Zastosowanie zwolnienia od podatku ? towar używany ? telefony komórkowe

Zastosowanie zwolnienia od podatku ? towar używany ? telefony komórkowe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2012 r. r. (data wpływu 27 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży telefonów komórkowych ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży telefonów komórkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o zakup i sprzedaż telefonów komórkowych. Zakupu telefonów (nowych lub używanych) ma zamiar dokonywać od: podmiotów gospodarczych będących podatnikami podatku VAT, podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością.

Nabycie przez Spółkę telefonów zarówno nowych, jak i używanych od podmiotów gospodarczych dokumentowane będzie fakturą VAT (od podatników VAT) lub rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję (od pozostałych podmiotów gospodarczych).

Spółka zamierza rozszerzyć działalność i nabywać telefony od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z wykorzystaniem strony internetowej, a w celu udokumentowania tych transakcji stosować dokument w formie elektronicznej. Dokument zawierać będzie, w szczególności dane kupującego (Spółki), dane sprzedającego, tj. imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dokumentu tożsamości, specyfikację towaru (cechy indywidualne), cenę towaru i numer rachunku bankowego, na który zostanie przelana kwota należności za towar oraz termin płatności. Ponadto zostanie zamieszczone każdorazowo oświadczenie sprzedającego co do prawdziwości podanych danych, z uwagi na brak bezpośredniego kontaktu z osobą sprzedającą, niemożność sprawdzenia danych z dowodem osobistym lub innym dokumentem potwierdzającym tożsamość i brak podpisu właściwego dla umowy. Spółka będzie posiadała również potwierdzenie przekazania i odbioru telefonu. W związku z powyższym, każda transakcja Spółki będzie mogła podlegać weryfikacji i identyfikacji poprzez dysponowanie danymi osobowymi sprzedającego, jego numerem rachunku bankowego, zindywidualizowane dane towaru (telefonu) i posiadanie dokumentu potwierdzenia przekazania i odbioru telefonu.

W wyżej opisanym obszarze funkcjonowania Spółki, powstały wątpliwości interpretacyjne, w niżej przedstawionych kwestiach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie warunki powinny zostać spełnione dla zastosowania przez Spółkę zwolnienia w podatku VAT w obrocie towarami używanymi?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z pózn. zm.) dalej VAT, stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towarów używanych zdefiniowane jest w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem przez towary używane rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji, gdy Spółka dokona zakupu telefonów od osób fizycznych lub podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT, nie ulega wątpliwości, że przy nabyciu towarów Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Towary zostaną bowiem zakupione bez podatku VAT (na rachunek lub umowę kupna sprzedaży). Nie będzie zatem przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Pierwsza przesłanka zastosowania zwolnienia od podatku jest zatem spełniona.

Druga przesłanka to wymóg używania towarów. Przepisy stanowią o używaniu towarów przez okres co najmniej 6 miesięcy po ich nabyciu. Spółka zakupionych telefonów nie użytkuje na własne potrzeby (przez okres półroczny), lecz zakupione towary przeznacza do dalszej odsprzedaży. Nie zostanie zatem spełniony warunek uznania towaru za używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Niemniej jednak, zdaniem Spółki znajduje do niej zastosowanie zwolnienie podatkowe do sprzedaży wszystkich telefonów zakupionych bez VAT od osób fizycznych i podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami VAT. W prawie unijnym wprowadza się bowiem zwolnienie dla dostawy towarów przy nabyciu których podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nie ma zaś znaczenia to, czy podatnik używał towar i przez jak długi okres. Powyższe zwolnienie jest odpowiednikiem zwolnienia, o którym mowa w art. 13 część B lit. c in fine VI Dyrektywy i odpowiednio art. 136 lit. b 112 Dyrektywy VAT z 2006 r. Przepis ten odnosi się generalnie do towarów (bez wyszczególnienia, iż dotyczy towarów używanych) przy nabyciu, których podatnik nie miał prawa do odliczenia. Dla prawa wspólnotowego nie ma więc znaczenia okres używania. Zgodnie z prawem unijnym nawet sprzedaż towaru na drugi dzień po nabyciu bez podatku naliczonego powinna być objęta zwolnieniem. Analiza polskich przepisów uzależniających zwolnienie z opodatkowania od używania przez okres półroczny towaru przekracza zakres swobody pozostawionej państwom członkowskim w tym zakresie. Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE stanowią tylko, że państwa członkowskie zwalniają od podatku dostawy towarów przy nabyciu, których nie przysługiwało prawo do odliczenia, nie wspominając o możliwości ustanowienia dodatkowych warunków tego zwolnienia. Generalny mechanizm systemu VAT powinien pozwalać na zastosowanie zwolnienia do sprzedaży towaru w razie braku prawa do odliczenia przy jego nabywaniu. Powołując się zatem na prawo wspólnotowe i na tej podstawie żądając odmowy zastosowania prawa krajowego Spółka może stosować zwolnienie do dostawy towaru nabytego bez prawa do odliczenia niezależnie od tego, czy w ogóle używała tego towaru i jak długo (Glosa do wyroku ETS z dnia 8 marca 2001 r. C-415/98).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust.

2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa ? www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Za ?używanie?, jako przesłankę zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie można uznać posiadania towaru, któremu nie towarzyszy faktyczne jego wykorzystywanie. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru przez wskazany przepisem czas. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez ?używanie?, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o zakup i sprzedaż telefonów komórkowych. Zakupu telefonów (nowych lub używanych) ma zamiar dokonywać od: podmiotów gospodarczych będących podatnikami podatku VAT, podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością.

Nabycie przez Spółkę telefonów zarówno nowych, jak i używanych od podmiotów gospodarczych dokumentowane będzie fakturą VAT (od podatników VAT) lub rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję (od pozostałych podmiotów gospodarczych).

Spółka zamierza rozszerzyć działalność i nabywać telefony od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z wykorzystaniem strony internetowej, a w celu udokumentowania tych transakcji stosować dokument w formie elektronicznej.

Przy nabyciu towarów Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Towary zostaną bowiem zakupione bez podatku VAT (na rachunek lub umowę kupna sprzedaży). Nie będzie zatem przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Spółka zakupionych telefonów nie użytkuje na własne potrzeby (przez okres półroczny), lecz zakupione towary przeznacza do dalszej odsprzedaży. Nie zostanie zatem spełniony warunek uznania towaru za używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia od podatku w przedmiotowej sytuacji będzie możliwe, jedynie w odniesieniu do tych telefonów komórkowych, które były używane przez Wnioskodawcę przez co najmniej pół roku od nabycia przez niego prawa do rozporządzania danymi telefonami komórkowymi jak właściciel. Powyższe wynika z faktu, iż tylko takie telefony komórkowe można uznać za towar używany w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 ustawy.

Reasumując, warunkiem niezbędnym do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w związku z art. 43 ust. 2 ustawy, jest brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów oraz używanie tych towarów przez okres co najmniej pół roku po ich nabyciu.

W przedmiotowej sprawie dostawa telefonów komórkowych nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, w związku z faktem, iż co prawda przy nabyciu tych telefonów Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak przedmiotowe telefony nie będą używane przez Spółkę przez co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Ponadto należy wskazać, iż przepisy wynikające z Dyrektyw w świetle systemu prawa krajowego nie są przepisami obowiązującymi wprost. Stanowią rodzaj ramowych wytycznych pozwalających na dostosowanie prawodawstwa poszczególnych krajów do pewnych wymogów unijnych. Wskazują na cele, jakie należy osiągnąć, nie ograniczając równocześnie metod i środków regulujących poszczególne tytuły podatkowe. Ustawa o podatku od towarów i usług reguluje ten sam zakres tematyczny, może jednak niektóre kwestie regulować odmiennie.

Zauważa się, że istotną rolą dyrektywy jest wskazanie właściwej interpretacji przepisów krajowych, zwane pośrednim stosowaniem dyrektywy. Jeśli w procesie wykładni przepisu krajowego pojawiają się wątpliwości (tzn. istnieją alternatywne, dopuszczalne z punktu widzenia zasad wykładni tekstów prawnych interpretacje danego przepisu krajowego), należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celem dyrektywy (wykładnia prowspólnotowa). Inaczej niż w przypadku bezpośredniego stosowania dyrektywy źródłem prawa jest w takim przypadku nadal przepis krajowy, którego wykładnia jedynie uwzględnia cele wynikające z prawa wspólnotowego. Dzięki dyrektywie dokonywana jest jedynie właściwa wykładnia przepisu krajowego, co nie powinna wpływać na zakres jego stosowania. W takiej sytuacji, w przypadku pośredniego stosowania dyrektywy nie sposób uchylać się od stosowania przepisów krajowych, które jedynie są interpretowane w zgodzie z zasadami prawa wspólnotowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika