Czy Wnioskodawca jako gospodarstwo pomocnicze przy jednostce budżetowej jest zobowiązane do naliczenia (...)

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania przekazania pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej. Wniosek uzupełniono pismami z dnia: 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 22 grudnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 29 grudnia 2010 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest gospodarstwem pomocniczym przy jednostce budżetowej. Nie posiada osobowości prawnej. Z dniem 30 września 2010 r. uległ likwidacji. Wnioskodawcy jako podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części.

Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania gospodarstwa pomocniczego przejmuje XX jako jednostka budżetowa, przy której gospodarstwo pomocnicze funkcjonowało.

Wnioskodawca nie ma obowiązku składania w urzędzie skarbowym remanentu likwidacyjnego. Jednostka budżetowa przejmuje zadania likwidowanego gospodarstwa pomocniczego.

W uzupełnieniu z dnia 17 grudnia 2010 r., XX wskazał, że jest następcą prawnym zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego. Przekazanie mienia gospodarstwa pomocniczego nie należy traktować jako zbycia przedsiębiorstwa. Określił, że na płaszczyźnie organizacyjnej gospodarstwo pomocnicze nie posiadało wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych umożliwiających niezależność w realizowaniu tych zadań. Nie posiadało także samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Na podstawie ewidencji księgowej możliwym było określenie wyniku finansowego gospodarstwa.

Przejęcie mienia po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym było nieodpłatne. Zbywane mienie jest mieniem używanym. Od nabytego mienia, Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W skład mienia po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym nie wchodzą nieruchomości gruntowe zabudowane budynkiem lub budowlą, nieruchomością budynkową lub nieruchomością lokalową, gdyż ich gospodarstwo nie posiadało.

Podstawą prawną przeprowadzonej likwidacji są przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1241) i Zarządzenie Nr XX Wojewody X z dnia 18 lutego 2010 r. w sprawie likwidacji gospodarstwa pomocniczego o nazwie XX.

Likwidacja XX została zakończona dnia 30 września 2010 r., Zarządzeniem Nr X Wojewody X z dnia 18 lutego 2010 r. w sprawie likwidacji gospodarstwa pomocniczego o nazwie XX.

XX przejął należności, zobowiązania i mienie po zlikwidowanym XX ? w likwidacji, zgodnie z ?Przepisami wprowadzającymi ustawę o finansach publicznych? (Dz. U. z 2009 r., Nr 157).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako gospodarstwo pomocnicze przy jednostce budżetowej jest zobowiązane do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od przekazanego jednostce budżetowej majątku (środków trwałych i towarów), a zakupionych ze środków własnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku opodatkowania czynności przekazania środków trwałych i wyposażenia na rzecz jednostki budżetowej. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega przekazanie przez podatnika towarów należących jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Wnioskodawca na bazie tego majątku będzie prowadziła działalność tą samą, którą do czasu likwidacji gospodarstwa, również wykorzystywała niejako w formie gospodarstwa pomocniczego. Nie jest to zatem przekazanie majątku na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2010 r. stanowił, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast treść tego przepisu od dnia 1 stycznia 2011 r. to: przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast, jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję dostawy towarów lub świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   ? jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Przez prezenty o małej wartości, na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z kolei przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy ? art. 7 ust. 7 ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest gospodarstwem pomocniczym przy jednostce budżetowej. Nie posiada osobowości prawnej. Z dniem 30 września 2010 r. uległ likwidacji. Wnioskodawcy jako podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części.

Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania gospodarstwa pomocniczego przejmuje X jako jednostka budżetowa, przy której gospodarstwo pomocnicze funkcjonowało.

X jako przejmujący jest następcą prawnym zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego. Jak wskazał X przekazanie mienia gospodarstwa pomocniczego nie należy traktować jako zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kc. Określił także, że na płaszczyźnie organizacyjnej gospodarstwo pomocnicze nie posiadało wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych umożliwiających niezależność w realizowaniu tych zadań. Nie posiadało także samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Na podstawie ewidencji księgowej możliwym było określenie wyniku finansowego gospodarstwa.

Przejęcie mienia po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym było nieodpłatne. Zbywane mienie, jak stwierdził Zainteresowany jest mieniem używanym, od którego przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. W skład mienia po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym nie wchodzą nieruchomości gruntowe zabudowane budynkiem lub budowlą, nieruchomością budynkową lub nieruchomością lokalową, gdyż ich gospodarstwo nie posiadało.

X przejął należności, zobowiązania i mienie po zlikwidowanym X ? w likwidacji, zgodnie z ?Przepisami wprowadzającymi ustawę o finansach publicznych? (Dz. U. z 2009 r., Nr 157).

Analiza powołanych wyżej przepisów pozwala stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie składników majątku likwidowanego gospodarstwa pomocniczego na rzecz jednostki macierzystej, z uwagi na fakt, iż Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego majątku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż wystąpi obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług dla czynności związanych z przekazaniem, na podstawie protokołu zdawczo ? odbiorczego, pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze.

Podkreślić należy, iż w sprawie istotne jest dysponowanie przez Wnioskodawcę składnikami majątkowymi w sensie ekonomicznym, a nie prawnym, od czego ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia fakt dokonania dostawy. Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast, w myśl art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Ta regulacja w połączeniu z wyżej cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy pozwala stwierdzić, iż ustawa nadaje podmiotowość prawno ? podatkową również tym jednostkom organizacyjnym, nie mającym osobowości prawnej, które są zorganizowane według pewnego schematu pozwalającego na działanie, dysponujące majątkiem oraz zasobami ludzkimi, co pozwala im uczestniczyć w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.