Czy komornik sądowy jest płatnikiem podatku VAT w przypadku zajęcia komorniczego wartości wierzytelności (...)

Czy komornik sądowy jest płatnikiem podatku VAT w przypadku zajęcia komorniczego wartości wierzytelności w kwocie brutto?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu: 10 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 25 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za płatnika podatku VAT komornika sądowego, w przypadku zajęcia komorniczego wartości wierzytelności w kwocie brutto ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za płatnika podatku VAT komornika sądowego, w przypadku zajęcia komorniczego wartości wierzytelności w kwocie brutto. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu: 25 sierpnia 2009 r.) o doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy, zajął wierzytelności brutto należne wierzycielowi ? (..) (dalej ?), na podstawie wystawionych faktur VAT. Pobierana przez Komornika należność (?) wynikająca z faktur VAT w kwocie brutto, tj. razem z podatkiem VAT, jest przekazywana innemu wierzycielowi, którego (?) jest dłużnikiem.

Wnioskodawca dokumentując całą sprzedaż fakturami VAT jest zobowiązany rozliczyć podatek VAT. Nie może jednak tego podatku zapłacić, bo należność z tytułu sprzedaży fakturowanej jest w całości, czyli w kwocie brutto zajęta przez Komornika.

Wnioskodawca uważa, że ta część zajętej wierzytelności, która obejmuje podatek VAT nie przysługuje zobowiązanemu, lecz Skarbowi Państwa i powinna być zwrócona do rozliczenia wystawcy faktur VAT lub zajęta do wysokości netto.

W pozostałym przypadku, przy zajęciu wierzytelności fakturowanej brutto, czyli z podatkiem VAT, płatnikiem podatku VAT powinien być komornik.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Kto jest płatnikiem podatku VAT w przypadku zajęcia komorniczego wartości wierzytelności brutto, dokumentowanej fakturami VAT przez (?) wraz z częścią podatku VAT należnej Skarbowi Państwa...
  2. W jakiej formie zobowiązać Komornika do rozliczenia z pobranego podatku VAT należnego Skarbowi Państwa...


Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. W przypadku zajęcia wierzytelności fakturowanej w całości wraz z podatkiem VAT zapłatę otrzymuje Komornik wraz z obowiązkiem podatkowym, wynikającym z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT.
  2. Komornik powinien zwrócić podatek VAT podmiotowi fakturującemu sprzedaż, czyli (?) i odstąpić w przyszłości od egzekucji brutto wraz z podatkiem, zajmując wyłącznie wierzytelności fakturowane netto bez podatku VAT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w myśl ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, w myśl art. 99 ust. 1 ww. ustawy, są zobowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Przepis art. 103 ustawy o VAT wskazuje ponadto, iż podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Powyższy przepis nakłada obowiązek składania deklaracji dla podatku VAT wyłącznie na podatnika tego podatku.

Komornik sądowy nie jest podatnikiem VAT w zakresie, w jakim stosuje środki przymusu zastrzeżone dla władzy publicznej. Natomiast czynności wykonywane przez komorników sądowych w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Komornik Sądowy zajmuje wierzytelności brutto należne wierzycielowi ? Wnioskodawcy, na podstawie wystawionych przez (?) faktur VAT. Należności te pobierane są w kwocie brutto, czyli łącznie z podatkiem od towarów i usług i przekazywane innemu wierzycielowi, którego (?) jest dłużnikiem.

Jak wspomniano wyżej komornik sądowy jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko w odniesieniu do dostaw towarów dokonywanych w trybie egzekucji w przypadku wykonywania czynności egzekucyjnych. Z tytułu dokonywania innych czynności komornik sądowy nie został ustanowiony płatnikiem. Zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu czynności dokumentowanych wystawianymi przez (?) fakturami VAT ciąży na podatniku (Wnioskodawcy) i to on jest zobowiązany do regulowania zobowiązań z tytułu podatku VAT w urzędzie skarbowym.

Reasumując, w niniejszej sprawie, to Wnioskodawca jest podatnikiem, a tym samym płatnikiem podatku VAT .

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że kwestia obowiązków i praw komorników sądowych nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie leży dokonywanie oceny, czy podatek VAT wynikający z wystawianych faktur może być skutecznie zajęty przez komornika sądowego, czy też należność powinna być pobierana w wartości netto. Tym samym nie jest możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie, w jakiej formie zobowiązać komornika sądowego do rozliczenia z pobranego podatku VAT należnego Skarbowi Państwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika