Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem, na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, gospodarstwa rolnego, położonego we wsi (?), gmina (?). Gospodarstwo to Zainteresowany wraz z małżonką nabył w roku 1989 od rodziców żony w drodze umowy darowizny, dokonanej w celu uzyskania emerytury rolniczej. Było ono wykorzystywane do działalności rolniczej, prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W roku 2004 Gmina nabyła od Zainteresowanego i jego żony, za odszkodowaniem, część gruntu na cele uzasadniające wywłaszczenie, tj. na budowę drogi lokalnej. Budowa drogi spowodowała znaczne zmniejszenie użyteczności rolniczej części gospodarstwa sąsiadującej z drogą, dlatego w tym obszarze wydzielono 19 działek z zamiarem ich sprzedaży. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (wprowadzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2002 r.) działki te leżą na terenie przeznaczonym na cele budownictwa mieszkaniowego. Do działek doprowadzone zostały przyłącza elektryczne, przy okazji budowy sieci energetycznej w drodze lokalnej.

W roku 2005 Wnioskodawca dokonał sprzedaży czterech ze wspomnianych wyżej działek i rozliczył on samodzielnie podatek VAT z tego tytułu.

W roku 2011 dokonano sprzedaży kolejnej działki niezabudowanej (nr 3/32) wchodzącej nadal w skład gospodarstwa rolnego i stanowiącej, wg rejestru gruntów, grunty orne. Dokonaną sprzedaż Zainteresowany wykazał i rozliczył jako czynność opodatkowaną VAT, według stawki 23%.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT i prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu. W związku z prowadzeniem działalności rolniczej Zainteresowany posiada status rolnika ryczałtowego, w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Zainteresowany wskazał, iż nie udostępniał i nie udostępnia gruntu innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych. Nie wyklucza, że w przyszłości dokona sprzedaży kolejnych działek wchodzących obecnie w skład gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki o nr 3/32 do sprzedaży, poza wydzieleniem jej z gospodarstwa rolnego i wykonaniem przyłącza elektrycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki 3/32 była dla Wnioskodawcy czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości nie została dokonana przez niego, jako podatnika VAT, a czynność ta nie jest objęta definicją działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała VAT. Działalnością gospodarczą, zgodnie z definicją ustawową jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców oraz rolników, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Samodzielne prowadzenie takiej działalności przez dany podmiot sprawia, że podmiot ten jest uważany za podatnika VAT. Przedstawiona definicja nie znajdzie zastosowania w przypadku Wnioskodawcy z kilku przyczyn:

1. Przede wszystkim, sprzedając działki nabyte przed ponad dwudziestu laty w drodze przekazania gospodarstwa rolnego (a więc w sposób niegospodarczy), Zainteresowany nie działa jako osoba prowadząca ?samodzielnie działalność gospodarczą?. Działalność gospodarcza, której przedmiotem jest sprzedaż nieruchomości, jest rodzajem działalności handlowej. Tego rodzaju obrót nieruchomościami, polega jednak na ich zakupie i odsprzedaży w celach zarobkowych. Nabywanie towarów w celu ich odsprzedaży jest cechą podstawową handlu. Wyzbywania się majątku prywatnego, jakie ma miejsce w przypadku Zainteresowanego nie sposób utożsamiać z działalnością handlową. Wnioskodawca podkreślił także, że w odniesieniu do zbywanego gruntu nie dokonywał żadnych nakładów inwestycyjnych.
2. Ponadto Zainteresowany uważa, że w jego działaniu nie występuje cecha częstotliwości, którą można określić jako stałość, powtarzalność czynności określonego rodzaju. Jednym z elementów częstotliwości działania jest niewiadoma, co do tego ile razy czynności te będą powtarzane (zamiar częstotliwości obejmuje nieokreśloną ilość transakcji, które mogą mieć miejsce w przyszłości). W przypadku osoby, która posiada gospodarstwo rolne określonej wielkości i rozporządza nim sprzedając poszczególne, wydzielone z niego części, oczywistym jest, jaka maksymalna ilość czynności zostanie dokonana. Takie transakcje nie są więc realizowane w ramach działalności wykonywanej w sposób częstotliwy (powtarzalny nieokreśloną ilość razy). Można by je ewentualnie określić jako wielokrotne, ale ustawodawca nie użył takiego sformułowania.
3. Warto również zwrócić uwagę na jeden z argumentów przytoczonych przez WSA we Wrocławiu w prawomocnym orzeczeniu z dnia 24 stycznia 2008 r. (I SA/Wr 1377/07) odnośnie opodatkowania VAT sprzedaży gruntów należących do gospodarstwa rolnego, wskazujący na ryzyko naruszenia zasady neutralności opodatkowania:
   ?Należy zauważyć, że status podatnika w świetle Pierwszej Dyrektywy z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowski w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC) uprawnia, co do zasady do odliczenia podatku naliczonego, stosownie do art. 2 ust. 2 (art. 1 ust. 2 zd. 2 Dyrektywy 112). Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku od wartości dodanej zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza niezależnie od celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. orzeczenie TSWE w sprawie C-37/95 Belgia/Ghent Coal Terminal NV cyt. za ?VI Dyrektywą VAT, pod red. K. Sachsa s. 443). Powołany przykład sprzedaży składników majątku produkcyjnego przez inne podmioty nie uwzględnia faktu, że co do zasady przy zakupie takich składników majątkowych przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego, będące istotną cechą konstrukcyjną podatku od wartości dodanej, a ewentualny brak takiego prawa jest kompensowany stosowanymi zwolnieniami z opodatkowania. W niniejszej sprawie podatnik nie ma i nigdy nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie gruntów rolnych nie było objęte systemem podatku VAT. Opodatkowanie sprzedaży takich gruntów skutkuje zatem w istocie opodatkowaniem całości przychodu, co pozostaje w sprzeczności z art. 2 ust. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady (także art. 1 ust. 2 zdanie 2 Dyrektywy 112)?.
4. Zainteresowany uważa, że fakt wykorzystywania przez niego sprzedawanego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej nie jest wystarczającym powodem, dla uznania sprzedaży za podlegającą opodatkowaniu VAT. W definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wymienieni zostali również rolnicy, jednak zgodnie z ust. 4 tego artykułu ?W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne?.

Przepis ten oznacza, że podmiot prowadzący gospodarstwo rolne bez rejestracji do celów VAT nie jest uważany za podatnika ? skoro tak, to rozstrzygnięcie, co do opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych nie może żadną miarą opierać się na założeniu, że mąż prowadząc działalność rolniczą posiada status podatnika, co jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania sprzedaży gruntu. Jeżeli rolnik nie dokona rejestracji wówczas ? w zakresie działalności rolniczej ? podatnikiem nie jest i wynika to wprost z ustawy, więc dokonywana przez niego sprzedaż gruntu powinna być oceniana bez nawiązywania do działalności rolniczej. O opodatkowaniu takiej sprzedaży przesądzać mogą inne okoliczności, takie np. jak działalność inwestycyjna na zbywanych nieruchomościach.

W ocenie Wnioskodawcy ważne dla oceny pytania postawionego we wniosku pozostaje uzasadnienie orzeczenia wydanego przez NSA w składzie siedmiu sędziów w dniu 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym podkreślono miedzy innymi: ?nie wydaje się do obrony teza, że działający rozumnie i logicznie ustawodawca, decydując się na przyjęcie opcji określonej w art. 25 VI Dyrektywy przewidującej maksymalne uproszczenia w odniesieniu do rolników ryczałtowych (brak obowiązku rejestracji, wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji, zwolnienie od podatku dostaw produktów rolnych i świadczenia usług rolniczych) objął jednak te podmioty wszystkimi obowiązkami podatnika, w sytuacji, gdy z różnych przyczyn (np. choroba, kalectwo, starość, upadek sił) decydują się one na sprzedaż nie tylko gruntów, ale i maszyn, urządzeń, pojazdów nabytych w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego?.

Zainteresowany wskazał, iż jej stanowisko znajduje ponadto potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. (sygn. C-180/10 i C-181/10), wydanego w stanach faktycznych bardzo zbliżonych do przedstawionego w niniejszym wniosku.

ETS przedstawił następujące tezy uzasadniające uwzględnienie skarg złożonych przez podatników:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
2. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą? w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. ETS wskazał, że takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.
4. Okoliczność, iż osoba ta jest ?rolnikiem ryczałtowym? w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia. W tym kontekście ETS podkreślił, że transakcje inne niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych w rozumieniu art. 295 ust. 1 Dyrektywy VAT, dokonywane przez rolnika ryczałtowego w ramach jego działalności rolniczej, podlegają zasadom ogólnym dyrektywy. Dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości nie ma zatem znaczenia, okoliczność, że sprzedający wykorzystywał ją do prowadzenia działalności rolniczej.
   
   

Podsumowując, Zainteresowany uważa, że dokonana transakcja polegała na rozporządzeniu składnikiem majątku prywatnego nie może być traktowana jako działalność gospodarcza opodatkowana VAT z następujących powodów:

1. nabycie nastąpiło w drodze przekazania gospodarstwa rolnego, nie miało więc charakteru handlowego,
2. sprzedaż nie będzie nosić znamion częstotliwości,
3. opodatkowanie planowanej sprzedaży VAT byłoby sprzeczne z zasadą neutralności tego podatku,
4. uprzednie wykorzystywanie gruntu do działalności rolniczej nie jest wystarczającą przesłanką objęcia sprzedaży takiego gruntu podatkiem VAT, co zostało wyraźnie potwierdzone w wyroku ETS z dnia 15 września 2011 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. U. UE L 347.1 ze zm. ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

W tym miejscu ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek ?Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem, na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo to Zainteresowany wraz z małżonką nabył w roku 1989 od rodziców żony w drodze umowy darowizny, dokonanej w celu uzyskania emerytury rolniczej. Było ono wykorzystywane do działalności rolniczej, prowadzonej przez Wnioskodawcę. W roku 2004 Gmina nabyła od Zainteresowanego i jego żony, za odszkodowaniem, część gruntu na cele uzasadniające wywłaszczenie, tj. na budowę drogi lokalnej. Budowa drogi spowodowała znaczne zmniejszenie użyteczności rolniczej części gospodarstwa sąsiadującej z drogą, dlatego w tym obszarze wydzielono 19 działek z zamiarem ich sprzedaży. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (wprowadzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2002 r.) działki te leżą na terenie przeznaczonym na cele budownictwa mieszkaniowego. Do działek doprowadzone zostały przyłącza elektryczne, przy okazji budowy sieci energetycznej w drodze lokalnej. W roku 2005 Wnioskodawca dokonał sprzedaży 4 ze wspomnianych wyżej działek i rozliczył on samodzielnie podatek VAT z tego tytułu. Natomiast w roku 2011 dokonano sprzedaży kolejnej działki niezabudowanej (nr 3/32) wchodzącej nadal w skład gospodarstwa rolnego i stanowiącej, wg rejestru gruntów, grunty orne. Dokonaną sprzedaż Zainteresowany wykazał i rozliczył jako czynność opodatkowaną VAT, według stawki 23%. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT i prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu. W związku z prowadzeniem działalności rolniczej Zainteresowany posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Zainteresowany wskazał, iż nie udostępniał i nie udostępnia gruntu innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych. Nie wyklucza, że w przyszłości dokona sprzedaży kolejnych działek wchodzących obecnie w skład gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki o nr 3/32 do sprzedaży, poza wydzieleniem jej z gospodarstwa rolnego i wykonaniem przyłącza elektrycznego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie można bowiem uznać, iż wydzielenie działki z gospodarstwa rolnego oraz doprowadzenie przyłącza elektrycznego, przy okazji budowy sieci energetycznej w drodze lokalnej ? stanowi przesłankę wystarczającą do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany podjął aktywne działania w celu zbycia nieruchomości, takie same lub podobne jak podmiot prowadzący profesjonalną działalność gospodarczą.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę działki niezabudowanej nr 3/32 stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, poza wydzieleniem działki z gospodarstwa rolnego i wykonaniem przyłącza elektrycznego, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmowała jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, zmiana jego przeznaczenia, wystąpienie o warunki zabudowy oraz działania marketingowe wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, zbywana nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego ? stosownie do obowiązującego orzecznictwa ? transakcja zbycia działki niezabudowanej nr 3/32 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli przedmiotowy grunt wchodzący w skład gospodarstwa rolnego w roku 1989 od swoich rodziców w drodze umowy darowizny, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku ze zbyciem ww. działki, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że dokonano w 2011 r. sprzedaży działki nr 3/32 wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego i w przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży kolejnych działek wchodzących obecnie w skład gospodarstwa rolnego, zatem uznać należy, że sprzedaż dokonywana była poza prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą w zakresie handlu.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nr 3/32 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowej działki korzysta z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności sprzedaży wydzielonej działki.

Jednakże wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.