Czy Wnioskodawczyni ma prawo skorygować deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. i w jaki sposób (...)

24.7.2012

Czy Wnioskodawczyni ma prawo skorygować deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. i w jaki sposób powinna skorygować błędnie wykazane zbycie przedsiębiorstwa?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni do dnia 31 grudnia 2009 r. prowadziła działalność gospodarczą handlowo -usługową. Zainteresowana prowadziła sklep, który w momencie likwidacji działalności gospodarczej sprzedała innej osobie fizycznej, która kontynuuje do dziś prowadzenie sklepu w niezmienionej formie, tj. w tym samym lokalu, który nie zmienił wyglądu, przy użyciu przejętych składników majątkowych, kontaktów handlowych, dokonań marketingowych oraz przy współpracy dotychczasowych pracowników. Zainteresowana wskazała, iż przekazała nabywcy całość swojego przedsiębiorstwa.

W dniu 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę stwierdzającą sprzedaż całości wyposażenia oraz towarów będących na wyposażeniu sklepu. W dniu 22 stycznia 2010 r. do US złożono zgłoszenie VAT-Z z informacją o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z dniem 31 grudnia 2009 r.

Ostatnią deklarację za miesiąc grudzień 2009 r. złożono w dniu 25 stycznia 2010 r. Wykazano w niej dostawę towarów oraz świadczenie usług oraz podatek należny wynikające ze sprzedaży przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż zgodnie z art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) sprzedany sklep stanowił zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmował w szczególności:

wszystkie towary, wyposażenie i wystrój sklepu, środki trwałe oraz wszelkie pozostałe przedmioty będące w sklepie na dzień 31 grudnia 2009 r.,
prawo do korzystania z lokalu na podstawie umowy najmu na dotychczasowych warunkach,
wszelkie kontakty handlowe, dotychczasowe działania marketingowe, pozycję na rynku, stałych klientów, techniki sprzedaży, wyszkoloną kadrę oraz inne rozwiązania wypracowane w trakcie prowadzenia sklepu np. formy wyprzedaży, czy ekspozycji towaru, co do dnia zbycia stanowiło tajemnicę przedsiębiorstwa,
dokumenty związane z prowadzeniem sklepu takie jak wszelkie instrukcje BHP, sanitarne, pozostawionego sprzętu, dokumenty pracowników, kontakty i adresy,
w dotychczasowej działalności w związku na jej rozmiar nie występowały żadne prawa z papierów wartościowych, patenty, inne prawa własności przemysłowej, czy majątkowe prawa autorskie.

Na podstawie art. 55 ² z przepisów szczególnych nie mogło zostać zbyte oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, ponieważ z art. 439 K.c. wynika, iż firma nie może być zbyta (§ 1), a przedsiębiorca może upoważnić innego przedsiębiorcę do korzystania ze swej firmy, jeżeli nie wprowadza to w błąd (§ 2). Istnieje zatem przepis szczególny, który wprost wyłącza możliwość zbycia firmy.

Całość przekazanych składników pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nabywca przedsiębiorstwa otrzymał w dniu 31 grudnia 2009 r. sklep, który w niezmienionej formie w tym samym miesiącu, z tym samym wyposażeniem i wystrojem, towarem oraz pracownikami funkcjonował od dnia następnego.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż sklep był prowadzony przez nią w lokalu, który był wynajęty. Następca Zainteresowanej kontynuuje prowadzenie sklepu w tym samym lokalu na podstawie umowy najmu zawartej na tych samych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo skorygować deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. i w jaki sposób powinna skorygować błędnie wykazane zbycie przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) mimo zakończenia działalności gospodarczej przysługuje jej prawo złożenia korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym prowadziła działalność gospodarczą. Przy składaniu korekty deklaracji należy podmiotowi przypisać taki status, jaki miał w okresie, którego dotyczy korekta deklaracji. Podmiot nie będący już podatnikiem może i musi składać korekty deklaracji. Możliwość korekty deklaracji podatkowej, w której uzewnętrznia się samoobliczenie podatku, to nie tylko przywilej podatnika, ale także jego obowiązek. Skoro organ podatkowy ma możliwość wszczęcia wobec podmiotu ? osoby fizycznej, nie będącej już podatnikiem VAT kontrolę podatkową i postępowanie podatkowe, w wyniku czego może skutecznie, przed upływem terminu przedawnienia, doprowadzić do określenia wysokości podatku VAT w prawidłowej wysokości, a tym samym żądać od podatnika prawidłowego wykonania obowiązku podatkowego, to tym samym również podmiot ? osoba fizyczna, nie będąca już podatnikiem VAT może złożyć korektę deklaracji podatkowej VAT-7, na mocy art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej. Kwestia ta była przedmiotem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 852/09. Sąd podkreślił, że skoro uzasadnieniem do pozbawienia prawa do złożenia korekty, a tym samym uniemożliwienie podmiotowi będącemu stroną w chwili składania pierwotnych deklaracji, doprowadzenia do prawidłowego rozliczenia podatku, jest wykreślenie z rejestru podatników czynnych VAT, jest to równie dobry argument u podatnika, aby nie płacić podatku (będącego również efektem rozliczenia podatku za dany miesiąc). Swoje postępowanie podmiot mógłby tłumaczyć stanowiskiem, że nie jest już stroną postępowania podatkowego, gdyż wykreślił się z rejestru podatników czynnych VAT, a zatem brak podstaw do dochodzenia wobec niego roszczeń przez organy podatkowe. Według Wnioskodawczyni należy złożyć korektę deklaracji VAT-7 za grudzień 2009 r., w której błędnie wykazano zbycie przedsiębiorstwa, ponieważ do tej czynności nie stosuje się ustawy o VAT. Tym samym należy skorygować zawyżoną wartość dostaw towarów oraz świadczenia usług, a także podatek należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W interpretacji nr ILPP2/443-429/12-4/EN z dnia 24 lipca 2012 r. wskazano, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię całości przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ¹ Kodeksu cywilnego pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni do dnia 31 grudnia 2009 r. prowadziła działalność gospodarczą handlowo-usługową. Zainteresowana prowadziła sklep, który w momencie likwidacji działalności gospodarczej sprzedała innej osobie fizycznej, która kontynuuje do dziś prowadzenie sklepu w niezmienionej formie, tj. w tym samym lokalu, który nie zmienił wyglądu, przy użyciu przejętych składników majątkowych, kontaktów handlowych, dokonań marketingowych oraz przy współpracy dotychczasowych pracowników. Zainteresowana wskazała, iż przekazała nabywcy całość swojego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawczyni podkreśliła, iż zgodnie z art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) sprzedany sklep stanowił zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy ma ona prawo skorygować deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. korygując błędnie wykazane zbycie przedsiębiorstwa, jako czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Na mocy art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnienie przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 3 pkt 5 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach ? rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Zgodnie z art. 86 § 1 powyższej ustawy, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Przez księgi podatkowe ? zgodnie z art. 3 pkt 4 ww. ustawy ? rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Tak więc, zgodnie z powyższym księgi podatkowe i dokumenty źródłowe będące odzwierciedleniem zapisów znajdujących się w tych księgach należy przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Natomiast zobowiązanie podatkowe, na podstawie art. 70 § 1 cyt. ustawy, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy, przez działalność gospodarczą, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako ?podatnika VAT czynnego? (?).

Natomiast zgodnie z ust. 6 powołanego wyżej artykułu jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy dotyczące wystawiania oraz rozliczania faktur korygujących uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie faktur.

Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?KOREKTA? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA? (§ 13 ust. 8 rozporządzenia w sprawie faktur).

Fakturę korygującą wystawia się również ? na mocy § 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur ? gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu.

W przypadku faktur korygujących powodujących zmniejszenie obrotu i kwoty podatku znajdzie zastosowanie wcześniej powołany art. 29 ust. 4 i ust. 4a-4c ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy).

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

W art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Generalna zasada korygowania faktur VAT przez sprzedawcę stanowi, że winno się to odbywać poprzez wystawienie faktury korygującej. W praktyce natomiast istnieją przypadki, gdy nie zachodzi konieczność poprawienia błędów w fakturze poprzez wystawienie faktury korygującej ? są to sytuacje gdy faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego. Możliwość ?anulowania? faktur, mimo że nie jest dopuszczona wyraźnie przez ustawę o VAT, należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę ?wycofania się? podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego. Jednak powinna ona dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych (faktur), które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentom). Natomiast w przypadku wprowadzenia takich dokumentów do obrotu prawnego, pozostaje jedynie możliwość dokonania korekt faktur na zasadach określonych przepisami.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA 238/2003 ?w przypadku omyłkowego wystawienia faktury, uznać trzeba, iż podatnik ma prawo do wycofania takiej faktury z obrotu gospodarczego poprzez jej anulowanie?, a także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 1715/99 ?możliwość anulowania faktur (rachunków uproszczonych), mimo że nie jest dopuszczona wyraźnie przez ustawę o VAT, należy zaaprobować jako praktyczna i realną drogę wycofania się podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego. Jednak powinna ona dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych (faktur, rachunków uproszczonych), które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentom). Natomiast w przypadku wprowadzenia takich dokumentów do obrotu prawnego pozostaje jedynie możliwość dokonania korekt faktur na zasadach określonych przepisami?.

W przedmiotowej sprawie istnieje konieczność wystawienia faktury korygującej nie ma natomiast możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w oparciu o przepisy Rozdziału 10 Działu III Ordynacji podatkowej.

Korekta zmniejszająca zobowiązanie podatkowe, wynikająca z faktury korygującej, ujmowana jest przez wystawiającego w bieżąco składanej deklaracji VAT i nie wymaga korygowania deklaracji, w której rozliczona została faktura pierwotna.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż Zainteresowana nie będzie mogła dokonać ? na mocy art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa ? korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r. W przedmiotowej sprawie może nastąpić jedynie korekta zmniejszająca zobowiązanie podatkowe, wynikająca z faktury korygującej. Jednakże z uwagi na fakt, iż Zainteresowana złożyła do właściwego urzędu skarbowego zgłoszenie VAT-Z z informacją o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, na podstawie którego została wykreślona z rejestru podatników VAT, nie może ona wystawić faktury korygującej do wystawionej w dniu 31 grudnia 2009 r. faktury VAT dokumentującej sprzedaż przedsiębiorstwa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.