Czy przy sprzedaży samochodu osobowego (środka trwałego) Wnioskodawca ma prawo naliczyć tylko taką (...)

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu osobowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) zawierającym przeformułowane pytanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 września 2011 r. Wnioskodawczyni, będąca właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej nabyła samochód osobowy (pojazd został zakupiony w kredycie z minimalną wpłatą własną wynoszącą 0% wartości pojazdu). Samochód kupiono w celu wykorzystywania go w prowadzonej działalności przez okres dłuższy niż jeden rok. W miesiącu październiku 2011 r. ww. samochód został zarejestrowany. W związku z powyższym również w miesiącu październiku 2011 r. na podstawie faktury VAT wystawionej przy nabyciu pojazdu, Zainteresowana wprowadziła samochód do Ewidencji Środków Trwałych oraz zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego w fakturze VAT nie więcej niż 6.000 zł. Dokładna kwota odliczonego podatku z tytułu nabycia ww. samochodu wyniosła 6.000 zł.

Z powodu nieoczekiwanych, losowych zdarzeń, które to spowodowały bardzo trudną sytuację finansową Wnioskodawczyni, w dniu 21 października 2011 r. (jako jedyny i najszybszy sposób odzyskania płynności finansowej) dokonano sprzedaży opisywanego wcześniej samochodu osobowego.

Niestety, już po dokonaniu transakcji sprzedaży pojazdu, Zainteresowana uzyskała informację, że nie ma możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w paragrafie 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też przy sprzedaży samochodu za cenę rynkową 79.674,80 zł netto, zmuszona była wystawić fakturę VAT ze stawką 23% (tj. kwota podatku VAT należnego wyniosła 18.325,20 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży samochodu osobowego (środka trwałego) Wnioskodawczyni ma prawo naliczyć tylko taką kwotę podatku należnego VAT, jaką sama miała prawo odliczyć przy jego zakupie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT powinien być neutralny. W przypadku sprzedaży samochodu osobowego przed terminem 6 miesięcy od dnia jego zakupu, kwota podatku należnego powinna być równa kwocie, którą przy zakupie ww. samochodu Zainteresowana miała prawo odliczyć. W innym przypadku cała operacja sprzedaży opisywanego powyżej samochodu powoduje ogromną stratę w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i zamiast (jak było w zamierzeniu) ratować jej firmę przed zapaścią finansową, powoduje jej definitywne bankructwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 i art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

W myśl zatem przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 30 września 2011 r. Wnioskodawczyni, będąca właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej nabyła samochód osobowy (pojazd został zakupiony w kredycie z minimalną wpłatą własną wynoszącą 0% wartości pojazdu). Samochód kupiono w celu wykorzystywania go w prowadzonej działalności przez okres dłuższy niż jeden rok. W miesiącu październiku 2011 r. ww. samochód został zarejestrowany. W związku z powyższym również w miesiącu październiku 2011 r. na podstawie faktury VAT wystawionej przy nabyciu pojazdu, Zainteresowana wprowadziła samochód do Ewidencji Środków Trwałych oraz zgodnie z art. 3 ust.1 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego w fakturze VAT nie więcej niż 6.000 zł. Dokładna kwota odliczonego podatku z tytułu nabycia ww. samochodu wyniosła 6.000 zł.

Z powodu nieoczekiwanych, losowych zdarzeń, które to spowodowały bardzo trudną sytuację finansową Wnioskodawczyni, w dniu 21 października 2011 r. (jako jedyny i najszybszy sposób odzyskania płynności finansowej) dokonano sprzedaży opisywanego wcześniej samochodu osobowego.

Już po dokonaniu transakcji sprzedaży pojazdu, Zainteresowana uzyskała informację, że nie ma możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w paragrafie 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też przy sprzedaży samochodu za cenę rynkową 79.674,80 zł netto, zmuszona była wystawić fakturę VAT ze stawką 23% (tj. kwota podatku VAT należnego wyniosła 18.325,20 zł).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego w fakturze VAT nie więcej niż 6.000 zł.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą możliwości naliczenia przy sprzedaży tego samochodu osobowego tylko takiej kwoty podatku należnego VAT, jaką sama miała prawo odliczyć przy jego zakupie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Co do zasady stawka podatku ? na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy ? wynosi 22%. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel ? art. 43 ust. 2 ustawy.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

   - nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Zatem zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w wyżej powołanym § 13 rozporządzenia zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu ograniczonym do kwoty 5 000 zł lub 6 000 zł, po drugie ? uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Mając zaś na uwadze treść przepisu art. 43 ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał tylko taki dostawca, u którego minęło co najmniej pół roku od nabycia przez niego prawa do rozporządzania danym towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w dniu 30 września 2011 r. Wnioskodawczyni, nabyła samochód osobowy w celu wykorzystywania go w prowadzonej działalności przez okres dłuższy niż jeden rok. Jednak z powodu nieoczekiwanych, losowych zdarzeń, które to spowodowały bardzo trudną sytuację finansową Wnioskodawczyni, w dniu 21 października 2011 r. dokonano sprzedaży tego samochodu osobowego.

W związku z nabyciem pojazdu Wnioskodawczyni dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego w fakturze VAT nie więcej niż 6.000 zł. Dokładna kwota odliczonego podatku z tytułu nabycia ww. samochodu wyniosła 6.000 zł.

Zatem w przypadku przedmiotowego samochodu osobowego nie są spełnione warunki umożliwiające zastosowanie przy jego sprzedaży zwolnienia od podatku, bowiem samochód ten nie jest towarem używanym ? okres jego używania przez Zainteresowaną był krótszy niż pół roku. W związku z tym sprzedaż pojazdu podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%, a podstawę opodatkowania stanowi obrót z tytułu sprzedaży pomniejszony o kwotę należnego podatku, zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie kwota podatku należnego nie może być równa kwocie, którą przy zakupie ww. samochodu Zainteresowana miała prawo odliczyć, bowiem przy zakupie samochodu przysługiwało prawo do odliczenia jedynie 60% kwoty podatku wykazanego w fakturze VAT nie więcej niż 6.000 zł. Z kolei sprzedaż tego samochodu opodatkowana jest na zasadach ogólnych stawką podstawową 23%, przy czym podstawą opodatkowania jest w tym przypadku kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.