Czy od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne udostępnienie samochodów osobowych (...)

Czy od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne udostępnienie samochodów osobowych na rzecz Pracowników Spółki do celów osobistych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wykorzystywania samochodu na cele prywatne ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wykorzystywania samochodu na cele prywatne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem silników wysokoprężnych do modeli X. Spółka użytkuje na podstawie umów leasingu operacyjnego samochody osobowe lub inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (dalej: Samochody osobowe).

Z tytułu powyższego nabycia usług leasingowych samochodów osobowych Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 60% kwoty podatku (nie więcej niż 6.000 zł).

Samochody osobowe są co do zasady, wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy (służą wykonywaniu zadań służbowych).

Dodatkowo Spółka zawiera z niektórymi pracownikami (w umowach o pracę) oraz osobami wykonującymi usługi w oparciu o zawarte umowy cywilnoprawne (np. w umowach zlecenia, kontraktach menadżerskich) (dalej zwanych łącznie: Pracownikami) regulacje dotyczące prawa do korzystania przez nich z Samochodu osobowego (dalej: Umowy) do celów prywatnych. Na mocy postanowień zawartych w Umowach Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia za powyższe udostępnienie Samochodów osobowych na rzecz Pracowników do celów prywatnych.

Zgodnie z ww. Umowami, Pracownicy, oprócz nielimitowanego korzystania z Samochodów osobowych do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (czyli do wykonywania zadań służbowych), mogą korzystać z nich również w celach prywatnych; w granicach określonego miesięcznego limitu.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Spółka ustala dla każdego Pracownika, objętego Umową wartość przychodu z tytułu używania przez niego Samochodu osobowego do celów prywatnych, która to wartość podlega opodatkowaniu na gruncie tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne udostępnienie samochodów osobowych na rzecz Pracowników Spółki do celów osobistych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne udostępnienie Samochodów osobowych na rzecz Pracowników Spółki do celów osobistych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

UZASADNIENIE:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT (w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.):
?nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników. w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów. i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części traktuje się jak odpłatne świadczenie usług?.

W przypadku usług świadczonych na rzecz pracowników, brak związku z działalnością gospodarczą z prowadzeniem przedsiębiorstwa występuje w sytuacji, gdy usługi są świadczone w interesie prywatnym pracownika (tj. korzyść pracownika przewyższa korzyści jakie uzyskuje pracodawca). W przypadku nieodpłatnego udostępnienia samochodu, kwestia zapewnienia sobie odpowiedniego pojazdu do korzystania dla potrzeb osobistych (dojazd do pracy, korzystanie podczas weekendów i urlopów) leży w gestii pracownika, a nie jego pracodawcy.

W efekcie, świadczenie takiej usługi, jest związane z większymi korzyściami po stronie pracownika i powinno być, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT, opodatkowane dla celów podatku VAT jako nieodpłatne świadczenie usługi.

Po 31 marca 2011 r. brzmienie art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT uległo zmianie i przepis ten stanowi, że:

?za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.?

Zdaniem Spółki dokonana w dniu 1 kwietnia 2011 r. zmiana brzmienia art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT pozostała bez wypływu na kwestie opodatkowania podatkiem VAT prywatnego użytkowania samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę tzn. kierując się jedynie nowym brzmieniem art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT wciąż należałoby uznać, iż nieodpłatne udostępnianie samochodów osobowych na rzecz pracowników do ich celów osobistych powinno być objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że zawarta w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT regulacja, co do zasady, odnosi się do przekazań wszelkiego rodzaju usług. Niemniej jednak przekazanie do używania samochodów osobowych uregulowane zostało w sposób odrębny, w związku z decyzją wykonawczą Rady z dnia 27 września 2010 r. (2010/581/UE) upoważniającą Polskę do stosowania w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. ograniczeń w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia (leasingu) określonych samochodów. Ustawodawca w Ustawie o transporcie drogowym wprowadził art. 5, zgodnie z którym:

?W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.?

W efekcie, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT nie stosuje się, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa ? czynność taka znajduje się poza zakresem podatku VAT.

Stosowanie przepisu art. 5 Ustawy o transporcie drogowym pozwalającego na zaniechanie opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodów osobowych zostało jednakże ograniczone. Zgodnie z art. 6 Ustawy o transporcie drogowym, art. 5 Ustawy o transporcie drogowym nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem m.in. umowy leasingu, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od raty leasingowej.

Regulacja ta ma na celu zapobieganie tzw. ?podwójnej korzyści podatkowej?, czyli sytuacji, w której podatnik ma zarówno prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT, jak i prawo do zaniechania opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodów osobowych do celów prywatnych. Biorąc pod uwagę fakt, iż Spółka użytkowała i użytkuje wyłącznie Samochody osobowe, w stosunku do których przysługiwało jej ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 60% kwoty podatku VAT wynikającego z otrzymanych faktur (nie więcej niż 6.000 zł), tym samym ograniczenie zawarte w art. 6 Ustawy o transporcie drogowym nie znajduje zastosowania do tej sytuacji.

W wyniku uchwalenia ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585; dalej: Ustawa o rachunkowości), art. 5 Ustawy o transporcie drogowym otrzymał następujące brzmienie:

?Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

  1. określonej w fakturze lub
  2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w
  • nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.?

Zgodnie ze stenogramem z posiedzenia Komisji Finansów Publicznych nr 378 (Biuletyn Kancelarii Sejmu, Biuro Komisji Sejmowych, ISSN 1230-7289, Nr 4777N1 kad., 3.03.2011) celem dokonanej nowelizacji było zapobieżenie przez Ustawodawcę sytuacji, w której istniałaby możliwość nieopodatkowywania przekazań do celów prywatnych samochodów, które pozwalały przy ich zakupie na korzystanie z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w szczególności spełniające tzw. ?wzór Lisaka?). W konsekwencji, wykładnia celowościowa znowelizowanego art. 5 Ustawy o transporcie drogowym pozwala uznać, że w wyniku nowelizacji stosowanie tego przepisu zostało dodatkowo wyłączone jedynie w stosunku do czynności wykorzystania na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. udostępnienia pracownikom podatnika) określonych samochodów, które przy ich nabyciu pozwalały na skorzystanie z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego (y szczególności spełniających tzw. ?wzór Lisaka?).

W efekcie, wykorzystanie na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą samochodu osobowego, używanego np. na podstawie umowy leasingu operacyjnego, w sytuacji gdy prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych jest ograniczone, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydanych 4 października 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów (nr LPP2/443-1031/11-2/EN; ILPP2/443-1031/11-3/EN), w których wskazano, że:
?(?) od dnia 1 stycznia 2011 r. czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części, prawo do doliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.?

Podsumowując, od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne udostępnianie Samochodów osobowych Pracownikom Spółki w celach osobistych znajduje się poza zakresem podatku należnego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 marca 2011 r., stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług we wskazanym wyżej stanie prawnym muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

  • brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
  • istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

W celu zapewnienia pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy ? Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) zmieniono cyt. wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, który od dnia 1 kwietnia 2011 r. otrzymał brzmienie:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2001 r. zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy, stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

  1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadku kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
  2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji ?derogacyjnej? Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 6 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 ma zastosowanie:

  1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
  2. pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: ?Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

  1. określonej w fakturze lub
  2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy zmienianej w art. 1, lub
  3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
  4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

? nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.?

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zmienionego art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

  1. określonej w fakturze lub
  2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy zmienianej w art. 1, lub
  3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
  4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

? nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

A zatem od dnia 1 stycznia 2011 r. czynność podlegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do doliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że Spółka będąca czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ? podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, wykorzystuje na podstawie zawartych umów najmu lub leasingu samochody osobowe. Od rat czynszu z tytułu użytkowania ww. samochodów ? dokumentowanych fakturami VAT, Spółce (zgodnie z przepisami ustawy o VAT) przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 50% lub 60% kwoty podatku określonej w fakturze dokumentującej nabycie usługi najmu/leasingu, nie więcej niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł. Przedmiotowe samochody osobowe wykorzystywane są również nieodpłatnie przez pracowników Spółki ? dla ich celów osobistych (w granicach określonego miesięcznego limitu).

Zatem w przedmiotowej sprawie ? jak wskazała Spółka ? z samochodów osobowych (służbowych) korzystają pracownicy do celów prywatnych, czyli ww. pojazdy są wykorzystywane również na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ponadto przy nabyciu samochodów Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w ograniczonym zakresie (50% lub 60% kwoty podatku naliczonego określonego w fakturze nie więcej niż 5.000 zł lub 6.000 zł).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że udostępnianie pracownikom przedmiotowych samochodów osobowych (służbowych) do celów prywatnych w stanie prawnym obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie nieodpłatnego wykorzystywania samochodu na cele prywatne. Natomiast w kwestii dotyczącej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie nieodpłatnego wykorzystywania samochodu na cele prywatne, została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/443-453/11-3/AK z dnia 21 czerwca 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika