Czy czynność wniesienia aportu w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych, a przeznaczonych (...)

Czy czynność wniesienia aportu w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych, a przeznaczonych pod zabudowę na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stanowiących działki nr; 957/7 o powierzchni 212 m2 i 957/9 o powierzchni 6.460 m2, do Spółki należało opodatkować podatkiem od towarów i usług i zastosować stawkę podatku w wysokości 23%?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta i Gminy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto i Gmina, będące czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej także jako: ?VAT?), jest udziałowcem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: ?Spółka?).

W dniu 7 marca 2013 r. podjęta została uchwała Rady Miejskiej w sprawie wniesienia wkładu rzeczowego przez Miasto i Gminę w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych stanowiących działki nr: 957/7 o powierzchni 212 m2 i 957/9 o powierzchni 6.460 m2 o wartości 357.820,00 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem tysięcy osiemset dwadzieścia złotych 00/100) oraz objęcie przez Miasto i Gminę w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki 357 udziałów o wartości 1.000 zł każdy.

Wykazane w powyższej uchwale nieruchomości (działki nr 957/7 i 951/9) to grunt niezabudowany o pow. łącznej 6.672 m2. Wniesienie wkładu rzeczowego w formie ww. nieruchomości do Spółki nastąpiło w związku z budową hali sportowej przy Zespole Szkół Publicznych na podwyższenie kapitału zakładowego i jest niezbędne do realizacji statutowych zadań własnych gminy powierzonych do wykonania Spółce.

Ponieważ inwestycję będzie realizowała Spółka, która docelowo będzie użytkownikiem obiektu, celowym jest przekazanie przedmiotowych gruntów Spółce.

W związku z uchwałą w sprawie wniesienia wkładu rzeczowego do Spółki Burmistrz Miasta i Gminy wydał zarządzenie z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie wniesienia przez Miasto i Gminę aportu rzeczowego do majątku Spółki. Łączna wartość aportu w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych stanowiących działki nr: 957/7 oraz 957/9 wynosi 357.820,00 zł.

Wnioskodawca nadmienia, że aport dotyczy gruntu przeznaczonego pod zabudowę, dla którego zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu: z dnia 30 listopada 2011 r. oraz z dnia 29 sierpnia 2012 r., o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) - dot. inwestycji celu publicznego dla realizacji inwestycji polegającej na budowie sali gimnastycznej przy ZSP.

Czynność wniesienia wkładu niepieniężnego przez gminę do spółki prawa handlowego w postaci przedmiotowych nieruchomości prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel, a zatem stanowi odpłatną dostawę towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem wniesienie aportu przez Miasto i Gminę zostało udokumentowane na potrzeby VAT za pomocą faktury i zastosowano stawkę opodatkowania 23% (wnosząc aport do spółki wspólnik/akcjonariusz nie przekazuje spółce składników swojego majątku nieodpłatnie, ale w zamian za udział w przyszłym zysku spółki, czyli za udziały lub akcje).

Spółka, która otrzymała aport, a która będzie wykonywała czynności z prawem do odliczenia VAT, uprawniona jest do rozliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wykazanego w fakturze dokumentującej wniesienie do niej aportu.

W zakresie ustalenia podstawy opodatkowania aportu uznano, że w tym przypadku zastosowanie ma art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Przepis ten wskazuje, że podstawą opodatkowania jest obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, gdzie kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Wyznaczając podstawę opodatkowania, odwołano się również do regulacji art. 29 ust. 9 ustawy o VAT: zatem za podstawę opodatkowania przyjęto wartość rynkową wnoszonego towaru pomniejszoną o VAT.

Wartość rynkowa prawa własności nieruchomości gruntowych niezabudowanych, położonych , stanowiących działki ewidencyjne 957/7 i 957/9, arkusz mapy 37, obręb 0001, określona przez rzeczoznawcę majątkowego wyniosła 357.820 zł, przy czym operat szacunkowy zawiera klauzulę ?określona wartość nie obejmuje podatku od towarów i usług ani obciążeń, w szczególności ustanowionych hipotek?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność wniesienia aportu w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych, a przeznaczonych pod zabudowę na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stanowiących działki nr: 957/7 o powierzchni 212 m2 i 957/9 o powierzchni 6.460 m2, do Spółki należało opodatkować podatkiem od towarów i usług i zastosować stawkę podatku w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden przepis ustawy VAT, czy też przepis rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie przewiduje możliwości zastosowania, do opisanej powyżej czynności aportu, stawki obniżonej podatku VAT. Ponadto dla czynności wniesienia aportem nieruchomości gruntowych niezabudowanych, ale przeznaczonych pod zabudowę przepisy ustawy VAT, ani też przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla takiej czynności.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że podatnik, który wnosi aport do spółki musi opodatkować go stosując stawkę właściwą dla przedmiotu takiego wkładu, wniesienie wkładu w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych stanowiących działki nr: 957/7 o powierzchni 212 m2 i 957/9 o powierzchni 6.460 m2 opodatkowano podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, tj. stawką 23% określoną w przepisie art. 146a pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego ? w zależności od tego co jest jego przedmiotem ? spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Wskazać należy, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? według ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

  1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo ? przedmiotowy,
  2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
    • czynności ? co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT ? muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
    • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

Należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1-4 cytowanej ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Miasto i Gmina, będące czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest udziałowcem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W dniu 7 marca 2013 r. podjęta została uchwała Rady Miejskiej w sprawie wniesienia wkładu rzeczowego przez Miasto i Gminę w postaci nieruchomości gruntowych niezabudowanych stanowiących działki nr: 957/7 o powierzchni 212 m2 i 957/9 o powierzchni 6.460 m2 o wartości 357.820,00 zł oraz objęcie przez Miasto i Gminę w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki udziałów. Wniesienie wkładu rzeczowego w formie ww. nieruchomości do Spółki nastąpiło w związku z budową hali sportowej przy Zespole Szkół Publicznych na podwyższenie kapitału zakładowego i jest niezbędne do realizacji statutowych zadań własnych Gminy powierzonych do wykonania Spółce. W związku z uchwałą w sprawie wniesienia wkładu rzeczowego do Spółki, Burmistrz Miasta i Gminy wydał zarządzenie z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie wniesienia przez Miasto i Gminę aportu rzeczowego do majątku Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Aport dotyczy gruntu przeznaczonego pod zabudowę, dla którego zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu: z dnia 30 listopada 2011 r. oraz z dnia 29 sierpnia 2012 r., o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) - dot. inwestycji celu publicznego dla realizacji inwestycji polegającej na budowie sali gimnastycznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania aportu nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę.

Uwzględniając powyższe przepisy w kontekście opisu sprawy stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem gruntów niezabudowanych jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności ich zbycia Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 34 lit. a, tiret czwarte ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35) ? zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Nadmienia się, że powyższy przepis do dnia 31 marca 2013 r. posiadał następującą treść: ?zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę.?

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę ? są zwolnione od podatku VAT.

Ww. ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. wprowadza ponadto przepisem art. 1 pkt 1 lit. b tiret trzecie w zakresie art. 2 ustawy zmienianej definicję terenów budowlanych. I tak przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych.

Wskazać jednocześnie należy, że powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 647 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu ? określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

  1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
  2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ? jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy ? jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen ? ?teren budowlany? oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę?.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowania i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że aport dotyczy nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, dla których zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu: z dnia 30 listopada 2011 r. oraz z dnia 29 sierpnia 2012 r., o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Zatem działki te w istocie stanowią tereny budowlane.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że aport nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowany jest stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Informuje się ponadto, że w niniejszej sprawie załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wniesienia aportem nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę został załatwiony w dniu 8 listopada 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-729/13-3/AI.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika