Dostawa nieruchomości gruntowej. Przeznaczenie pod działalność kopalni. Brak aktywności medialnej (...)

Dostawa nieruchomości gruntowej. Przeznaczenie pod działalność kopalni. Brak aktywności medialnej sprzedawcy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Dnia 20 sierpnia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem i płatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany posiada gospodarstwo rolne. Podatnik rozlicza się na zasadach ogólnych, miesięcznie. Główną działalnością rolniczą jest hodowla krów mlecznych, a głównym przychodem sprzedaż mleka. Podatnik posiada m. in. nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 20,5724 ha, na której to istnieje plantacja porzeczki czarnej jednoroczna - 95% oraz brzoskwiń - 5%. W planie zagospodarowania przestrzennego, który został zmieniony w roku 2011, status nieruchomości istnieje jako ?pod działalność odkrywkową kopalni?. Grunty te decyzją Starostwa zostały wyłączone spod działalności rolniczej. Kopalnia (...) S.A. prowadzi negocjacje z podatnikiem na temat nabycia ww. gruntów. Z uwagi na zaawansowanie rozmów Wnioskodawca jest pewny, że Kopalnia nabędzie tą nieruchomość na podstawie umowy kupna-sprzedaży.

Zainteresowany wniósł o udzielenie interpretacji indywidualnej z uwagi na kończące się rozmowy z nabywcą (Kopalnią) i konieczność ustalenia wartości sprzedawanej nieruchomości.

Dnia 20 sierpnia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

  1. Przedmiotem zbycia będzie jedna nieruchomość posiadająca jedną księgę wieczystą, która to składa się z trzech działek oznaczonych numerami geodezyjnymi nr 35/2 o powierzchni - 0,85 ha; nr 35/3 o powierzchni - 12.65 ha; nr 35/50 powierzchni- 6,86 ha. Jest to nieruchomość rolna w tzw. jednym kawałku.
  2. Wnioskodawca nie występował z ofertą sprzedaży w środkach masowego przekazu. Po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego (dot. przekształcenia niniejszej nieruchomości na grunty pod działalność odkrywkową Kopalni) oczywistym stało się, iż kopalnia zamierza wydobywać na ww. terenie węgiel brunatny. Zainteresowany wskazuje, że rozmowy dotyczące nabycia nieruchomości zainicjowała Kopalnia. Wnioskodawca za środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zamierza nabyć inne grunty rolne w celu zachowania potencjału produkcyjnego gospodarstwa.
  3. Wnioskodawca nie dokonywał ani nie zamierza dokonywać żadnych czynności ułatwiających sprzedaż. Ww. nieruchomość nie ma dostępu do sieci gazowej, przyłącza energii oraz dostępu do sieci wodnej i Wnioskodawca takiego z pewnością nie będzie realizował, z uwagi na fakt, iż dla niego była to zawsze nieruchomość rolna, dopiero wraz ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego zmieniło się jej przeznaczenie. Z uwagi na swoje przeznaczenie jedynym nabywcą może być podmiot prowadzący działalność w zakresie wydobycia złóż kopalin - tj. (...) S.A.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą ww. gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod działalność odkrywkową kopalni wraz z istniejącą na nich uprawą (porzeczka czarna, brzoskwinia ? 1 roczna plantacja) rolnik ? podatnik podatku od towarów i usług jest zobowiązany wystawić fakturę VAT, jeśli tak, to jaką wysokość VAT-u ma naliczyć, czy też taka transakcja nieruchomości niezabudowanej ? niestanowiącej terenów budowlanych oraz pod zabudowę korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż ww. nieruchomości niezabudowanej na której znajduje się plantacja porzeczki czarnej oraz brzoskwini, mającej charakter nieruchomości przeznaczonej pod działalność odkrywkową kopalni według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiącej inny teren aniżeli teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. I tak, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, ?Mienie?, ?Komentarz do art. 44-55 3 Kodeksu cywilnego?, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, ?Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz?, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Wskazać należy, iż grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi jego majątku osobistego, lecz majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej). Wobec powyższego, w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Z kolei grunty, jako wykorzystywane w działalności rolniczej (działalności uznanej za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać za związane z tą działalnością.

Należy zaznaczyć, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

  • przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą [...] a także świadczenie usług rolniczych;
  • przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
  • przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
  • przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Jak wynika z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podstawowa stawka podatku ? w myśl art. 41 ust. 1 ustawy ? wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę ? są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu ? określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

  1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
  2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ? jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy ? jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, tj. ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego ? ?teren budowlany? oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C ? 468/93 Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondernemingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy ? przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), ustawa określa zasady i warunki podejmowania, wykonywania oraz zakończenia działalności w zakresie:

  1. prac geologicznych;
  2. wydobywania kopalin ze złóż;
  3. podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji;
  4. podziemnego składowania odpadów.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, obszarem górniczym - jest przestrzeń, w granicach której przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz prowadzenia robót górniczych niezbędnych do wykonywania koncesji.

Jak wynika z powyższych zapisów, ustawa Prawo geologiczne i górnicze określa zasady podejmowania oraz wykonywania wydobywania kopalin złóż. W konsekwencji podmiot wykonujący działalność górniczą mającą na celu wydobywanie złóż kopalin np. węgla, zobligowany jest kierować się w swojej działalnością zapisami tejże ustawy. Zwrócić także należy uwagę na fakt, iż ustawa ta odnosi się do ściśle określonego katalogu czynności, który nie obejmuje kwestii zabudowy terenu, na którym prowadzona jest działalność wydobywania kopalin.

Ponadto, jak wynika z powołanego przepisu art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy, na obszarze górniczym możliwe jest jedynie wydobywanie kopalin, podziemne bezzbiornikowe magazynowanie substancji, podziemne składowanie odpadów oraz prowadzenie robót górniczych niezbędnych do wykonywania koncesji.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy, złożem kopaliny - jest naturalne nagromadzenie minerałów, skał oraz innych substancji, których wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 opisanej wyżej ustawy, podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w odrębnych przepisach.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem - płatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada gospodarstwo rolne. Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych, miesięcznie. Główną działalnością rolniczą jest hodowla krów mlecznych, a głównym przychodem sprzedaż mleka. Zainteresowany posiada m. in. nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 20,5724 ha, na której to istnieje plantacja porzeczki czarnej jednoroczna - 95% oraz brzoskwiń - 5%. W planie zagospodarowania przestrzennego, który został zmieniony w roku 2011, status nieruchomości istnieje jako ?pod działalność odkrywkową kopalni?. Grunty te decyzją Starostwa zostały wyłączone spod działalności rolniczej. Kopalnia (...). S.A. prowadzi negocjacje z podatnikiem na temat nabycia ww. gruntów. Przedmiotem zbycia będzie jedna nieruchomość posiadająca jedną księgę wieczystą, która to składa się z trzech działek oznaczonych numerami geodezyjnymi nr 35/2 o powierzchni - 0,85 ha; nr 35/3 o powierzchni ? 12,65 ha oraz nr 35/50 powierzchni - 6,86 ha. Jest to nieruchomość rolna w tzw. jednym kawałku. Wnioskodawca nie występował z ofertą sprzedaży w środkach masowego przekazu. Po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego (dot. przekształcenia niniejszej nieruchomości na grunty pod działalność odkrywkową kopalni) oczywistym stało się, iż kopalnia zamierza wydobywać na ww. terenie węgiel brunatny. Wnioskodawca wskazuje, że rozmowy dotyczące nabycia nieruchomości zainicjowała kopalnia. Wnioskodawca nie dokonywał ani nie zamierza dokonywać żadnych czynności ułatwiających sprzedaż ww. nieruchomość nie ma dostępu do sieci gazowej, przyłącza energii oraz dostępu do sieci wodnej i Wnioskodawca takiego z pewnością nie będzie realizował. Z uwagi na swoje przeznaczenie jedynym nabywcą może być podmiot prowadzący działalność w zakresie wydobycia złóż kopalin - tj. (...) S.A.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż sprzedaż opisanej działki gruntu na rzecz Kopalni będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością rolniczą, zbywając działkę gruntu wykorzystywaną w takiej działalności (uprawa porzeczki oraz brzoskwiń) nie zbywa majątku osobistego, lecz składnik majątku wykorzystywany w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji transakcja ta będzie odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy oraz czynnością określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Niemniej, sprzedaż przedmiotowej działki gruntu będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku nie wynika przeznaczenie przedmiotowego gruntu pod zabudowę.

Reasumując, w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod działalność odkrywkową kopalni Wnioskodawca (jako rolnik ? podatnik podatku od towarów i usług), zobowiązany będzie wystawić fakturę VAT dokumentującą dokonanie sprzedaży korzystającej ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz uzupełnienia do wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika