Jaką stawkę VAT powinna zastosować Spółka na fakturze za wyżej wymienione szkolenie?

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług szkoleniowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o doprecyzowanie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy tzw. usługi ?zarządzania flotą pojazdów? sklasyfikowane jako PKWiU 74.60.13 -00.00 ?Usługi monitoringu z wykorzystaniem systemów alarmowych?, dla odbiorców krajowych oraz podatników posiadających siedzibę w innym kraju Wspólnoty, jak i na terytorium państwa trzeciego. Podstawowymi dla wykonania tych usług są nabywane przez Wnioskodawcę, tak w kraju jak i poza granicami, usługi telekomunikacyjne. Przetwarzanie tą drogą uzyskanych danych dokonuje się w systemach informatycznych eksploatowanych w kraju, choć efekty tego przetworzenia są dostępne i wykorzystywane przez odbiorców w miejscu ich siedziby/prowadzenia działalności.

Firma z siedzibą główną w Danii zakupiła od Zainteresowanego towar, jakimi są rejestratory GPS. Łącznie z zakupionym towarem zostały zakupione licencje na system do obsługi odczytów pochodzących z rejestratorów GPS. System jest udostępniany on-line. Następnie oddział krajowy tej firmy zamówił u Spółki szkolenie polskich pracowników z obsługi wyżej wymienionego systemu.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazał dodatkowe informacje:

1. Czy oddział krajowy, który zamówił szkolenie polskich pracowników spełnia kryteria stałego miejsca prowadzenia działalności firmy duńskiej na terytorium kraju...
   Tak, oddział krajowy, spełnia ww. kryteria.
2. Czy Zainteresowany świadczy usługę dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności...
   Tak, świadczy on usługę dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.
3. Na kogo będzie wystawiona faktura dokumentująca świadczoną usługę...
   Faktura będzie wystawiona na oddział krajowy, który spełnia kryteria stałego miejsca prowadzenia działalności. Na fakturze będzie widniał adres polski oraz NIP polski.
4. Klasyfikacja statystyczna czynności będącej przedmiotem wniosku według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU 51.64.12-00.00 ?Usługi w zakresie handlu hurtowego komputerami i urządzeniami peryferyjnymi?.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT powinna zastosować Spółka na fakturze za wyżej wymienione szkolenie...

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku usługa szkoleniowa była świadczona w ramach innego świadczenia głównego, jakim jest dostawa towaru. Dlatego potraktował on ją jako część składową świadczenia głównego, czyli dostawy towaru. Jako przykład Zainteresowany potraktował stanowisko Sądu z wyroku z dnia 23 października 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 1294/2000): ?(?) gdy szkolenia realizowane są przez podmiot gospodarczy dla jego kontrahenta w celu przekazania jego pracownikom niezbędnej wiedzy do uruchomienia, a następnie eksploatowania montowanego u tegoż kontrahenta urządzenia - tego rodzaju usługi szkoleniowe nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności podatnika, skoro stanowią konieczny element prawidłowego wywiązania się podatnika z kontraktu w zakresie dostawy, uruchomienia i oddania do eksploatacji zamówionej aparatury oraz jej gwarancji. Przy realizacji bowiem umów, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych, całościowo zmierzających do zrealizowania określonego w umowie dzieła - brak podstaw do ich odrębnego traktowania z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług (?)?.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, iż jej zdaniem stawka VAT powinna wynosić 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ustawy.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy tzw. usługi ?zarządzania flotą pojazdów? sklasyfikowane jako PKWiU 74.60.13-00.00 ?Usługi monitoringu z wykorzystaniem systemów alarmowych? dla odbiorców krajowych oraz podatników posiadających siedzibę w innym kraju Wspólnoty, jak i na terytorium państwa trzeciego. Przetwarzanie danych dokonuje się w systemach informatycznych eksploatowanych w kraju, choć efekty tego przetworzenia są dostępne i wykorzystywane przez odbiorców w miejscu ich siedziby/prowadzenia działalności.

Firma z siedzibą główną w Danii zakupiła od Zainteresowanego towary, jakimi są rejestratory GPS. Łącznie z zakupionymi towarami zostały zakupione licencje na system do obsługi odczytów pochodzących z rejestratorów GPS. System jest udostępniany on-line.

Następnie oddział krajowy firmy duńskiej zamówił u Spółki szkolenie polskich pracowników z obsługi wyżej wymienionego systemu. Wnioskodawca zaznaczył, iż oddział ten spełnia kryteria stałego miejsca prowadzenia działalności firmy duńskiej na terytorium kraju. Zainteresowany natomiast świadczy usługę właśnie dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Faktura dokumentująca ww. usługi wystawiona zostanie na oddział krajowy i będzie na niej widniał adres polski oraz NIP polski.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wysokość stawki podatku jaką należy stosować dla usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz oddziału firmy duńskiej.

W opinii Spółki, obie dokonane czynności (dostawa towarów oraz usługa szkoleniowa) stanowią jedną transakcję, która powinna zostać opodatkowana stawką podatku w wysokości 22%.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług traktowane jest jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, to nie powinna być ona sztucznie dzielona dla celów określenia jej opodatkowania. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla tych celów wówczas, gdy tworzą jedną czynność zasadniczą, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności zasadniczej.

Aby móc wskazać, iż dana czynność jest złożona, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez pomocniczej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powyższe, zdaniem tut. Organu, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma rodzajami transakcji świadczonych przez Zainteresowanego. Po pierwsze z dostawą towarów (rejestratorów GPS), po drugie ze świadczeniem usług (polegających na szkoleniu polskich pracowników z obsługi systemu do odczytów pochodzących z rejestratorów GPS).

Bowiem pomimo iż powyższe usługi związane są z obsługą systemu konkretnego towaru (rejestratorów GPS), nie można uznać, że usługi te stanowią element kompleksowego świadczenia, jakim jest dostawa towaru.

Zwrócić należy uwagę także na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z czynnościami dokonywanymi tylko na rzecz firmy duńskiej, lecz na rzecz dwóch różnych podatników VAT. A mianowicie, na rzecz firmy duńskiej z siedzibą w Danii, Spółka dokonała dostawy towarów (rejestratorów GPS), natomiast na zlecenie krajowego oddziału tej firmy (polskiego podatnika podatku od towarów i usług) dokonała szkolenia polskich pracowników w zakresie obsługi systemu do odczytów pochodzących z rejestratorów GPS.

W przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia z odrębnymi czynnościami, świadczonymi na rzecz różnych podatników, do których mają zastosowanie odmienne przepisy regulujące miejsce świadczenia oraz sposób dokumentowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługa szkolenia stanowi część składową świadczenia głównego, czyli dostawy towarów, należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu zatem do zadanego pytania, przedmiotem dalszej analizy jest określenie wysokości podatku VAT dla usługi szkolenia polskich pracowników, świadczonej na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności firmy duńskiej, czyli polskiego oddziału tej firmy.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż Zainteresowany świadczy usługi na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, zdefiniowanego w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Po dokonaniu analizy sprawy stwierdzić należy, iż wykonywane przez Spółkę usługi szkolenia, nie zostały wymienione w przepisach art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n, będących zastrzeżeniem art. 28b ust. 1 ustawy.

Jednak zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia ?stałe miejsce prowadzenia działalności?. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.). Dlatego też w kwestii określenia, co należy uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

Przykładowo, w wyroku w sprawie C-168/84 Günter Berkholz v. Finanzamt Hamburg-Mitte Alstadt z dnia 4 lipca 1985 r., ETS stwierdził, iż punktem odniesienia dla ustalania miejsca opodatkowania jest zasada, według której usługa podlega opodatkowaniu tam, gdzie jest siedziba świadczącego. Odniesienie do stałego miejsca prowadzenia działalności następuje dopiero wówczas, gdy pierwsza zasada prowadzi do nieracjonalnych rezultatów lub wywołuje rozbieżności między krajami Unii Europejskiej. W dalszej części orzeczenia ETS określił warunki, które powinny być spełnione przez jednostkę organizacyjną, aby można było uznać, iż w danym miejscu posiada ona stałe miejsce prowadzenia działalności. Zdaniem Trybunału, aby miejsce, w którym podmiot wykonuje czynności można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

1. posiadanie przez jednostkę minimalnego rozmiaru działalności;
2. ciągła obecność ludzkich zasobów koniecznych do świadczenia usług w ramach tej jednostki;
3. ciągła obecność technicznych zasobów koniecznych do świadczenia usług w ramach tej jednostki.

W orzeczeniu tym, ETS stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych dla wykonania danej działalności.

W oparciu o powołane orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można zatem wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o ?stałym miejscu prowadzenia działalności?. Jak wynika z samej nazwy ?stały?, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca poinformował, iż przedmiotowe usługi szkolenia polskich pracowników w zakresie obsługi systemu do odczytów pochodzących z rejestratorów GPS, świadczy na rzecz oddziału krajowego firmy duńskiej. Zainteresowany wskazał, że oddział zamawiający szkolenie polskich pracowników spełnia kryteria stałego miejsca prowadzenia działalności firmy duńskiej na terytorium kraju. Faktura dokumentująca świadczoną usługę będzie wystawiona na oddział krajowy. Na fakturze będzie widniał adres polski oraz NIP polski.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie podstawą do ustalenia miejsca świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, jest art. 28b ust. 2 ustawy.

Zatem, w przypadku wykonywania przez Zainteresowanego usług szkolenia polskich pracowników w zakresie obsługi systemu do odczytów pochodzących z rejestratorów GPS, na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności kontrahenta duńskiego na terytorium kraju, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności, czyli Polska.

W myśl cyt. art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do dnia 31 grudnia 2010 r., do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosowało się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Podkreślić należy, iż zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Zainteresowany wskazał, iż klasyfikacja statystyczna czynności będącej przedmiotem wniosku według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług to PKWiU 51.64.12-00.00 ?Usługi w zakresie handlu hurtowego komputerami i urządzeniami peryferyjnymi?.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że żaden z przepisów ustawy, jej załączników oraz przepisów wykonawczych nie przewidywał do dnia 31 grudnia 2010 r. zastosowania preferencyjnej stawki podatku czy zwolnienia dla usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 51.64.12-00.00 ?Usługi w zakresie handlu hurtowego komputerami i urządzeniami peryferyjnymi?. Zatem, ww. usługi opodatkowane są stawką podstawową podatku w wysokości 22%.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi szkoleniowe będące przedmiotem pytania, winny być na wystawionej przez nią fakturze dla oddziału firmy duńskiej, opodatkowane 22% stawką podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, że pomimo iż Zainteresowany w uzupełnieniu do wniosku zaznaczył, że jego zdaniem ?(?) stawka VAT powinna wynosić 22%?, to jednak stawkę tę odnosi on do traktowanej jako jedną całość - dostawy towarów i świadczenia usługi. Tym samym, jego stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to kwestii rozliczenia i dokumentacji dostawy towarów oraz sprzedaży licencji na system do obsługi odczytów pochodzących z rejestratorów GPS na rzecz podatnika duńskiego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.