Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz należną opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Instytut jest placówką naukową Polskiej Akademii Nauk. Jednostka utrzymuje się głównie z dotacji podmiotowej, którą corocznie otrzymuje z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na finansowanie działalności statutowej. Do zadań Instytutu należy prowadzenie badań naukowych, w szczególności istotnych dla rozwoju kraju oraz upowszechniania wyników tych badań.

Instytut działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk. Art. 48 ust. 1 przywołanej ustawy mówi, że instytut nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru instytutów Polskiej Akademii Nauk. Art. 48 ust. 2 stanowi natomiast, iż wpis do rejestru instytutów wywołuje takie same skutki prawne, jak wpis do Krajowego Rejestru Sądowego.

Organami Instytutu, zgodnie z art. 52 ustawy o PAN, są dyrektor i rada naukowa. Dyrektor Instytutu kieruje bieżącą działalnością instytutu, odpowiada za gospodarowanie mieniem oraz za wynik finansowy działalności Instytutu. W imieniu instytutu, oświadczenie woli składa dyrektor lub upoważniona przez niego osoba.

Rada naukowa instytutu sprawuje bieżący nadzór nad działalnością Instytutu, dbając zwłaszcza o wysoki poziom jego działalności naukowej i rozwój osób rozpoczynających karierę naukową. Rada Naukowa w szczególności:

• określa profil instytutu, uwzględniając kierunki rozwoju światowej nauki,
• przyjmuje programy badań, współpracy z zagranicznymi instytucjami naukowymi oraz działalności wydawniczej,
• zatwierdza sprawozdanie z działalności instytutu,
• dokonuje oceny aktywności naukowej pracowników naukowych instytutu,
• przeprowadza przewody doktorskie, habilitacyjne oraz przedstawia wnioski o nadanie tytułu naukowego w ramach posiadanych uprawnień,
• zgłasza kandydatury do nagród naukowych,
• zgłasza kandydatów na członków Akademii,
• uchwala sposób i tryb przeprowadzania konkursów na poszczególne stanowiska naukowe,
• podejmuje uchwały w innych sprawach zastrzeżonych do kompetencji rady naukowej w ustawia, statucie PAN lub statucie instytutu.
  
  

Statut Instytutu uchwalany jest przez radę naukową instytutu. Statut Instytutu zatwierdza Prezes Polskiej Akademii Nauk.

Instytut dokonuje zakupów lub sam wydaje książki naukowe. W książkach prezentowane są wyniki badań naukowych. Instytut zakupione książki przyjmuje na stan towarów. Sporadycznie dokonuje ich sprzedaży, jednak głównie książki są wręczane podczas konferencji naukowych lub wykładów. Pracownik wyjeżdżający na konferencję pobiera, kwitując odbiór książek na druku RW, określoną ilość egzemplarzy książek i w trakcie trwania konferencji wręcza je uczestnikom. Jednostkowy koszt książki nie przekracza 40 zł. Brak imiennej listy osób, którym książki zostały przekazane. Wszystkie ksiązki zostały zakupione do dnia 31 grudnia 2010 r. i objęto spisem z natury na dzień 31 grudnia 2010 r.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Nabywane artykuły spożywcze związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu jak i zwolnionymi z podatku. Nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W związku z tym Instytut stosuje dwuetapowy podział podatku naliczonego związanego z nabytymi towarami i usługami związanymi jednocześnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według stawek 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi od opodatkowania podatkiem VAT. W pierwszym etapie Instytut dokonuje podziału podatku naliczonego na dwie części: pierwsza część związana z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz drugą część związaną z działalnością opodatkowaną (tj. działalnością opodatkowaną stawkami podatku VAT 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi z opodatkowania). W drugim etapie Instytut dokonuje podziału kwoty podatku naliczonego ustalonej w pierwszym etapie, przypadającej na czynności objęte ustawą o VAT w oparciu o proporcję ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Powyższy sposób odliczania naliczonego podatku VAT stosowany jest zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 17 listopada 20l0 r. wydaną na wniosek Instytutu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Zakupione usługi noclegowe i gastronomiczne dla członków Rady Naukowej związane są z prowadzoną przez Instytut działalnością. Rada Naukowa jest jednym z dwóch organów Instytutu. Rada Naukowa Instytutu zbiera się zazwyczaj dwa razy w roku. Z noclegów korzystają zamiejscowi członkowie Rady z bardzo odległych miejscowości. Usługa gastronomiczna to obiad dla członków Rady w przerwie obrad. Członkowie Rady otrzymują zwrot kosztów przejazdu, diety, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 listopada 2006 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych na terenie kraju.

Instytut istnieje od dnia 1 kwietnia 2009 r. Został utworzony na podstawie decyzji Prezesa Polskiej Akademii Nauk w miejsce zlikwidowanego z dniem 31 marca 2009 r. Zakładu. Instytut nie ma sukcesji podatkowej po zlikwidowanym Zakładzie. Wszystkie książki nabyte zostały jeszcze przez Zakład. W fakturach zakupu książki opodatkowane są stawką 0% i przejęte zostały protokołem zdawczo-odbiorczym przez Instytut. W roku 2011 Instytut nie nabył nowych pozycji książkowych. Gdyby Instytut zakupił w roku 2012 nowe książki, zgodnie z obowiązującą dzisiaj stawką VAT, Instytutowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z wydaną interpretacją.

Przedmiotowe książki nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednostkowe ceny książek przedstawiają się następująco: 6,67 zł; 13,27 zł; 37,00 zł; 11,20 zł; 36,75 zł. Zatem, tylko w jednej pozycji cena netto nie przekracza 10 zł.

Przedmiotowe książki, zdaniem Instytutu, nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Instytutu, do hipotetycznie zakupionych (w przyszłości) książek należałoby stosować PKWiU 58.11.12. W roku 2011 nie dokonano zakupu nowych pozycji książkowych. Przedmiotowe książki są oznaczone symbolami ISBN. Przedmiotowe książki ujęte są w arkuszach spisowych spisu z natury sporządzonym na dzień 31 grudnia 2010 r.

Ponadto, w piśmie z dnia 5 marca 2012 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawca jednoznacznie sprecyzował przedmiot wniosku wskazując, które z zadanych pytań stanowią zaistniały stan faktyczny, a które zdarzenie przyszłe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupione usługi noclegowe i gastronomiczne dla członków Rady Naukowej są nieodpłatnym świadczeniem usług, od których należy naliczyć i wykazać VAT należny...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki dotyczące kosztów noclegów i wyżywienia (usługa gastronomiczna w restauracji) członków Rady Naukowej, Instytut uznaje za wydatki o charakterze osobistym, prywatnym, traktuje jako nieodpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku Instytut naliczy VAT należny i wykaże go w fakturze wewnętrznej w stawce właściwej dla tych usług. Przywołany artykuł mówi, że: ?świadczeniem usług jest między innymi nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że za czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług uważa się nieodpłatne świadczenie, niebędące dostawą, na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu, o ile zostało wykonane na osobiste ? a nie związane z prowadzoną działalnością ? cele wymienionych w przepisie osób. Badając, czy świadczenie ma charakter osobisty, czy związany z działalnością opodatkowaną, należy przede wszystkim odnosić się do statusu osoby otrzymującej to świadczenie i jej funkcji w schemacie działalności opodatkowanej.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z działalnością gospodarczą, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zakupione usługi noclegowe i gastronomiczne dla członków Rady Naukowej związane są z prowadzoną przez Instytut działalnością. Rada Naukowa jest jednym z dwóch organów Instytutu. Rada Naukowa Instytutu zbiera się zazwyczaj dwa razy w roku. Z noclegów korzystają zamiejscowi członkowie Rady z bardzo odległych miejscowości. Usługa gastronomiczna to obiad dla członków Rady w przerwie obrad. Członkowie Rady otrzymują zwrot kosztów przejazdu, diety, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 listopada 2006 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych na terenie kraju.

W przedmiotowej sprawie należy rozstrzygnąć kwestię, jakiego rodzaju związek ma nieodpłatne przekazanie zakupionych usług noclegowych i gastronomicznych dla członków Rady Naukowej z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy nie definiują pojęcia ?potrzeb osobistych?. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami ?osobistymi? są takie potrzeby, które ?dotyczą danej osoby? i które są jej potrzebami ?prywatnymi?, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że ?nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na ?potrzeby osobiste?, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie?.

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił, jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: ?przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić)?.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych (?).

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).
  
  

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku zapewnienia posiłków oraz zakwaterowania członkom Rady Naukowej, nie wynika to bowiem z przepisów Kodeksu pracy ani innych przepisów prawa pracy. Jest to zatem świadczenie wynikające z dobrej woli pracodawcy i nie służy działalności gospodarczej Spółki lecz zaspokajaniu osobistych potrzeb pracowników.

W związki z tym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc na rzecz członków Rady Naukowej, ww. usługi noclegowe i gastronomiczne wykonuje czynności, które nie są związane z prowadzoną przez niego działalnością, ponieważ nie mają one żadnego wpływu na przyszłe obroty, zyski, wizerunek itp. Usługi te zaspokajać mają bowiem wyłącznie osobiste potrzeby tych osób.

Zatem mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że świadczone nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz członków Rady Naukowej usługi noclegowe i gastronomiczne nie są związane z przedsiębiorstwem Zainteresowanego, w związku z powyższym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca zobowiązany jest do naliczenia podatku należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług (noclegowych i gastronomicznych) na rzecz członków Rady Naukowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB3/423-581/11-4/MM, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-581/11-5/MM, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-581/11-7/MM, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-581/11-8/MM, interpretacja indywidualna

ILPP2/443-1662/11-4/MN, interpretacja indywidualna

ILPP2/443-1662/11-5/MN, interpretacja indywidualna

ILPP2/443-1662/11-7/MN, interpretacja indywidualna

ILPP2/443-1662/11-8/MN, interpretacja indywidualna

ILPP2/443-1662/11-9/MN, interpretacja indywidualna