Opodatkowanie sprzedaży lokali mieszkalnych z majątku osobistego.

Opodatkowanie sprzedaży lokali mieszkalnych z majątku osobistego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2008 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 14 października 2008 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 15 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych ? jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 14 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 18 stycznia 1999 r. Wnioskodawca nabył na własne potrzeby nieruchomość zabudowaną ? budynek wolnostojący dwupokoleniowy położony na działce o powierzchni 628 m2 ? objętą księgą wieczystą WR(?) prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Ponieważ dom wymagał remontu, Wnioskodawca podjął prace budowlane. W domu oprócz Wnioskodawcy miały również zamieszkać jego dzieci z rodzinami. Budynek składa się z trzech kondygnacji (dwa piętra oraz poddasze) i piwnic. W trakcie kilku lat sytuacja rodzinna Wnioskodawcy uległa zmianie ? Wnioskodawca ożenił się, a dzieci oświadczyły, że nie chcą mieszkać w jednym budynku i kupiły sobie inne mieszkania. Tak duża nieruchomość okazała się dla Wnioskodawcy zbyteczna. Wnioskodawca nie znalazł nabywcy na cały dom, ale dostał propozycję kupna jego części. W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił do Wydziału Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego we W o zmianę przeznaczenia budynku z domu dwupokoleniowego na dom wielorodzinny. Po uzyskaniu samodzielności lokali zapadła decyzja o ich sprzedaży. Formalnie wydzielono z budynku sześć lokali. Budynek nie zmienił się fizycznie. Przed sprzedażą mieszkania były użytkowane. Wnioskodawca sprzedał cztery lokale, ale zawarł trzy umowy sprzedaży (trzy akty notarialne), albowiem jeden z nabywców kupił dwa lokale. W banku mieszkania były traktowane jako mieszkania z rynku wtórnego, ponieważ Wnioskodawca ani nie jest deweloperem, ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy sprzedaż mieszkania stanowiącego część budynku mieszkalnego, który został nabyty w celach osobistych jako dwupokoleniowy, a następnie formalnie zmieniony na wielorodzinny, wraz z udziałem procentowym w gruncie podlega podatkowi od towarów i usług...
  2. Czy osoba fizyczna, która nabyła nieruchomość zabudowaną domem dwupokoleniowym na cele osobiste, uzyskując formalną zmianę nieruchomości na dom wielorodzinny, sprzedając tę nieruchomość w częściach staje się podatnikiem podatku od towarów i usług i musi złożyć deklarację VAT-R...


Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkań we wskazanych we wniosku okolicznościach nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie, tj. dana czynność ma być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz ma być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem tego podatku.

Warunkiem uznania danej osoby za podatnika podatku od towarów i usług jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym uzasadnione jest twierdzenie, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towarów i usług. Wnioskodawca nadmienia, że z przepisów art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, względnie jednorazowe ich wykonanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne czynności lub jednorazowo wykonane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody.

Według Wnioskodawcy, pod pojęciem handlu należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Opodatkowaniu podlega czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handlu, czyli wykonywana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie.

Wnioskodawca zwraca ponadto uwagę, że zgodnie z art. 2 pkt 6 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem obejmującym lokale mieszkalne korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W opinii Wnioskodawcy, przytoczone przepisy prawne nie pozwalają na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności, które wprawdzie mogły być zdefiniowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak nie są wykonywane w ramach działalności producentów, handlowców lub usługodawców. Wnioskodawca wskazał, że ustawodawca pojęcie podatnika powiązał z pojęciem działalności gospodarczej, uzależniając przyznanie statusu podatnika podatku od towarów i usług od prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, która to związana jest z profesjonalnym obrotem i w związku z tym powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania (wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-230/94 Renate Enkler v. Finanzamt Homburg). Oznacza to, że celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem od towarów i usług podmiotów profesjonalnych. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

W związku z tym, że czynność sprzedaży mieszkań nie była wykonywana w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie złożył deklaracji VAT-R. Wnioskodawca oświadczył, że nabył dom na własne potrzeby w roku 1999, co również ma znaczenie, ponieważ sprzedaż czy wyprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, nie jest działalnością handlową, a zatem i działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto art. 2 pkt 6 oraz 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia od podatku od towarów i usług sprzedaż mieszkań, które wcześniej były użytkowane. Wnioskodawca podkreśla, że nieruchomość nabył na potrzeby własne bez zamiaru jej odsprzedaży oraz że nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej, albowiem ma 70 lat i pobiera emeryturę. Strona uważa, że sprzedaż mieszkań jest sprzedażą majątku osobistego.

W konkluzji Wnioskodawca stwierdza, że stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przepisy prawne wskazują na to, że nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz że sprzedaż przez niego mieszkań, będących użytkowanym majątkiem osobistym, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Przez towary ? stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy ? rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jeżeli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży swojego majątku, tj. lokali mieszkalnych wydzielonych z budynku mieszkalnego, oraz wykonuje to w okolicznościach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, a towary te nie były nabywane jedynie w celu ich zbycia ? czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem osoba je wykonująca nie uzyskuje statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Nie jest więc działalnością handlową, a zatem i działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowaniu na własne potrzeby. Sprzedaż ? nawet kilkukrotna towarów z majątku osobistego osoby fizycznej, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży ? nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystane przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania ich przy tej czynności. Jednorazowa czynność podmiotu niebędącego podatnikiem, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach nie wskazujących na zamiar jej powtarzania (lub czynności podobnych) nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą i traktowania tego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie Wnioskodawca podkreśla, że nieruchomość zabudowaną budynkiem, z którego wydzielono sprzedane lokale mieszkalne, nabył na potrzeby własne bez zamiaru jej odsprzedaży oraz że nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Reasumując, sprzedaż lokali mieszkalnych wydzielonych z budynku stanowiącego osobisty majątek Wnioskodawcy i zakupionego bez zamiaru odsprzedaży, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem w odniesieniu do wspomnianych czynności Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika tego podatku. Jednocześnie należy stwierdzić, że z uwagi na powyższe na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika