Czy usługa transportu towarów dokonana przez firmę Niemiecką (przedstawiciela fiskalnego) z Niemiec (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabywa towary w Korei lub w Chinach. Towary te drogą morską docierają do portu w H. w Niemczech. Ich odprawa celna z zapłatą cła i innych opłat manipulacyjnych następuje w Niemczech.

Odpraw celnych (ostatecznych odpraw fiskalnych) w porcie w H. w imieniu Zainteresowanego dokonuje firma niemiecka.

Przedstawiciel fiskalny Wnioskodawcy posługuje się następującymi numerami NIP unijnymi:

1. dla celów dostaw towarów ? wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, cło,
2. dla celów usług transportowych spedycyjnych.

Firma niemiecka (przedstawiciel fiskalny) wystawia dla Wnioskodawcy dwie faktury z różnymi numerami NIP: pierwsza faktura dotyczy wartości należnego cła, druga faktura dotyczy transportu. Faktura na towary handlowe wystawiona jest przez dostawcę z Korei lub z Chin, a przedstawiciel fiskalny podbija ją tylko pieczęcią ze swoimi danymi (lub dane przedstawiciela są wpisane na oryginalnej fakturze w części uwagi).

Przedmiotowa firma świadczy także dla Zainteresowanego usługi przewozowe i koordynacji przewozów w zakresie transportu morskiego i lądowego ładunków. Po dokonaniu odprawy celnej towarów w Niemczech, towary te są przewożone (dostarczane) na teren Polski wraz z fakturą wystawianą przez sprzedawcę koreańskiego lub chińskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługa transportu towarów dokonana przez firmę Niemiecką (przedstawiciela fiskalnego) z Niemiec do Polski stanowi dla Wnioskodawcy import usług transportowych, czy powinna powiększać wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 5 ust. 1 pkt 4 i art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, czynność przywozu towarów z państwa trzeciego, który został dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec po przekroczeniu granicy Unii Europejskiej (został zaimportowany) i następnie jest przewożony (dostarczany) na terytorium Polski jest czynnością wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Do wartości WNT doliczone zostają koszty frachtu ? pobrane przez dostawcę z Korei lub z Chin, a także wartość cła pobranego przez przedstawiciela fiskalnego w Niemczech.

Koszty transportu towaru z Niemiec do Polski Zainteresowany rozlicza na zasadzie importu usług transportowych, bowiem świadczone są one przez firmę przedstawiciela fiskalnego a nie przez bezpośredniego dostawcę towarów. Firma niemiecka posiada dwa numery NIP. Pierwszym numerem posługuje się wykazując wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a drugim posługuje się wykazując (na osobnej fakturze) koszt transportu z Niemiec do Polski.

Obowiązek podatkowy w imporcie usług transportowych Zainteresowany rozpoznaje stosując zasadę określoną w art. 19 ust. 13 pkt 2 (obowiązek podatkowy powstaje w momencie zapłaty za usługę, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi spedycyjnej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 ? stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy ? obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy doliczać tylko te wydatki dodatkowe, które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar.

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy, określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje ? kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Na konieczność doliczania do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w przemieszczeniu także dodatkowych wydatków, wskazuje nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 31 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, nabył w kraju trzecim (Korei lub Chinach) towary, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Niemiec. Następnie towary te zostały przemieszczone z terytorium Niemiec na terytorium Polski, gdzie w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy, rozpoznaje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru na terytorium Polski. Wynagrodzenie za usługę transportu towaru z Niemiec do Polski firma niemiecka dokumentuje odrębną fakturą VAT.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż kosztów transportu przedmiotowego towaru z Niemiec do Polski ? zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy ? nie wlicza się do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę towaru (z kraju trzeciego).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Art. 28 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej ?wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów?, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3, który wskazuje, iż w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 ustawy, podmioty o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji potwierdzonym kodem PL.

Zatem, jeżeli nabywca (Wnioskodawca) wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towaru z terytorium Niemiec na terytorium Polski, podał niemieckiej firmie świadczącej tą usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku na terytorium kraju, to miejscem świadczenia ww. usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer, czyli Polska, zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy.

Przez import usług, stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Jednakże ww. przepisu nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów ? art. 17 ust. 2 ustawy.

Natomiast art. 17 ust. 4 ustawy stanowi, iż w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że ? z uwagi na fakt, iż ww. usługa transportu jest nabywana przez Wnioskodawcę od podmiotu posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Polski (firmy niemieckiej) i podlega zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy opodatkowaniu na terytorium Polski ? Zainteresowany jest zobligowany, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy, do rozliczenia podatku z tytułu importu ww. usługi.

Generalna zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca określił w sposób odmienny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego między innymi dla usług transportu.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promilami, samolotami i śmigłowcami powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług. Przepis ten stosuje się również do importu usług ? zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do postanowień § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie importu usług transportowych. Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzspólnotowym nabyciu towaru zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-25/09-2/EN z dnia 18 marca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-25/09-2/EN, interpretacja indywidualna