W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opodatkowania kwoty należności (w (...)

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 stycznia 2012 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.) o dowód uiszczenia należnej opłaty oraz doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży biżuterii i wyrobów jubilerskich. Podjęła współpracę z portalami internetowymi oferującymi zakupy grupowe. Poniżej przedstawia formę rozliczania jaka została narzucona przez wyżej wymienione portale. Portal oferujący zakupy grupowe wystawia ofertę Zainteresowanej na sprzedaż biżuterii w postaci kuponu, który klient nabywa i dokonuje płatności na konto portalu internetowego. Po zakończeniu akcji promocyjnej, portal przelewa na konto Wnioskodawczyni uzyskane od klientów wpłaty, potrącając swoją prowizję, na którą Zainteresowana otrzymuje fakturę. Po zakończeniu akcji promocyjnej klient, który zakupił biżuterię oferowaną przez firmę Wnioskodawczyni ma czas dwóch miesięcy na jego realizację. Bywają klienci, którzy po upływie tego okresu nie realizują kuponu i tym samym towar nie zostaje wysłany do klienta, a pieniądze, które klient wpłacił za kupon Zainteresowana traktuje jako pozostałe przychody.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż nabyty kupon uprawnia do dokonania zakupu dowolnego towaru w kwocie wynikającej z kuponu przez dowolną osobę posiadającą kupon.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie Wnioskodawczyni musi naliczyć podatek VAT należny... W chwili otrzymania pieniędzy od portali internetowych traktując je jako zaliczkę zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, czy w momencie wydania towaru klientowi wraz z dołączonym paragonem fiskalnym zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, właściwym jest ujmowanie podatku VAT należnego w momencie realizacji kuponu zakupionego za pośrednictwem portalu internetowego, czyli w dacie wysyłki towaru wraz z dołączonym paragonem fiskalnym. Jednocześnie Zainteresowana uważa, że wpłaconych pieniędzy za zakupiony kupon nie należy traktować jako zaliczki (kupon nie jest towarem) zgodnie z rozumieniem art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawczyni wynika z przeanalizowania aktów prawnych oraz po przeprowadzonych konsultacjach telefonicznych z ekspertami z Krajowej Informacji Podatkowej. Dodatkowo Zainteresowana zaznacza, iż ujmowanie przychodu i podatku VAT należnego w tym samym momencie jest logiczną korelacją pomiędzy wydaniem towaru kupującemu, czyli faktyczną sprzedażą a ewidencjonowaniem przychodu na kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług określony został przez ustawodawcę m.in. w art. 19 ustawy.

I tak, według art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli podatnik wysyła towar nabywcy lub wskazanej przez niego osobie trzeciej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru jednej z tych osób (art. 19 ust. 2 ustawy).

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży biżuterii i wyrobów jubilerskich. Podjęła współpracę z portalami internetowymi oferującymi zakupy grupowe. Poniżej przedstawia formę rozliczania jaka została narzucona przez wyżej wymienione portale. Portal oferujący zakupy grupowe wystawia ofertę Zainteresowanej na sprzedaż biżuterii w postaci kuponu, który klient nabywa i dokonuje płatności na konto portalu internetowego. Po zakończeniu akcji promocyjnej, portal przelewa na konto Wnioskodawczyni uzyskane od klientów wpłaty, potrącając swoją prowizję, na którą Zainteresowana otrzymuje fakturę. Po zakończeniu akcji promocyjnej klient, który zakupił biżuterię oferowaną przez firmę Wnioskodawczyni ma czas dwóch miesięcy na jego realizację. Bywają klienci, którzy po upływie tego okresu nie realizują kuponu i tym samym towar nie zostaje wysłany do klienta, a pieniądze, które klient wpłacił za kupon Zainteresowana traktuje jako pozostałe przychody. Nabyty kupon uprawnia do dokonania zakupu dowolnego towaru w kwocie wynikającej z kuponu przez dowolną osobę posiadającą kupon.

Sprzedaż czy też przekazanie kuponów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Kupon stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w oznaczonym terminie określonego towaru i dlatego ? jak stwierdzono powyżej ? nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego oraz powołanego art. 2 pkt 6 ustawy, przedmiotowy kupon, jaki Użytkownicy otrzymują po dokonaniu stosownych płatności na konto Spółki, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu. Spełnia on funkcję środka płatniczego uprawniającego do zapłaty za określone towary oferowane przez Wnioskodawczynię za pośrednictwem portalu. Kupon stanowi jedynie rodzaj pieniądza (innego niż pieniądz ekwiwalentu wartości), upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu określonych towarów. Kupony nie są więc towarem, lecz jedynie miernikiem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępują one środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast nabycie kuponów następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz Zainteresowanej. W konsekwencji, czynności odpłatnego przekazania ww. kuponów nabywcom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Zainteresowanej, a w konsekwencji wydania kuponu nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Jak stwierdzono bowiem we wniosku, kupon uprawnia do dokonania zakupu dowolnego towaru w kwocie wynikającej z kuponu przez dowolną osobę posiadającą kupon. Zainteresowana nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie nabywca musiałby spełnić aby nabyć kupon. W konsekwencji, w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawczyni.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania kuponów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawczyni wpłata środków pieniężnych w związku z otrzymaniem kuponu nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy. Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze ?Słownikiem języka polskiego PWN?, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem, zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jak wynika z zawartego we wniosku opisu sprawy, dokonana przez klientów Wnioskodawczyni wpłata środków pieniężnych w związku z otrzymaniem kuponu nie jest związana z nabyciem określonego towaru. Bony te mają uprawniać klientów do nabycia dowolnych towarów oferowanych przez Wnioskodawczynię. Ich cechą ma być niezwiązanie posiadacza kuponu z nabyciem konkretnego towaru.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż pobierana przez Zainteresowaną opłata za kupony nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż przyszli kontrahenci nabywając przedmiotową kartę wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar. Tym samym, dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, w momencie jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi.

Dodatkowym potwierdzeniem, iż dokonywane przez klientów Wnioskodawczyni wpłaty środków pieniężnych w związku z otrzymaniem kuponów nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.

w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zgodnie z którym, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

W myśl § 10 ust. 4 pkt 6 cyt. rozporządzenia, faktura stwierdzająca otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez kontrahenta w związku z nabyciem kuponów, gdyż przedmiotowa zapłata mająca miejsce przed dostawą towaru, nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona ? nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość zamówionego towaru, jak i cena towaru.

Zatem, dopiero w momencie realizacji kuponu, tj. w momencie zakupu na jego podstawie towaru, pojawia się obowiązek podatkowy w zakresie czynności dostawy towaru na rzecz podmiotu, który finalnie jest dysponentem tego kuponu.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez Portal w związku z nabyciem kuponów. Obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie wydania towaru klientowi wraz z dołączonym dowodem sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-1271/11-4/AG, interpretacja indywidualna