od Zakładu Ubezpieczeniowego pełnomocnictwa.

Wnioskodawca może zatem posługiwać się przy wykonywaniu umowy agencyjnej innymi osobami, lecz wyłącznie w granicach umowy agencyjnej (pośrednictwa) z Zakładem Ubezpieczeń. Osoba upoważniona przez Wnioskodawcę (Agenta) będzie zawierała umowę ubezpieczenia i pobierała składkę ubezpieczeniową. Następnie osoba upoważniona przez Wnioskodawcę będzie przekazywała Wnioskodawcy składki ubezpieczeniowe, które Wnioskodawca będzie przekazywał Zakładowi Ubezpieczeń. Po otrzymaniu składek ubezpieczeniowych Zakład Ubezpieczeń przesyłał będzie Wnioskodawcy zestawienie prowizyjne, na podstawie którego Wnioskodawca wystawiał będzie fakturę ze zwolnieniem od VAT. Następnie Wnioskodawca przesyłał będzie osobie upoważnionej do zawierania w jego imieniu umów ubezpieczenia zestawienie prowizyjne (na część prowizji uzyskanej od Zakładu Ubezpieczeń), na podstawie którego osoba zawierająca w imieniu Wnioskodawcy umowy ubezpieczenia wystawi Wnioskodawcy fakturę ze zwolnieniem od VAT. Należy jednoznacznie wskazać, że za pozyskiwanie klientów ? pośrednictwo ubezpieczeniowe ? Agent będzie otrzymywać od Zakładu Ubezpieczeń prowizję. Jej częścią może się dzielić z osobą fizyczną (również z pośrednikiem wykonującego czynności umowy agencyjnej, przy czym osoba taka zgodnie z ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym, musi spełniać określone w niej warunki do wykonywania czynności agencyjnych), przy pomocy której będzie wykonywać umowę agencyjną. Prowizja będzie jedynym wynagrodzeniem Agenta oraz osoby przy pomocy, której będzie wykonywał umowę agencyjną.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi to w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego, w szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto w przypadku gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami nie definiując ich (jak np. własność, zdolność prawna, zasiedzenie), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć, takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r., sygn. P 7/00, w którym stwierdzone zostało, że: ?Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych?.

Stosując się do powyższej zasady należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast na mocy art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej ? ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

A zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jako podmiot zawierający umowy ubezpieczenia jest ubezpieczającym, zaś podmiotem ubezpieczonym każdorazowo (w odniesieniu do każdej zawartej umowy) pozostaje klient przystępujący do umowy ubezpieczeń przedłużonej gwarancji. W praktyce zatem Zainteresowany zawiera umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, obejmując ochroną ubezpieczeniową swoich klientów.

Z powyższego wynika, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach umów pełniąc rolę ubezpieczającego stanowią usługi w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Zainteresowanego, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem przedmiotowe czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązany będzie Wnioskodawca nie zaś inny podmiot. Należy zatem uznać, że Zainteresowany pełniący rolę ubezpieczającego wykonuje czynności, które mieszczą się w zakresie ?zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek?.

Podsumowując, wskazane w opisie sprawy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jako podmiot ubezpieczający, na rzecz Zakładu Ubezpieczeniowego, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Zatem otrzymana przez Zainteresowanego prowizja za czynności pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia będzie korzystała ze zwolnienia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez pośredników Wnioskodawcy usług pośrednictwa w zawieraniu umów ubezpieczenia na cudzy rachunek została załatwiona postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 24 września 2014 r., nr ILPP1/443-529/14-3/AW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.