Czy Spółka prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług uznając, iż (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego i dokumentowania sprzedaży ciągłej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) dokonuje sprzedaży produkowanych przez siebie wyrobów, będących komponentem do produkcji u odbiorcy, na warunkach określonych w długookresowej umowie sprzedaży zawartej między stronami. Dostawy realizowane są na podstawie miesięcznego harmonogramu sporządzonego przez odbiorcę i przyjętego przez Spółkę, na bieżąco modyfikowanego w miarę pojawiających się potrzeb. Spółka jest jedynym dostawcą komponentu, wobec czego trwałość, regularność i terminowość jej dostaw ma decydujące znaczenie dla prawidłowego przebiegu procesu produkcji i zachowania jej ciągłości u odbiorcy. To zobowiązuje Spółkę do stałego i systematycznego realizowania dostaw, które odbywają się wielokrotnie w ciągu doby ze względu na czterobrygadowy system pracy u obu stron oraz stosowaną strategię zarządzania zapasami (just-in-time). Spółka dokumentuje sprzedaż wystawiając jedną fakturę w miesiącu, która obejmuje wszystkie dostawy zrealizowane w trakcie miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług uznając, iż realizowana przez nią sprzedaż ma charakter ciągły i wystawiając fakturę sprzedaży raz w miesiącu...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż ma charakter ciągły, o której mówi § 5 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). W przepisach podatkowych pojęcie sprzedaży ciągłej nie zostało zdefiniowane, wobec tego odwołując się do wykładni językowej pojęcie ?ciągły? należy rozumieć jako:

1. dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stały;
2. stale, systematycznie się powtarzający (definicja zawarta w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r., tom 1, str. 453).

Należy więc przyjąć, że świadczenie o charakterze ciągłym polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Dla uznania świadczenia za ciągłe istotne jest, że składa się ono z następujących po sobie czynności tworzących razem funkcjonalną całość i trwających w czasie, a trwały charakter zachowań jednej ze stron służy zaspokojeniu interesów drugiej strony. Samo zawarcie umowy z kontrahentem, z której wynika zobowiązanie do stałych dostaw nie przesądza o uznaniu takiej sprzedaży za dokonywaną w sposób ciągły. Decydujące znaczenie ma tu rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej trwały charakter.

Podobne stanowiska w tej sprawie prezentują organy podatkowe w wydanych interpretacjach, między innymi: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK z dnia 16 października 2008 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-1542/09-2/EN, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego, sygn. PP II 443/117/50770/07, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, sygn. ISII/2-443/268/06.

Wobec tego Spółka stoi na stanowisku, że realizowana przez nią sprzedaż spełnia przesłanki sprzedaży ciągłej. Jej podstawową cechą jest stałość, powtarzalność i częstotliwość, która umożliwia sprawne zarządzanie zapasami i utrzymanie ciągłości produkcji u klienta. W interesie odbiorcy leży więc by Spółka dostarczała mu swoich wyrobów w sposób systematyczny, ciągły i regularny przez cały okres obowiązywania umowy zawartej między stronami.

Udokumentowaniem ww. sprzedaży jest faktura VAT wystawiana przez Spółkę raz w miesiącu, w której ujęte są wszystkie dostawy zrealizowane w danym miesiącu i która zgodnie z dyspozycją § 9 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia wystawiana jest nie później niż 7 dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Z dniem wystawienia faktury powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, gdyż jak stanowi art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi ? art. 19 ust. 5 ustawy.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7 dnia od wykonania usługi).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (?).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży: w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych. Dlatego też, pojęcie ciągłości należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne. W ujęciu słownikowym (Słownik Języka Polskiego, pod. Red. M. Szymczaka, PWN 2002) wyraz ?ciągły? oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały.

W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc o np.: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, codzienną dostawę towarów, dostawę energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznaczne ustalenie momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Sprzedaż o charakterze ciągłym obejmuje świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, wynikającego z zobowiązania o charakterze ciągłym. Istotą sprzedaży ciągłej jest zatem stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do określonego świadczenia, zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produkowanych przez siebie wyrobów na warunkach określonych w długookresowej umowie sprzedaży zawartej między stronami.

Wyroby, które produkuje Spółka, są komponentem do produkcji u odbiorcy. Dostawy wyrobów dokonywane są na podstawie miesięcznego harmonogramu sporządzonego przez odbiorcę i przyjętego przez Zainteresowanego i na bieżąco modyfikowanego w miarę pojawiających się potrzeb. Wnioskodawca jest jedynym dostawcą komponentu, wobec czego trwałość, regularność i terminowość jego dostaw ma decydujące znaczenie dla prawidłowego przebiegu procesu produkcji i zachowania jej ciągłości u odbiorcy. Zatem, to zobowiązuje Spółkę do stałego i systematycznego realizowania dostaw, które odbywają się wielokrotnie w ciągu doby ze względu na czterobrygadowy system pracy u obu stron oraz stosowania strategii zarządzania zapasami (just-in-time). Jak wskazał Zainteresowany, przedmiotową sprzedaż dokumentuje wystawiając jedną fakturę w miesiącu, na której znajdują się wszystkie dostawy zrealizowane w ciągu miesiąca.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa wyrobów, będących komponentem do produkcji u odbiorcy, ma charakter sprzedaży ciągłej. Bowiem jak wynika z informacji przedstawionych przez Zainteresowanego, świadczenie ww. czynności jest procesem nieustannym, stale powtarzającym się oraz systematycznym. Ponadto ? jak wskazała Spółka ? przedmiotowa sprzedaż wynika z długookresowej umowy sprzedaży zawartej pomiędzy stronami.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy dla dokonywanej przez Spółkę sprzedaży wyrobów będących komponentami do produkcji, powstaje w terminie wystawienia faktury VAT, zgodnie z powołanym art. 19 ust. 4 ustawy o VAT. Natomiast fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży Wnioskodawca ma obowiązek wystawić nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca w którym dokonano sprzedaży, w myśl § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-1542/09-2/EN, interpretacja indywidualna