Czy Gmina prawidłowo nalicza podatek VAT:- od pierwszej opłaty w roku oddania w użytkowanie wieczyste (...)

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina oddając w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowe, zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, pobiera:

- pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, która podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste, oraz
- opłaty roczne, wnoszone przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Po dniu 01 maja 2004r. wszelkie opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego przeniesienie podlegają opodatkowaniu. Gmina dolicza i odprowadza podatek VAT w stawce 22% w sposób następujący:

- od pierwszej opłaty w roku oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej,
- od opłaty rocznej, w każdym roku z osobna przez kolejne 99 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Gmina prawidłowo nalicza podatek VAT w opisanym wyżej stanie faktycznym, czy też Gmina powinna naliczać 22% podatek VAT jednorazowo od całej ceny przenoszonego prawa użytkowania wieczystego, tj. uwzględniając pierwszą opłatę oraz opłaty roczne należne za cały okres, na który zostaje ustanowione prawo użytkowania wieczystego...

Zdaniem Wnioskodawcy dotychczasowy sposób naliczania podatku VAT jest prawidłowy i zgodny z interpretacją Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2004r. (sygn. PP1-811-1181/2004/EF/2699), wg której opłata za wieczyste użytkowanie jest usługą realizowaną w sposób ciągły. Gmina wskazała, iż w dniu 27 marca 2007r. Minister Finansów uwzględniając fakt wydania przez NSA uchwały z dnia 8 stycznia 2007r. sygn. akt I FPS 1/06 wydał interpretację (sygn. PT10-812-167/2007/MR/429), w której odniósł się do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionej przed dniem 01 maja 2004r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, co następuje.

Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) w art. 5 zdefiniowała czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Są nimi m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt. 6 ww. ustawy za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca definiując dostawę towarów, jako czynność podlegającą opodatkowaniu, posłużył się pojęciem: ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel?, co oznacza, że nie utożsamia on dostawy towarów z przeniesieniem prawa własności.

W oparciu o uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007r. sygn. I FPS 1/06 także oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jak dostawę towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług ?obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.?

W związku z tym, iż ustanowienie prawa użytkowania wieczystego jest w świetle ww. ustawy dostawą towarów, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z cytowanym powyżej art. 19 ust. 1 i ust. 4.

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania gruntu lub wystawienia faktury w odniesieniu do całego wynagrodzenia, które ma otrzymać podatnik - czyli zarówno pierwszej opłaty, jak i opłat rocznych, które otrzymane będą dopiero w przyszłości.

Podatek VAT jest wymagalny w całości już w momencie oddania nieruchomości gruntowej do użytkowania, gdyż przepisy ww. ustawy nie wiążą momentu powstania obowiązku podatkowego z dokonaniem zapłaty (za wyjątkiem przypadków określonych w art. 19 ust. 13 pkt 2 ? 9 oraz art. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, który dotyczy rozliczeń wg ?metody kasowej? przez małych podatników).

Reasumując, stanowisko Gminy w zakresie podstawy opodatkowania nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.