Zwolnienie od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Zwolnienie od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

  • pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych ? PKD 66.19.Z;
  • pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne ? PKD 66.29.Z.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza także poszerzyć przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej i świadczyć usługi pośrednictwa finansowego i leasingowego. W ramach świadczonych usług finansowych będzie również upoważniony do dedykowania klientom produktu ubezpieczeniowego związanego z produktem głównym (kredytem, umową leasingową). W ramach powyższych czynności Wnioskodawca ma zamiar podjąć współpracę z agencją ubezpieczeniową i wykonywać na jej rzecz czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, tj. w ramach tych czynności Wnioskodawca doprowadzi do zawarcia umowy ubezpieczenia (prezentacja warunków, zebranie wniosków, ewidencja wniosków i przekazanie całości do agenta) stanowiącej uzupełnienie umowy kredytowej (leasingowej) będącej produktem głównym. Sprzedaż ubezpieczeń będzie dla Wnioskodawcy działalnością uboczną, wspierającą wyłącznie działalność podstawową. W tym zakresie Wnioskodawca odbędzie szkolenie, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzania.

Szkolenie umożliwi Wnioskodawcy wykonywanie czynności agencyjnych na rzecz zakładu ubezpieczeń w postaci:

  • udzielania informacji o taryfach oraz zasadach obliczania składek ubezpieczeniowych;
  • rozliczenia ilościowo-wartościowe z tytułu sprzedaży polis i inkasa składek ubezpieczeniowych;
  • ogólne i szczególne warunki ubezpieczeń zakładu ubezpieczeń przeprowadzającego szkolenie.

W praktyce usługi Wnioskodawcy będą w szczególności polegały na:

  • informowaniu klientów o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia przedmiotów kredytu (leasingu) lub ubezpieczenia na życie;
  • udzielania pomocy klientom przy zawieraniu umów ubezpieczenia przedmiotów kredytu (leasingu), ubezpieczenia na życie oraz wykonywania innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia, a także czynności pomocniczych w celu prawidłowego wykonania umowy ubezpieczenia;
  • przyjmowania od korzystających oświadczeń o rezygnacji z ochrony ubezpieczeniowej;
  • udostępniania agencji ubezpieczeniowej wszelkich materiałów i informacji potrzebnych do analizy ryzyka i potrzeb ubezpieczeniowych.

Z tytułu wyżej wymienionych usług Wnioskodawca otrzyma od agencji wynagrodzenie odpowiadające określonemu procentowi składki ubezpieczeniowej uzyskiwanej przez towarzystwo ubezpieczeniowe w związku z zawarciem i realizacją umów ubezpieczenia, zawartych za pośrednictwem agencji. W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca nie będzie wykonywać czynności agencyjnych w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, o których mowa w art. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.). Wnioskodawca nie posiada uprawnień agenta ani brokera. Zawarta przez Wnioskodawcę umowa o współpracy z agencją nie będzie umową agencyjną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli Wnioskodawca poszerzy działalność o pośrednictwo finansowe (Wnioskodawca będzie pośredniczył w zawieraniu umów kredytowych i leasingowych) i w ramach świadczonych usług będzie również oferował klientom (jako usługi uboczne) umowy ubezpieczeniowe na wskazanych powyżej zasadach, to wynagrodzenie jakie uzyska z tego tytułu od agencji ubezpieczeniowej będzie zwolnione od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być również wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties [1989] ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany [2002] ECR I-5811, paragraf 43).

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

?Czynność ubezpieczeniowa?, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie ?transakcje ubezpieczeniowe? nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38). Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia, TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07, pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że ?pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową?.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca zamierza rozpocząć świadczenie usług pośrednictwa kredytowego i leasingowego, w ramach których będzie również oferował klientom produkty ubezpieczeniowe związane z tymi umowami i w tym zakresie Wnioskodawca będzie współpracował z agencją ubezpieczeniową. W związku z zawartą umową pomiędzy agencją a firmą Wnioskodawcy, przejmie on od agencji część funkcji agenta ubezpieczeniowego. W szczególności Wnioskodawca będzie zobowiązany do:

  • informowania klientów o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia;
  • udzielania pomocy klientom przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz wykonywania innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia, a także czynności pomocniczych w celu prawidłowego wykonania umowy ubezpieczenia;
  • przyjmowania od klientów oświadczeń o rezygnacji z ochrony ubezpieczeniowej;
  • udostępniania agencji wszelkich materiałów i informacji potrzebnych do analizy ryzyka i potrzeb ubezpieczeniowych.

Z tytułu wyżej wymienionych usług Wnioskodawca otrzyma od agencji wynagrodzenie odpowiadające określonemu procentowi składki ubezpieczeniowej uzyskiwanej przez towarzystwo ubezpieczeniowe w związku z zawarciem i realizacją umów ubezpieczenia, zawartych za pośrednictwem agencji.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy Wnioskodawca uważa, że wykonywane na rzecz agenta ubezpieczeniowego usługi mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u.

Powyższe wynika z faktu, że w świetle przedstawionych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwolnione od podatku VAT może być jedynie pośredniczenie cechujące się wskazywaniem stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy ubezpieczenia, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. W niniejszej sprawie powyższa przesłanka została spełniona, bowiem Wnioskodawca będzie informować o możliwości zawarcia umowy, będzie udzielać pomocy klientom przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz będzie wykonywać czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umowy. Agencji natomiast będzie przekazywać materiały i informacje o ryzyku i potrzebach ubezpieczeniowych, które są niezbędne do zawarcia umowy ubezpieczenia oraz będą przekazywane oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

W konsekwencji powyższego, na gruncie regulacji podatkowych ? w szczególności orzeczenia C-453/05 TSUE ? przedmiotowe czynności winny być uznane za pośrednictwo ubezpieczeniowe, a Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, do opisanych we wniosku czynności, które stanowią pośrednictwo ubezpieczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika