1. Czy dzierżawa Infrastruktury na rzecz Spółki z o.o. stanowi czynność opodatkowaną VAT? 2. Czy (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2011 r. (data wpływu 10 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dowód uiszczenia brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, od grudnia dzierżawi na rzecz Sp. z o.o. zespół składników majątkowych (dalej: Infrastruktura), w skład którego wchodzą:

• grunty pod zbiornikiem retencyjnym,
• grunty pod stacją uzdatniania wody,
• grunty pod pośrednią stacją uzdatniania wody,
• budynki, środki produkcji, środki trwałe i wyposażenie znajdujące się na powyższych gruntach (tj. w tym zbiornik retencyjny i stacja uzdatniania wody),
• grunt pod ujęciem wody,
• grunt pod pompownią ścieków.
  
  

Spółka z o.o. wykorzystuje Infrastrukturę do celów prowadzenia działalności gospodarczej, tj. dostarczania wody na rzecz mieszkańców.

Z tytułu świadczenia usług dzierżawy, Gmina pobiera comiesięcznie czynsz dzierżawny od Spółki z o.o. Przedmiotowe usługi Gmina dokumentuje fakturami VAT z wykazanym podatkiem, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego.

Gmina ponosi (względnie planuje ponieść) wydatki dotyczące Infrastruktury, w tym m.in. nakłady na budowę ogrodzenia oraz remont zapory na zbiorniku retencyjnym.

W uzupełnieniu do wniosku poinformowano, że Infrastruktura jest przedmiotem dzierżawy na rzecz Sp. z o.o. od grudnia 2008 r. Wcześniej, tj. od 2000 r. była dzierżawiona innej Sp. z o. o., które zostało w 2008 r. włączone do Sp. z o. o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych przez nią na Infrastrukturę?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych przez nią na Infrastrukturę.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wyniku, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatniku tego podatku, oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Zdaniem Gminy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym spełnione zostały obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W szczególności w odniesieniu do analizowanej transakcji dzierżawy Gmina jest podatnikiem VAT oraz poniesione przez Gminę wydatki mają bezpośredni, klarowny i ścisły związek z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT, tj. dzierżawą.

Nie ulega bowiem wątpliwościom, że wydatki ponoszone na Infrastrukturę, w tym np. planowany remont zapory, są bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Gminę usługi dzierżawy. W ocenie Gminy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż bez poniesienia tych wydatków dzierżawa Infrastruktury byłaby niemożliwa bądź w znacznym stopniu utrudniona. Nie sposób bowiem dzierżawić czegoś, co nie spełnia odpowiednich standardów jakościowych, bezpieczeństwa, etc., z czego nie jest zadowolony usługobiorca. Jeżeli przedmiot dzierżawy nie spełni wymagań usługobiorcy, ten może zrezygnować z dalszej dzierżawy i szukać innych kontrahentów i należących do nich obiektów, które będzie chciał wydzierżawić. W konsekwencji może zrezygnować ze współpracy z Gminą, i tym samym nie będzie ona mogła świadczyć usług dzierżawy.

W świetle powyższego, w ocenie Gminy, mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku spełnione zostały przesłanki zdefiniowane w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na Infrastrukturę.

Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż: ?prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny?.

Zdaniem Gminy, w zakresie świadczonej usługi dzierżawy nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty, świadczące analogiczne usługi. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż tego typu podmioty mają prawo do odliczania podatku od wydatków związanych z przedmiotem dzierżawy. Jeżeli zatem w analizowanym przypadku Gmina jest podatnikiem VAT na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT i jednocześnie jest zobowiązana do odprowadzania VAT należnego z tytułu świadczonej usługi dzierżawy (podobnie jak inni przedsiębiorcy), powinna mieć ona prawo do odliczenia VAT naliczonego. Odmienne stanowisko w analizowanej kwestii byłoby nie tylko sprzeczne z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ale także naruszałoby konstytucyjną zasadę równości wobec prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowa zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona została w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym zapisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług.

Wskazany przepis stanowi o prawie do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, a mianowicie wykorzystywania zakupów do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Z kolei w art. 86 ust. 13 ustawy wskazano, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Gmina będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, od grudnia 2008 r. dzierżawi na rzecz Spółki z o.o. (poprzednio, tj. od 2000 r. na rzecz innej Spółki z o.o.) zespół składniki majątkowych (dalej: Infrastruktura), w skład którego wchodzą: grunty pod zbiornikiem retencyjnym, grunty pod stacją uzdatniania wody, grunty pod pośrednią stacją uzdatniania wody, budynki, środki produkcji, środki trwałe i wyposażenie znajdujące się na powyższych gruntach (tj. w tym zbiornik retencyjny i stacja uzdatniania wody), grunt pod ujęciem wody, grunt pod pompownią ścieków. Spółka z o.o. wykorzystuje Infrastrukturę do celów prowadzenia działalności gospodarczej, tj. dostarczania wody na rzecz mieszkańców. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy, Gmina pobiera comiesięcznie czynsz dzierżawny od Spółki z o.o. Przedmiotowe usługi Gmina dokumentuje fakturami VAT z wykazanym podatkiem, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego. Gmina ponosi (względnie planuje ponieść) wydatki dotyczące Infrastruktury, w tym m.in. nakłady na budowę ogrodzenia oraz remont zapory na zbiorniku retencyjnym.

W oparciu o powołane wyżej przepisy, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a poniesione przez nią wydatki mają bezpośredni, klarowny i ścisły związek z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT, tj. dzierżawą, jak wskazano w wydanej interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-1538/11-6/MR z dnia 31 stycznia 2012 r., w której stwierdzono, iż w stosunku do czynności dzierżawy Infrastruktury na rzecz Spółki z o.o. Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynności te w świetle ustawy o VAT traktowane będą jako odpłatne świadczenie usług, opodatkowane na zasadach ogólnych.

Zatem, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki ponoszone na Infrastrukturę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług w dniu 31 stycznia 2012 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia: Nr ILPP2/443-1538/11-4/MR, Nr ILPP2/443-1538/11 -5/MR, Nr ILPP2/443-1538/11-6/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.