Czy Zakład może naliczyć opłaty za media w kwotach rachunków, jakie otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych (...)

Czy Zakład może naliczyć opłaty za media w kwotach rachunków, jakie otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych ze zwolnioną stawką VAT dla najemców gminnych lokali mieszkalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2009 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 24 czerwca 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 1 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu: 30 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu: 16 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2009 r. o informacje dotyczące przedstawionego zdarzenia i opłatę oraz pismem z dnia 16 września 2009 r. o informacje doprecyzowujące opisany stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Zakład (dalej: Zakład) administruje lokalami komunalnymi (pełni funkcję wynajmującego), których właścicielami jest gmina. Część lokali komunalnych znajduje się w budynkach wspólnot mieszkaniowych. Wspólnoty mieszkaniowe, na podstawie zawartych umów, dokonują zakupu mediów (woda, ścieki, nieczystości stałe) dla całej nieruchomości, tj. dotyczących części wspólnej oraz wyodrębnionych lokali. Część świadczeń dotycząca nieruchomości wspólnej jest rozliczana przez zarządcę wspólnoty jako koszt eksploatacji nieruchomości, natomiast świadczenia dotyczące wyodrębnionych lokali są odsprzedawane ich właścicielom ? w tym gminie.

Zakład, jako reprezentant gminy otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych rachunki. Wspólnota nie jest podatnikiem VAT i nalicza rachunki razem z kwotą podatku.

W obecnej chwili Wnioskodawca nalicza faktury stosując jednakową cenę za media dla mieszkańców w budynkach gminnych i mieszkańców w budynkach wspólnotowych, według taryf zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków zatwierdzone uchwałą Rady Miejskiej. I tak, na przykład Zakład wystawia fakturę między innymi za wodę w cenie 3,11 zł + VAT, a otrzymuje rachunek od wspólnoty na kwotę 3,33 zł, gdyż wspólnota zwolniona podmiotowo wystawia rachunki z podatkiem VAT wliczonym w cenę.

W piśmie z dnia 16 września 2009 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w umowie najmu komunalnego lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku wspólnoty mieszkaniowej określona zostaje indywidualnie wysokość czynszu za lokal oraz opłat za zużycie zimnej wody, za zrzut nieczystości płynnych, nieczystości stałych lub ewentualnie centralne ogrzewanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zakład może naliczyć opłaty za media w kwotach rachunków, jakie otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych ze zwolnioną stawką VAT dla najemców gminnych lokali mieszkalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, że w tej sprawie nie można mówić o odsprzedaży mediów, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, stanowiącym ?Wykaz usług zwolnionych od podatku? pod poz. 4 wymieniono wybrane usługi sklasyfikowane pod symbolem ex PKWiU 70.20.11 ? Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony ? zarówno wynajmującego, jak i najemcę ? określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 353 ustawy Kodeks cywilny, strony zawierające umowę np. najmu, mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem w zakresie sposobu obliczania i odprowadzania podatku VAT przez wynajmującego z tytułu świadczonej usługi najmu decydujące znaczenie ma treść umowy najmu.

Należy jednakże podkreślić, iż sposób rozliczenia dodatkowych opłat i dodatkowych kosztów pomiędzy wynajmującym a najemcą może być różny w zależności od tego, czy w kwocie ustalonego za najem czynszu zawarte są dodatkowe opłaty lub koszty, czy też z umowy najmu wynika odrębny obowiązek najemcy do ponoszenia kosztów z tytułu wymienionych usług. Jeśli zatem zgodnie z zawartą umową najmu, najemca jest obciążony kosztami tych usług odrębnie, niezależnie od samego czynszu za najem, wówczas wynajmujący powinien wystawiać odrębne faktury na te usługi.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzono przepis art. 30 ust. 3, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający daną usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca administruje lokalami komunalnymi (pełni funkcję wynajmującego), których właścicielami jest gmina. Część ww. lokali znajduje się w budynkach wspólnot mieszkaniowych. Wspólnoty mieszkaniowe, na podstawie zawartych umów, dokonują zakupu mediów (woda, ścieki, nieczystości stałe) dla całej nieruchomości, tj. dotyczących części wspólnej oraz wyodrębnionych lokali. Część świadczeń dotycząca nieruchomości wspólnej jest rozliczana przez zarządcę wspólnoty jako koszt eksploatacji nieruchomości, natomiast świadczenia dotyczące wyodrębnionych lokali są odsprzedawane ich właścicielom ? w tym gminie.

Zakład, jako reprezentant gminy otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych rachunki. Wspólnota nie jest podatnikiem VAT i nalicza rachunki razem z kwotą podatku.

W umowach najmu, które Zakład zawiera z najemcami komunalnych lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku wspólnoty mieszkaniowej postanowiono, że czynsz z tytułu najmu lokalu i opłaty za zużycie zimnej wody, za zrzut nieczystości płynnych, nieczystości stałych lub ewentualnie centralne ogrzewanie, będą naliczane indywidualnie.

Wnioskodawca nalicza faktury stosując jednakową cenę za media dla mieszkańców w budynkach gminnych i mieszkańców w budynkach wspólnotowych, według taryf zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków zatwierdzone uchwałą Rady Miejskiej. I tak, na przykład Zakład wystawia fakturę między innymi za wodę w cenie 3,11 zł + VAT, a otrzymuje rachunek od wspólnoty na kwotę 3,33 zł, gdyż wspólnota zwolniona podmiotowo wystawia rachunki z podatkiem VAT wliczonym w cenę.

Dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje wyłącznie usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem zapytania należy stwierdzić, że jedynie czynsz należny Wnioskodawcy od najemców lokali mieszkalnych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Natomiast opłaty za media, z uwagi na fakt, iż nie są składnikiem kompleksowej usługi najmu lokali mieszkalnych, podlegają opodatkowaniu wg stawek właściwych dla poszczególnych usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze - art. 29 ust. 2 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca powinien potraktować kwoty z rachunków wystawionych przez wspólnoty mieszkaniowe jako obrót brutto i opodatkować je odpowiednią stawką podatku.

W analizowanej sprawie należy jednak podkreślić, że zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają czy do kwoty określonej w umowie należy dodać podatek VAT, czy też podatek VAT zawiera się w wartości z faktury. Analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do określenia ceny świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika