Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 30 września 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących najem samochodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących najem samochodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji profili PCV. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W toku swojej działalności Spółka wynajmuje na podstawie umowy podnajmu samochody od ?B? Sp. z o.o. spółka jawna (dalej: ?B?). Wynajmowane samochody Spółka wykorzystuje na cele działalności gospodarczej. Wynajmowane samochody są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.

Zgodnie z umową, czynsz najmu samochodów dla Spółki kalkulowany jest w oparciu o miesięczny przebieg każdego pojazdu i stawkę kilometrową ustalaną przez wynajmującego (?B?). Zgodnie z ustaleniami stron, stawka ta ustalana jest dla poszczególnych pojazdów na bazie wszelkich kosztów ponoszonych przez ?B?, związanych z danym pojazdem i przebiegu tych pojazdów plus marża przyjęta przez ?B?. Zgodnie z umową ?B? zobowiązana jest pokrywać m.in. następujące koszty dotyczące wynajmowanych przez Spółkę samochodów (koszty te uwzględniane są w kalkulacji czynszu najmu):

• zakupu pojazdu,
• kosztów paliwa,
• ubezpieczenia samochodu (OC, AC, NW) z rozszerzeniem zakresu ubezpieczenia AC o ryzyko kradzieży na terenie Rosji, Białorusi, Ukrainy i Mołdawii,
• bieżących napraw i konserwacji przedmiotu najmu,
• wystawienia Zielonej Karty,
• przeglądów technicznych,
• opłaty związane z wystawieniem upoważnień leasingu na używanie przedmiotu umowy na terenie Rosji, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii,
• opłaty notarialne za potwierdzenie upoważnień.
  
  

Stawki za wynajem monitorowane są na bieżąco i aktualizowane w przypadku zmiany poziomu marży dla ?B?.

Zgodnie z umową Spółka zobowiązana jest do przestrzegania regulaminu dotyczącego zasad używania samochodów. Z zapisów tego regulaminu wynika m.in. obowiązek tankowania samochodów wyłącznie za pomocą kart paliwowych (karta z przypisanym nr rejestracyjnym), wydanych Spółce przez ?B?, na stacjach należących do określonego koncernu paliwowego. ?B? zwraca również poniesione koszty zakupu paliwa udokumentowane fakturą wystawioną na ?B? (obowiązek podania na fakturze nr rejestracyjnego pojazdu) w sytuacji kiedy nie ma możliwości dokonania zakupu paliwa przy pomocy karty paliwowej.

Faktury z tytułu umowy podnajmu samochodów wystawiane są przez ?B? w PLN. Na fakturach otrzymywanych od ?B? wskazana jest m.in. stawka za kilometr (jak wskazano powyżej, ustalana dla każdego pojazdu na podstawie kosztów poniesionych przez ?B? i powiększona o marżę), ilość przejechanych kilometrów oraz łączna kwota czynszu najmu w odniesieniu do każdego pojazdu.

Spółka nie złożyła do Naczelnika urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT (VAT-26) w stosunku do tych samochodów. Wynajmowane samochody nie są pojazdami o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. Spółka ma prawo odliczyć 50% podatku VAT od czynszu najmu samochodów w przedstawionym powyżej stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., przysługuje mu prawo do odliczenia 50% podatku VAT od czynszu najmu samochodów w przedstawionym powyżej stanie faktycznym.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i l9 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu od 1 kwietnia 2014 r., podatnikom przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika, dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, zalicza się wydatki dotyczące używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3.

Spółka używa na podstawie umowy podnajmu samochody, będące pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. Samochody wykorzystywane są przez Spółkę do działalności gospodarczej (do wykonywania czynności opodatkowanych VAT). Z punktu widzenia działalności Spółki, istotnym elementem przyjętego modelu wynajmu samochodów jest to, że wynajmujący zobowiązany jest do zapewnienia Spółce sprawnego i gotowego do użytkowania pojazdu. Pełna obsługa pojazdów spoczywa zatem na ?B?. Spółka, w związku z wykorzystywaniem samochodów podnajmowanych od ?B?, nie musi ponosić dodatkowych kosztów, gdyż najistotniejsze koszty związane z ich użytkowaniem, w tym ubezpieczenie, serwis, koszty bieżącej eksploatacji poszczególnych samochodów objęte są umową podnajmu (zapewniane są przez ?B?) i znajdują odzwierciedlenie w całkowitym wynagrodzeniu uiszczanym przez Spółkę na rzecz ?B?. Wynagrodzenie to jest kalkulowane oddzielnie dla każdego samochodu w oparciu o miesięczny przebieg każdego pojazdu i stawkę kilometrową ustalaną przez wynajmującego dla danego samochodu na podstawie wszelkich kosztów ponoszonych przez ?B?, związanych z danym pojazdem i jego faktyczną eksploatacją.

Mając na uwadze to, że Spółka nie złożyła do Naczelnika urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT (VAT-26) oraz że wynajmowane samochody nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, Spółce nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki z tytułu używania pojazdów na podstawie umowy podnajmu otrzymywanych od ?B?.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT wynikającego z faktur otrzymywanych od ?B? dotyczących używania pojazdów na podstawie umów podnajmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy ? kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy ? w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
   4. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
3. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Od 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) ? przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ? do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku ?mieszanego?.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie ?mieszane? należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób ?mieszany?. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów ?mieszanych?. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ? ze względu na swoje cechy konstrukcyjne ? służy co do zasady użytkowi ?mieszanemu?, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy ? przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy ? pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy ? warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy ? podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów ? dla celów pełnego odliczania VAT ? fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Z informacji przedstawionych przez Spółkę wynika, że wynajmowane samochody nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy. Tym samym, przedmiotowe pojazdy samochodowe nie są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika jako pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zatem, w przedmiotowej sprawie możliwość wyłączenia stosowania art. 86a ust. 1 ustawy należy analizować przez pryzmat art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów ? co do zasady ? podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i utrzymaniem samochodu jest to by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej. Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę właśnie w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Wśród tych warunków jest obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również ? określony w art. 86 ust. 12 ustawy ? wymóg zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu samochodowego, dla którego ustawodawca przewidział obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przypadku niezłożenia w terminie ww. informacji ? jak stanowi cyt. art. 86a ust. 13 ustawy ? uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia. Tym samym, do czasu jej złożenia ? uznaje się, że pojazd samochodowy nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ? a zatem służy do użytku ?mieszanego?.

Jak wynika z treści wniosku, Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. W toku swojej działalności Spółka wynajmuje na podstawie umowy podnajmu samochody od ?B?. Wynajmowane samochody Spółka wykorzystuje na cele działalności gospodarczej (do wykonywania czynności opodatkowanych VAT). Wynajmowane samochody są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Faktury z tytułu umowy podnajmu samochodów wystawiane są przez ?B? w PLN. Na fakturach otrzymywanych od ?B? wskazana jest m.in. stawka za kilometr, ilość przejechanych kilometrów oraz łączna kwota czynszu najmu w odniesieniu do każdego pojazdu. Spółka nie złożyła do naczelnika urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy (VAT-26) w stosunku do tych samochodów.

Zatem, Spółce nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu najmu przedmiotowych pojazdów, bowiem ? na skutek nie złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o pojazdach, dla których podatnik obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu potwierdzającą sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, wykluczający ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą ? nie można uznać, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

W konsekwencji, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. Spółka ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur VAT dokumentujących usługi najmu przedmiotowych samochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa ? w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Ponadto, stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej ? składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego ? udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.