Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stosownie (...)

8.11.2013

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 2 nieodpłatne przekazanie mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, powodującym konieczność wystawienia faktury wewnętrznej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2013 r. (data wpływu 2 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) oraz z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 24 października 2013 r. oraz z dnia 31 października 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dokument z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, w skład której wchodzą Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych, którym podporządkowane są nadleśnictwa oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Lasy Państwowe działają w oparciu o ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.). Na podstawie art. 59 ustawy o Lasach zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe (Dz.U. Nr 134, poz. 692). Z treści § 10 ww. rozporządzenia wynika, że zasoby tj. powierzone w zarząd mienie Skarbu Państwa w poszczególnych jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych może ulegać zmianom o wartość przekazywanego między jednostkami organizacyjnymi mienia. Szczegółowy sposób postępowania przy przekazaniu pomiędzy jednostkami LP przedmiotów mienia reguluje zarządzenie nr 85 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 26 października 1999 r. Przedmiotem przekazania w tym przypadku będą nieruchomości (budynki i budowle) posadowione na gruntach będących w zarządzie Nadleśnictwa B, na rzecz którego ma nastąpić przekazanie przedmiotowych nieruchomości. Przekazanie to nastąpi w celu umożliwienia sprzedaży nieruchomości przez zarządzającego gruntem (Nadleśnictwo B), na terenie którego posadowione są budynki i budowle stanowiące własność Nadleśnictwa A.

Zgodnie z treścią z § 6 ust. 2 cyt. już zarządzenia nr 85 przekazanie pomiędzy Nadleśnictwami nastąpi nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania ? przejęcia stanowiącego w jednostkach przekazującej i przejmującej podstawę do dokonania zmian w ewidencji ilościowo-wartościowej oraz w księgach rachunkowych. Zapisy w księgach rachunkowych jednostek dokonane będą według tych samych wartości, tj. wartości początkowej i dotychczasowego umorzenia. Przekazaniu nie będą towarzyszyły żadne rozliczenia pieniężne.

Pismem z dnia 24 października 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że:

Nadleśnictwo A jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (NIP ?.).
Nadleśnictwo B jest odrębnym zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
Przedmiotem nieodpłatnego przekazania będzie zespół budynków i budowli: budynek hotelowy, budynek mieszkalny oraz budowle służące tym obiektom. Przedmiotowe budynki i budowle w Nadleśnictwie A były przedmiotem dzierżawy.
Przedmiotowe budynki i budowle zostały Zainteresowanemu przekazane nieodpłatnie z innej jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych w roku 1997.
Pomiędzy Wnioskodawcą a Nadleśnictwem B nie istnieje żadna umowa dotycząca przedmiotowych nieruchomości.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 31 października 2013 r. Zainteresowany wskazał, że od otrzymanych nieodpłatnie budynków i budowli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 2 nieodpłatne przekazanie mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, powodującym konieczność wystawienia faktury wewnętrznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności przekazania pomiędzy nadleśnictwami przedmiotów mienia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie istnieje konieczność dokumentowania tych czynności fakturą wewnętrzną. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 przez dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie darowizny. W świetle prawa cywilnego nieodpłatne przekazanie to bardziej ogólne i szersze pojęcie darowizny, która zgodnie z zapisami kodeksu cywilnego, co do zasady, powinna być sporządzona w formie umowy pisemnej - umowa to natomiast czynność prawna dokonywana, przez co najmniej dwa odrębne podmioty prawa. Nadleśnictwa wchodzące w skład większej jednostki, jaką jest Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe nie stanowią odrębnych podmiotów prawa, a kierownicy Nadleśnictw w tym przypadku Nadleśniczowie reprezentują ten sam podmiot ? Skarb Państwa. Według oceny Wnioskodawcy transakcje nieodpłatnego przekazania pomiędzy jednostkami organizacyjnymi LP nie mogą być traktowane, jako umowy, lecz przesunięcia majątku w obrębie jednego podmiotu, niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak wynika z przepisów art. 7 ust. 1 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a w tym przedmiotowym przypadku do takiego przeniesienia nie dochodzi, bowiem jednostki organizacyjne Skarbu Państwa ? Lasów Państwowych nie mają uprawnień do dowolnego rozporządzania i dysponowania otrzymanym mieniem. Reasumując w ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie mienia Skarbu Państwa między jednostkami organizacyjnymi LP nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ:

według art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług ? w przedmiotowej sprawie przekazanie jest nieodpłatne,
art. 7 ust.1 ustawy definiuje dostawę towarów, jako przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ? w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
art. 15 ust. 3c ustawy określa, że sprzedażą jest również odpłatne przekazanie towarów oraz świadczenie usług pomiędzy jednostkami organizacyjnymi (...), a tym samym nie jest sprzedażą nieodpłatne przekazywanie towarów i świadczenie usług pomiędzy tymi jednostkami,
przekazanie mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych odbywa się bezpłatnie poprzez przeniesienie kapitału własnego w ramach Lasów Państwowych, bez zmiany właściciela, którym jest Skarb Państwa.

Na podstawie powyższych argumentów, zdaniem Wnioskodawcy, czynność nieodpłatnego przekazania mienia pomiędzy jednostkami organizacyjnymi LP nie spełnia również warunków darowizny. Przyjęcie powyższej tezy spełnia natomiast jeden z podstawowych warunków zachowania fundamentalnej zasady systemu podatku VAT, jaką jest zasada neutralności. Wnioskodawca wskazał również, że w analogicznych sprawach Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych (jednostka nadrzędna w skład, której wchodzi Nadleśnictwo A) zwracała się w do Naczelnika Urzędu Skarbowego uzyskując potwierdzenie swojego stanowiska w:

piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 13 sierpnia 2004 r.,
postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 5 grudnia 2005 r.

Potwierdzeniem stanowiska Zainteresowanego jest również pismo Sekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 18 stycznia 1994 r. skierowane do Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja ?świadczenia usług? ma charakter dopełniający definicję ?dostawy towarów? i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik ?świadczyć? jako ?wykonywać coś na czyjąś rzecz?, ?świadczenie? zaś, to ? według niego ? obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do zapisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych?.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Generalnie zatem z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Doprecyzowany z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również nieodpłatne przekazanie towarów z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione (wytworzone) części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa ? użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia ? w całości lub w części ? podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług ? świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis ust. 2 powołanego artykułu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli posadowionych na cudzym gruncie) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać jako nieruchomość. Niemniej jednak ma on pełne prawo do nakładów, które może przenieść na rzecz innego podmiotu.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że przy przeniesieniu prawa do nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem czynność ta nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w cyt. art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że przeniesienie prawa do nakładów znajdujących się w obcym środku trwałym nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak właściciel prawa do nakładów może je przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Według ust. 7 tego artykułu, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, że lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. Lasy Państwowe ? w skład których wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, w skład której wchodzą Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych, którym podporządkowane są nadleśnictwa oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej ? jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Lasy Państwowe działają w oparciu o ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.). Na podstawie art. 59 ustawy o Lasach zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe (Dz.U. Nr 134, poz. 692). Z treści § 10 ww. rozporządzenia wynika, że zasoby, tj. powierzone w zarząd mienie Skarbu Państwa w poszczególnych jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych może ulegać zmianom o wartość przekazywanego między jednostkami organizacyjnymi mienia. Szczegółowy sposób postępowania przy przekazaniu pomiędzy jednostkami LP przedmiotów mienia reguluje zarządzenie nr 85 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 26 października 1999 r. Przedmiotem przekazania w tym przypadku będą nieruchomości (budynki i budowle) posadowione na gruntach będących w zarządzie Nadleśnictwa B, na rzecz którego ma nastąpić przekazanie przedmiotowych nieruchomości. Przekazanie to nastąpi w celu umożliwienia sprzedaży nieruchomości przez zarządzającego gruntem (Nadleśnictwo B), na terenie którego posadowione są budynki i budowle stanowiące własność Nadleśnictwa A. Przedmiotem nieodpłatnego przekazania będzie zespół budynków i budowli: budynek hotelowy, budynek mieszkalny oraz budowle służące tym obiektom. Przedmiotowe budynki i budowle były przedmiotem dzierżawy i zostały Nadleśnictwu A przekazane nieodpłatnie z innej jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych w roku 1997. Od otrzymanych nieodpłatnie budynków i budowli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z treścią z § 6 ust. 2 ww. zarządzenia nr 85 przekazanie pomiędzy Nadleśnictwami nastąpi nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania ? przejęcia stanowiącego w jednostkach przekazującej i przejmującej podstawę do dokonania zmian w ewidencji ilościowo-wartościowej oraz w księgach rachunkowych. Zapisy w księgach rachunkowych jednostek dokonane będą według tych samych wartości, tj. wartości początkowej i dotychczasowego umorzenia. Przekazaniu nie będą towarzyszyły żadne rozliczenia pieniężne. Nadleśnictwo A i Nadleśnictwo B są odrębnymi zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pomiędzy Nadleśnictwem A a Nadleśnictwem B nie istnieje żadna umowa dotycząca przedmiotowych nieruchomości.

Mając na uwadze opis sprawy, należy stwierdzić, że czynność przeniesienia przez Wnioskodawcę prawa do nakładów nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy. Nieodpłatne przekazanie budynków i budowli nie będzie stanowiło również świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, ponieważ z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przekazanie to nie będzie stanowić świadczenia do celów innych niż działalność gospodarcza Zainteresowanego. Wobec powyższego czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tych też względów Wnioskodawca nie powinien dokumentować tej czynności fakturą wewnętrzną.

Należy również podkreślić, że w przedmiotowej sprawie wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, dostawa dokonywana jest pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, tj. pomiędzy dwiema jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, będącymi odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Zatem bezpodstawne jest stanowisko Zainteresowanego, że przedmiotowe przesunięcia majątkowe dokonywane są w obrębie jednego podmiotu.

Ponadto należy zauważyć, że cytowany przez Wnioskodawcę art. 15 ust. 3c ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż dotyczy on jednostek organizacyjnych osoby prawnej, będącej organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 149, poz. 887), prowadzących działalność gospodarczą.

Równocześnie w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.