Opodatkowanie sprzedaży działek. sygn: ILPP2/443-397/12-4/AKr

Opodatkowanie sprzedaży działek.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012, poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2012 r. (data wpływu 26 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 26 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą jest współwłaścicielką nieruchomości (?).

Wspomnianą nieruchomość (gospodarstwo rolne o powierzchni 1,78 ha z domem i zabudowaniami gospodarczymi) Zainteresowana wraz z siostrą nabyły w drodze spadku po dziadkach wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 31 lipca 1984 r. W owym czasie Wnioskodawczyni wraz z siostrą były osobami niepełnoletnimi. Gospodarstwem zajmowali się rodzice.

Po śmierci ojca, stan zdrowia mamy nie pozwolił na zajmowaniem się gospodarstwem i Zainteresowana wraz z siostrą dokonały przekształcenia nieruchomości na działki o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową. W latach 1996-1998 Zainteresowana wraz z siostrą sprzedały kilka działek przeznaczając środki ze sprzedaży na cele mieszkaniowe.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz z siostrą zamierzają sprzedać 2 działki (w tym jedną zabudowaną domem jednorodzinnym). Pieniądze ze sprzedaży chcą przeznaczyć na kupno mieszkania (siostra) i mieszkania (Wnioskodawczyni). Dnia 10 października 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą podpisały akt notarialny przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży ww. nieruchomości. Jednym z warunków przystąpienia do właściwego aktu notarialnego jest przedłożenie interpretacji Izby Skarbowej rozstrzygającej czy transakcja podlega opodatkowaniu VAT czy nie. Pozostanie jeszcze 5 działek.

Wnioskodawczyni dodała, iż ani ona, ani jej siostra nie prowadziły i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż:

  1. działki będące przedmiotem zapytania od momentu otrzymania ich przez Wnioskodawczynię i jej siostrę w drodze spadku, ich rodzice (Zainteresowana i jej siostra były wtedy niepełnoletnie) wykorzystywali jako użytki rolne (uprawiali ziemniaki, warzywa, drzewa owocowe itp.) przez kilka lat. Po śmierci ojca działki stały już odłogiem i nie były już nigdy użytkowane w celach rolnych aż do dnia dzisiejszego,
  2. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nie udostępniały nigdy i udostępniają działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia,
  3. względem przedmiotowej nieruchomości nie były wydawane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy,
  4. klasyfikacja przedmiotowego gruntu według ewidencji gruntów to V i VI klasa,
  5. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nie ponosiły i nie zamierzają ponosić jakichkolwiek nakładów (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania marketingowe itp.) w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Potencjalny nabywca, który chce kupić przedmiotową nieruchomość od Wnioskodawczyni i jej siostry sam się do nich zgłosił z propozycją jej zakupu z uwagi na atrakcyjność położenia działek (w samym centrum Gminy). Dom jednorodzinny jest starym, drewnianym budynkiem mającym prawie 80 lat. Zainteresowana i jej siostra nie posiadały środków na jakiekolwiek nakłady i inwestycje a sprzedaż jest szansą dla rodziny siostry Wnioskodawczyni na kupno przyzwoitego i atrakcyjnego mieszkania,
  6. pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1934 ale przez dziadków Wnioskodawczyni. W roku 1984 w drodze spadku Zainteresowana i jej siostra nabyły przedmiotową nieruchomość (grunt oraz stary drewniany dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje do dnia dzisiejszego siostra Wnioskodawczyni),
  7. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a nabyciem spadku upłynęło więcej niż 2 lata,
  8. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nigdy nie udostępniała i nie udostępnia domu osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Służy on jedynie do celów mieszkaniowych siostrze Wnioskodawczyni,
  9. Zainteresowana nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości w stosunku, do której miałaby prawo na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedyne wydatki, które ponosiła siostra Wnioskodawczyni, to wydatki na bardzo drobne remonty nie przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości,
  10. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nie poniosła wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej, a tym samym nie wykorzystała nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny Wnioskodawczyni jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych jako osoba fizyczna nie prowadząca żadnej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Zainteresowana i jej siostra posiadają tą nieruchomość długo, nabyły ją w drodze spadku, nie prowadzą działalności gospodarczej, a dokonując sprzedaży, wykonują jedynie prawo swojej własności. Istotną kwestią jest też fakt, iż środki ze sprzedaży przeznaczą na cele mieszkaniowe.

Na podobnym stanowisku stoją Sądy Administracyjne:

  1. WSA w Gliwicach (sygn. akt III SA/Gl 161/08) uznaje, że sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału nieruchomości dziedziczonej przez osobę fizyczną niebędącą przedsiębiorcą nie jest opodatkowana VAT. W przedmiotowej sprawie podatnik podzielił nieruchomość nabytą w drodze spadku na działki budowlanej i zaczął sprzedawać. WSA uznał, że jeśli osoba fizyczna sprzedaje swój majątek, nie występując w roli przedsiębiorcy, nie prowadzi działalności gospodarczej, to nie jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek. Zdaniem sądu bez znaczenia jest częstotliwość wykonywania tych czynności.
  2. Podobny pogląd przedstawił także WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1217/07), który uznał, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu VAT. W przedmiotowej sprawie podatnik chciał sprzedać dwie działki budowlane nabyte wiele lat wcześniej. Organy podatkowe wskazały, że w rzeczywistości podatnik posiada 9 działek, które zamierza sprzedać i uznały, że taka sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ podatnik będzie dokonywał sprzedaży wielokrotnie i w sposób częstotliwy. WSA uznał, że organy skarbowe powinny oceniać stan faktyczny przedstawiony przez podatnika we wniosku, tj. sprzedaż dwóch działek. Zdaniem sądu sprzedaż dwóch działek stanowiących majątek osobisty nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. WSA wskazał ponadto, że nie można uznać danego podmiotu za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą tylko dlatego, że dokonuje czynności z zamiarem częstotliwym.
  3. Jeżeli natomiast podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, jedynie dokonywała sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443-567/08/LSz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08); Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2008 r., ILPP1/443-295/08-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? Dz. U. UE L 347.1 ze zm. ? (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek ?Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą jest współwłaścicielką nieruchomości (gospodarstwo rolne o powierzchni 1,78 ha z domem i zabudowaniami gospodarczymi), którą nabyły w drodze spadku po dziadkach w dniu 31 lipca 1984 r. W owym czasie Wnioskodawczyni wraz z siostrą były osobami niepełnoletnimi. Gospodarstwem zajmowali się rodzice. Po śmierci ojca, stan zdrowia mamy nie pozwolił na zajmowaniem się gospodarstwem i Zainteresowana wraz z siostrą dokonały przekształcenia nieruchomości na działki o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową. W latach 1996-1998 Zainteresowana wraz z siostrą sprzedały kilka działek przeznaczając środki ze sprzedaży na cele mieszkaniowe.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz z siostrą zamierzają sprzedać 2 działki (w tym jedną zabudowaną domem jednorodzinnym). Pieniądze ze sprzedaży chcą przeznaczyć na kupno mieszkania (siostra) i mieszkania (Wnioskodawczyni). Dnia 10 października 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z siostrą podpisały akt notarialny przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży ww. nieruchomości. Pozostanie jeszcze 5 działek.

Wnioskodawczyni oraz jej siostra nie prowadziły i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej.

Działki będące przedmiotem zapytania od momentu otrzymania ich przez Wnioskodawczynię i jej siostrę w drodze spadku wykorzystywane były przez ich rodziców jako użytki rolne (uprawiali ziemniaki, warzywa, drzewa owocowe itp.) przez kilka lat. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nie udostępniały nigdy i udostępniają działek innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia. Wnioskodawczyni, ani jej siostra nie ponosiły i nie zamierzają ponosić jakichkolwiek nakładów (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania marketingowe itp.) w celu przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Potencjalny nabywca, która chce kupić przedmiotową nieruchomość sam się zgłosił do Wnioskodawczyni i jej siostry z propozycją jej zakupu z uwagi na atrakcyjność położenia działek. Dom jednorodzinny jest starym, drewnianym budynkiem mającym prawie 80 lat. Zainteresowana i jej siostra nie posiadały środków na jakiekolwiek nakłady i inwestycje, a sprzedaż jest szansą dla rodziny siostry Wnioskodawczyni na kupno przyzwoitego i atrakcyjnego mieszkania.

W przedmiotowej sprawie uznać należy, iż Zainteresowana sprzedając dwie działki nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem ze względu na sposób nabycia działek ? spadek ? należy uznać, iż intencją Wnioskodawczyni w momencie nabycia nie był zamiar ich odsprzedaży. Jak wskazała Zainteresowana nie prowadzi, ani nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowana nie dokonała żadnych aktywnych działań, poza przekształceniem gruntu, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmowała jakichkolwiek następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania marketingowe, itp. Zatem, zbywana część nieruchomości ? dwie działki ? stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni. Skutkiem powyższego ? stosownie do obowiązującego orzecznictwa ? transakcja zbycia przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że Zainteresowana sprzedając działki korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię (jako współwłaścicielkę) działek nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowych działek korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tej czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe, w przedmiotowej sprawie Zainteresowana nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek budowlanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej siostry będącej współwłaścicielem przedmiotowych działek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika